ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Θα κάνουμε τις πλατείες σπίτια μας...

Θέλετε να μάθετε λοιπόν γιατί κατεβαίνουμε στις πλατείες έτσι αυθόρμητα.

Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους αλλά μπορώ να μιλήσω για όσους κατεβαίνουν όπως εγώ.

Γιατί δεν μας χωράει το σπίτι μας. Την ώρα που όλα γκρεμίζονται δεν αισθάνομαστε πλέον ασφαλείς στο σπίτι μας. Νοιώθουμε το γενικό ξεπούλημα να χτυπάει τα παράθυρα και τις πόρτες μας. Δεν υπάρχουν πλέον ασφαλείς κατοικίες.
Δεν υπάρχουν πλέον ασφαλείς άνθρωποι. Νοιώθουμε όπως ακριβώς εκείνοι που μετά την επιδρομή κλεφτών στη κατοικία τους, νοιώθουν πως κάποιος τους έκλεψε τη ζωή. Πως μπήκε και μαγάρισε το χώρο του και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί ήσυχος.

Ετσι νοιώθουμε. Μαγαρισμένοι...

Μας κοροϊδεύουν με το πιο αισχρό τρόπο μέσα στη μούρη μας.
Ένας ολόκληρος εκβιασμός να ξεπουληθούν τα πάντα για να μας πετάξουν τα επόμενα πόσα χρόνια? 25? 30? 50? Να μας διατάξουν τι ακόμα? Να προσκυνήσουμε? Να τους φιλήσουμε τα πόδια? Να παρακαλέσουμε? Να μας δουν τρομαγμένους να ικετεύουμε? Τι να ικετέψουμε να μας αρπάξουν κι άλλο τη ζωή μας? Μας διατάζουν να πούμε περάστε στους κλέφτες και να συμμαχήσουμε με τους εμπόρους που μας ζυγίζουν πόσο πιάνουμε?

Για να γίνει τι?

Να ανακάμψει η χώρα.

Ποια χώρα ποιών? Τι χώρα θα υπάρχει με ένα λαό σκλαβωμένο και προσκυνημένο και με μια χούφτα ξεπουλημένων που θα έχουν γίνει οι λακέδες των τοκογλύφων? Και με δεδομένο πως μέχρι το 2014 θα χρωστάμε πόσα 500? 700 δις?

Δεν τη θέλουμε τέτοια χώρα.

Δεν είναι δική μας μια τέτοια χώρα και δεν είμαστε κάτοικοί της.

Μας έχουν εδώ κι ένα χρόνο υπό καθεστώς τρομοκρατίας για να μας πουν πως τελικά δεν πήγε καλά το θέμα και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ακούστε θράσος, τώρα αρχίζουν.

Το ένα εκατομμύριο άνεργοι, οι επιχειρήσεις με τα λουκέτα, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι νέοι που έχουν ήδη τρελαθεί ήταν το πρόγευμα... Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο γεύμα. Στο δείπνο μάλλον δεν θα υπάρχουμε καν.

Περιμέναμε υπομονετικά ΕΝΑΝ έστω από όλη την αντιπολίτευση να έχει το θάρρος να βροντήσει τα χαρτιά του πάνω στα έδρανα της Βουλής και να πει δεν συμμετέχω πλέον σε αυτό το θέατρο. Έμπρακτα. Όχι στα λόγια. Όχι στα χαρτιά. Όχι με μεγάλα λόγια, με πράξεις. Εμείς εδώ ήμασταν. Υπομονετικοί.

Περιμέναμε το σύνθημα.

Μια σοβαρή και δυναμική κινητοποίηση.

Ένα ξεκούνημα από τις καρέκλες, ένα ξέσπασμα στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια, ένα ξέσπασμα οργανωμένο, δυναμικό, ουσιαστικό που να πιάσει το παλμό των γεγονότων και τη σοβαρότητά τους. Πολιτικές κινήσεις τέτοιες που να τρίξουν τα δόντια στη συμμορία.

Στη πρώτη μεγάλη μας κινητοποίηση κάψατε αθώους ανθρώπους για προειδοποίηση. Και γνωρίζαμε πως και στη συνέχεια το σκηνικό θα είναι ίδιο. Συγκεντρώσεις όπου οι «καλοί» θα πέρναγαν πρώτοι γρήγορα γρήγορα χωρίς να ανοίξει μύτη με το ρολόι στο χέρι μη βγούμε έξω από το πρόγραμμα. Μετά θα ερχόντουσαν οι πιο αγριεμένοι στους οποίους θα χωρούσαν και οι κουκουλοφόροι, και οι χαφιέδες, και τα τσιράκια της καταστολής, τα κανάλια θα συνέχιζαν να κάνουν τα γελοία ρεπορτάζ και σχόλια κι έτσι θα έμενε.

Κι όταν λίγο ξεθαρρεύαμε θα έσπαγε κάποιο κεφάλι, μέχρι να το βουλώσουμε και να καθίσουμε στα σπίτια μας. Όπερ και εγένετο για αρκετό καιρό.

Κάποια στιγμή όμως αποφασίσαμε πως το πράγμα ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ που κι εμείς θα το ρίξουμε στη τρελή.

Θα κάνουμε τις πλατείες μας σπίτι μας και θα πηγαίνουμε όποτε θέλουμε, με τους δικούς μας κανόνες και το δικό μας χρονοδιάγραμμα.

Κι επειδή ήταν αυθόρμητο δεν προλάβατε να μάθετε λεπτομέρειες. Δεν βρίσκετε χαφιέδες να χώσετε μέσα (ακόμα) δεν φοράμε κουκούλες, είμαστε άοπλοι αλλά εξαιρετικά τσαντισμένοι.
Τσαντισμένοι γι αυτό το συνεχόμενο «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»

Επειδή εσείς το ονομάζετε δημοκρατία μας νομίζετε τόσο ηλίθιους να το πιστεύουμε. Το ότι είμαστε σιωπηλοί και ήσυχοι δεν σημαίνει πως είμαστε ηλίθιοι. Σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Γι΄αυτό σε πρώτη φάση κάνουμε το αυτονόητο.

Αρχίζουμε να καταλαμβάνουμε ειρηνικά πάλι τη χώρα μας.

Ξεκινήσαμε από τις πλατείες.

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση αποφασίζει μακριά από εμάς για εμάς κι εμείς λοιπόν θα αποφασίσουμε εμείς για εμάς.

ΟΥΣΤ φωνάζει χιλιάδες κόσμος.

Και δεν υπάρχει κανένας που να έχει μια στάλα φιλότιμο ώστε να ντραπεί.

Άσε που μερικοί δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως το ΟΥΣΤ απευθύνεται ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ.

Θα το καταλάβουν, σύντομα.