Οι εξελίξεις στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι χαρακτηριστικές της απαξίωσης ενός παραγωγικού κλάδου, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να αναπτύσσεται, να δημιουργεί θέσεις εργασίας, να λειτουργεί σε όφελος του λαού. Η τωρινή κατάσταση είναι συνέπεια της πολιτικής ΕΕ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Η ιδιωτικοποίησή τους άνοιξε τις ορέξεις των πολυεθνικών να συνάπτουν και να ακυρώνουν συμφωνίες ανάλογα με το πώς θα διασφαλίζουν μεγαλύτερα κέρδη. Οι πάνω από 1.200 εργαζόμενοι σε αυτά είναι όμηροι αυτών των σχεδιασμών, αφού χρησιμοποιούνται εκβιαστικά από τους εκάστοτε ιδιοκτήτες των ναυπηγείων ως πίεση για να εξασφαλίσουν νέες παραγγελίες από τις αστικές κυβερνήσεις, που καταρτίζονται με ληστρικούς για το λαό όρους. Τα ναυπηγεία θα μπορούσαν να στηρίξουν αποφασιστικά τη ναυπηγική και αμυντική βιομηχανία της χώρας. Θα μπορούσαν οι υποδομές, το εξειδικευμένο προσωπικό, η τεχνογνωσία που υπάρχει να μην οδηγούνται σε αχρηστία ή να παραδίδονται για ένα κομμάτι ψωμί στις πολυεθνικές. Αλλά να αξιοποιούνται ώστε να ικανοποιούνται με επάρκεια οι μεταφορικές ανάγκες του λαού μας και η άμυνα της χώρας. Να κατασκευάζονται και επισκευάζονται εδώ πλοία, και όχι στα ναυπηγεία της Απω Ανατολής. Ετσι, όχι μόνο δε θα κινδύνευαν οι σημερινές θέσεις εργασίας στα ναυπηγεία, αλλά θα δημιουργούνταν και νέες. Θα μπορούσαν να απορροφηθούν και απόφοιτοι από τις αντίστοιχες σχολές. Αυτό, βέβαια, απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό της ναυπηγοεπισκευαστικής και αμυντικής βιομηχανίας, που θα λειτουργεί με βάση τις λαϊκές ανάγκες σε ασφαλές, άνετο, γρήγορο και ευρύ δίκτυο μεταφορών σε ολόκληρη τη χώρα. Το ίδιο συμβαίνει, άλλωστε, συνολικά με τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο της χώρας. Για παράδειγμα, η χώρα μας έχει τεράστια αποθέματα σε ορυκτό πλούτο όπως, π.χ., σε νικέλιο, που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία (περιοχή Λάρυμνας). Ομως, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τη ΛΑΡΚΟ, μία από τις μεγαλύτερες μονάδες επεξεργασίας νικελίου στην Ευρώπη. Αντίστοιχα, η χώρα θα μπορούσε να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού της αξιοποιώντας την ντόπια αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, η οποία όμως υπονομεύεται από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που εξυπηρετεί τα μονοπώλια του κλάδου των Τροφίμων. Ο λαός πρέπει να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα από την κατάσταση αυτή. Ειδικά για τα ναυπηγεία, αναδεικνύεται η επικαιρότητα της θέσης του ΚΚΕ, που παλεύει για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, ενταγμένο σε κεντρικό – πανεθνικό σχεδιασμό. Ο Ενιαίος Δημόσιος Φορέας Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας με την εφαρμογή της ανάλογης κλαδικής αναπτυξιακής πολιτικής μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά, σχεδιασμένα στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της εθνικής άμυνας στα πλαίσια των αναγκών της λαϊκής οικονομίας. Σημαίνει, επίσης, ότι και τα πλοία θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία και όχι των εφοπλιστών, για να είναι στην υπηρεσία του λαού. Η κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων με ευθύνη των κρατικών ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων, που θα είναι περιουσία του λαού – σε συνδυασμό με την αποτελεσματική οργάνωση και τον εργατικό έλεγχο – δημιουργούν προϋποθέσεις για σύγχρονες, ασφαλείς υπηρεσίες, με προσιτές τιμές προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Κάτι που θα έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να στρέψει τα πυρά του ενάντια σε αυτά, βάζοντας πλώρη για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. ΠΗΓΗ: www2.rizospastis.gr

Οι εξελίξεις στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι χαρακτηριστικές της απαξίωσης ενός παραγωγικού κλάδου, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να αναπτύσσεται, να δημιουργεί θέσεις εργασίας, να λειτουργεί σε όφελος του λαού. Η τωρινή κατάσταση είναι συνέπεια της πολιτικής ΕΕ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Η ιδιωτικοποίησή τους άνοιξε τις ορέξεις των πολυεθνικών να συνάπτουν και να ακυρώνουν συμφωνίες ανάλογα με το πώς θα διασφαλίζουν μεγαλύτερα κέρδη. Οι πάνω από 1.200 εργαζόμενοι σε αυτά είναι όμηροι αυτών των σχεδιασμών, αφού χρησιμοποιούνται εκβιαστικά από τους εκάστοτε ιδιοκτήτες των ναυπηγείων ως πίεση για να εξασφαλίσουν νέες παραγγελίες από τις αστικές κυβερνήσεις, που καταρτίζονται με ληστρικούς για το λαό όρους.

Τα ναυπηγεία θα μπορούσαν να στηρίξουν αποφασιστικά τη ναυπηγική και αμυντική βιομηχανία της χώρας. Θα μπορούσαν οι υποδομές, το εξειδικευμένο προσωπικό, η τεχνογνωσία που υπάρχει να μην οδηγούνται σε αχρηστία ή να παραδίδονται για ένα κομμάτι ψωμί στις πολυεθνικές. Αλλά να αξιοποιούνται ώστε να ικανοποιούνται με επάρκεια οι μεταφορικές ανάγκες του λαού μας και η άμυνα της χώρας. Να κατασκευάζονται και επισκευάζονται εδώ πλοία, και όχι στα ναυπηγεία της Απω Ανατολής. Ετσι, όχι μόνο δε θα κινδύνευαν οι σημερινές θέσεις εργασίας στα ναυπηγεία, αλλά θα δημιουργούνταν και νέες. Θα μπορούσαν να απορροφηθούν και απόφοιτοι από τις αντίστοιχες σχολές. Αυτό, βέβαια, απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό της ναυπηγοεπισκευαστικής και αμυντικής βιομηχανίας, που θα λειτουργεί με βάση τις λαϊκές ανάγκες σε ασφαλές, άνετο, γρήγορο και ευρύ δίκτυο μεταφορών σε ολόκληρη τη χώρα.

Το ίδιο συμβαίνει, άλλωστε, συνολικά με τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο της χώρας. Για παράδειγμα, η χώρα μας έχει τεράστια αποθέματα σε ορυκτό πλούτο όπως, π.χ., σε νικέλιο, που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία (περιοχή Λάρυμνας). Ομως, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τη ΛΑΡΚΟ, μία από τις μεγαλύτερες μονάδες επεξεργασίας νικελίου στην Ευρώπη. Αντίστοιχα, η χώρα θα μπορούσε να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού της αξιοποιώντας την ντόπια αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, η οποία όμως υπονομεύεται από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που εξυπηρετεί τα μονοπώλια του κλάδου των Τροφίμων.

Ο λαός πρέπει να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα από την κατάσταση αυτή. Ειδικά για τα ναυπηγεία, αναδεικνύεται η επικαιρότητα της θέσης του ΚΚΕ, που παλεύει για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, ενταγμένο σε κεντρικό – πανεθνικό σχεδιασμό. Ο Ενιαίος Δημόσιος Φορέας Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας με την εφαρμογή της ανάλογης κλαδικής αναπτυξιακής πολιτικής μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά, σχεδιασμένα στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της εθνικής άμυνας στα πλαίσια των αναγκών της λαϊκής οικονομίας. Σημαίνει, επίσης, ότι και τα πλοία θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία και όχι των εφοπλιστών, για να είναι στην υπηρεσία του λαού.

Η κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων με ευθύνη των κρατικών ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων, που θα είναι περιουσία του λαού – σε συνδυασμό με την αποτελεσματική οργάνωση και τον εργατικό έλεγχο – δημιουργούν προϋποθέσεις για σύγχρονες, ασφαλείς υπηρεσίες, με προσιτές τιμές προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Κάτι που θα έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να στρέψει τα πυρά του ενάντια σε αυτά, βάζοντας πλώρη για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

ΠΗΓΗ: www2.rizospastis.gr