ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΣ!
Δεν ξέρουμε την πολιτικοκοινωνική γεωγραφία όλων όσων κινητοποιούνται στις πλατείες αυτές τις μέρες και δεν μπορούσαμε να την ξέρουμε!
Ένα είναι βέβαιο ότι ο κόσμος που κατεβαίνει είναι πολίτες, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες οι οποίοι δεν ανήκουν στην ολιγαρχία!
Όπως βέβαιον είναι ότι κατεβαίνουν για να εκφράσουν με το δικό τους τρόπο ο καθένας και η κάθε μια τηδιαμαρτυρία, τη δυσφορία, την αγανάκτηση και την οργή τους απέναντι σε μια ανυπόφορη πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση, που τους πνίγει.
Το σημαντικό είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ασυνήθιστο!
Για πρώτη, ίσως, φορά στα ελληνικά χρονικά γίνονται ταυτόχρονα μεγάλες πολιτικοκοινωνικές διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα, σχεδόν, αυθόρμητα, ερήμην των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και χωρίς αυτές οι κινητοποιήσεις να έχουν σαφή αριστερό προσανατολισμό, αν και κάτι θετικό και ελπιδοφόρο έχει αρχίσει να κινείται τις τελευταίες μέρες! (Βλέπε σχετικό δημοσίευμα στην ΙΣΚΡΑ.)
«Αυθόρμητο» ήταν, περίπου, και το Πολυτεχνείο το 1973 αλλά γρήγορα πήρε όχι μόνο αντιχουντικόαλλά και ριζοσπαστικό αριστερό αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, ενώ σ’ αυτό πρωταγωνιστούσαν αγωνιστές, κυρίως, της Αριστεράς και μάλιστα οργανωμένοι στις αριστερές νεολαίες.
Γιατί, λοιπό, η αριστερά όχι μόνο δεν μπορεί, πέρα από την κομματική της επιρροή, και αυτή σπανίως και με μεγάλη δυσκολία, να «κατεβάσει» τον κόσμο στους δρόμους και να γεμίσει τις πλατείες;
Γιατί οι πολίτες, μέσα στη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση και στις αναρίθμητες δυσκολίες, εξαιτίας τωννεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών επιλογών, κινητοποιούνται ερήμην της Αριστεράς, χωρίς σαφείς εναλλακτικούς στόχους και χωρίς να μπορούν τα επώνυμα στελέχη των αριστερών κομμάτων όχι μόνο ναπρωταγωνιστήσουν αλλά ούτε ίσως να παρευρεθούν στις πλατείες;
Φταίει ο κόσμος;
Είναι αντικειμενικό το πρόβλημα;
Έχει ευθύνες η Αριστερά;
Συνιστά αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση μέγιστη πρόκληση για τις δυνάμεις της Αριστεράς να ξανασκεφθούν, να αναπροσανατολίσουν και να ριζοσπαστικοποιήσουν τις πρακτικές, τις επιλογές, τηνεικόνα, την αξιοπιστία και τις στρατηγικές τους;
Θα προσθέταμε, επίσης, μήπως είναι καιρός οι δυνάμεις της Αριστεράς, αν δεν θέλουν να βλέπουν τα«τραίνα» να περνούν, να ανοίξουν μεταξύ τους ένα ουσιαστικό διάλογο, για κοινές δράσεις, γιασυγκλίσεις σε ριζοσπαστική προγραμματική κατεύθυνση και για συμπαράταξη με στόχο μεγάλους ενωτικούς αγώνες και προοπτική αξιόπιστης και εναλλακτικής αριστερής διακυβέρνησης;
Δεν είναι ο χώρος για να δώσουμε απαντήσεις. Ούτε εύκολο είναι! Και μόνο, όμως, να τεθούν τα σωστάερωτήματα είναι ένα μεγάλο κέρδος! Γιατί αν τεθούν, δείχνει ότι ανησυχούμε και ψάχνουμε.
Θέτουν, όμως, τα σωστά ερωτήματα οι δυνάμεις της Αριστεράς;
Ή μήπως πρώτα απαντάνε και μετά κάνουν το αντίστοιχο ερώτημα που να ταιριάζει στην απάντηση, που είχαν εκ των προτέρων έτοιμη;
Οι καιροί ου μενετοί!
Η Αριστερά πρέπει να πάει πλατεία και να παρέμβει τώρα, χωρίς ηγεμονισμούς και καπελώματα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και αφ’ υψηλού παραινέσεις!
Να παρέμβει για να πει αλλά και για να ακούσει και κυρίως να βγάλει συμπεράσματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.