Ιδιοκτήτες του κράτους

Έχει κάτι εξοργιστικό, ταυτόχρονα όμως και κάτι αστείο. Ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση με το ωραίο κράτος που οικοδόμησαν σαράντα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., οι αυτουργοί του ανεβαίνουν στα κεραμίδια. Καταγγέλλουν την οικοδόμηση κομματικού κράτους από τον ΣΥΡΙΖΑ, απειλούν, φωνάζουν, απαιτούν: Κάτω τα χέρια από το κράτος! Εννοώντας, στην ουσία, κάτι εντελώς διαφορετικό: Κάτω τα χέρια από το κράτος μας!

Διότι, τόσα χρόνια λάφυρο της εξουσίας τους, το κράτος έχει καταντήσει να είναι δικό τους. Ιδιοκτησία τους. Τσιφλίκι τους, πώς το λένε. Και τώρα δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι κάποιοι άλλοι, παρακατιανοί, που δεν ανήκαν στους προγραμματισμένους να κυβερνούν, βρίσκονται επικεφαλής του. Τους βλέπουν ως παρείσακτους, ως καταπατητές, ως σφετεριστές προνομίων που τους ανήκουν από πατέρα σε γιο -και ανεψιό. Κυριολεκτικά, κάποτε.
Και να πεις ότι το πείραξε κανείς το κράτος. Μεταξύ μας τώρα, ακόμα δικό τους είναι. Πράσινες εκτάσεις, γαλάζια πηγάδια, άντε πού και πού και καμιά κόκκινη παπαρούνα, στις ανώτερες σφαίρες του. Όμως αυτοί εκεί. Θες να μεταθέσεις τον Σφακιανάκη; Αίσχος. Θες μετακλητούς της εμπιστοσύνης σου σε υπουργεία ή στο Μαξίμου; Αίσχος. Θες να αλλάξεις δυο πράγματα με μια κλασική αστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης; Αίσχος.
Κι έτσι από αίσχος σε αίσχος κολλάει το πράγμα σε έναν βάλτο που δεν αφήνει τίποτε να αναπνεύσει. Βουλιάζουν κάποιες φορές ακόμα και οι προθέσεις της κυβέρνησης κάτι να αλλάξει ουσιαστικά. Κάτι να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Κάτι να γίνει με ένα κράτος που όλη η κοινωνία το θεωρεί όχι βοηθό αλλά δυνάστη της. Όχι σύμμαχο, αλλά εχθρό της. Μεταλλαγμένο από το ρουσφέτι, τον κομματισμό, τα κυκλώματα, τη διαφθορά, τις κουμπαριές σε υπηρέτη αλλότριων και συχνά ύποπτων συμφερόντων.
Αποκορύφωμα της οργής των ιδιοκτητών του κράτους, είναι οι πρόσφατες εξαλλοσύνες με τη Δικαιοσύνη. Λάθος: Με τη δικαιοσύνη τους. Με σημαία την εισαγγελέα -ή πρέπει κι εδώ να πούμε την εισαγγελέα τους;- που έβαλε, όπως έβαλε, στο αρχείο την υπόθεση Βγενόπουλου, κατασυκοφαντούν τον εισαγγελέα διαφθοράς. Έναν υπουργό που η επιλογή του αποδεικνύει πώς αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση τη Δικαιοσύνη. Διότι ο Παπαγγελόπουλος ούτε συριζαίος ούτε αριστερός είναι.
Ε, και; Έβαλαν τον Βορίδη να τον κάνει ντα. Are you talking to me?