Ένας ακήρυχτος εμφύλιος πόλεμος

Βρέθηκα ανάμεσα στον όχλο που χειροκρότησε σήμερα με πάθος τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Θεοδόση Πελεγρίνη στα Προπύλαια. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να με μισούν. 

Είδα ανθρώπους της διπλανής πόρτας να φωνάζουν "Αέρα, αέρα να φύγει η χολέρα", άκουσα γύρω μου να μιλούν για "καργιόληδες Εβραίους", ακούσα τον Μίκη να ζητά "επανάσταση" κι όχι κοινοβουλευτισμό. Χειρότερη όμως κι από το συναίσθημα του μίσους προς κάθε τι το διαφορετικό ήταν η αίσθηση της αδυναμίας μπροστά στη δύναμη της δημαγωγίας.

 Η οχλοκρατία επιστρέφει στην Αθήνα κι αντικαθιστά τις αναιμικές πολιτικές ηγεσίες. Φοβάμαι.