Γιατί καθόμαστε και περιμένουμε τα χειρότερα;

Νέα αναπροσαρμογή της έκτακτης εισφοράς πρότεινε, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση στους δανειστές, προκειμένου να εξασφαλιστούν πρόσθετα ετήσια έσοδα 1,3 δισ. ευρώ. Αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου φέτος μισθοί και συντάξεις θα μειωθούν από 8 έως και 33 ευρώ τον μήνα για μισθωτούς και συνταξιούχους με χαμηλά και μικρομεσαία εισοδήματα από 10.000 έως και 30.000 ευρώ, μέσω της αυξημένης μηνιαίας παρακράτησης φόρου.

Για το συνταξιοδοτικό δεν συζητάμε. Μπροστά σ’ αυτά που συμφωνεί η κυβέρνηση με τους δανειστές, το σχέδιο Κατρούγκαλου για το οποίο έγιναν τα μπλόκα των αγροτών και ξεσηκώθηκαν οι «γραβάτες», ήταν πταίσμα. Εκεί που κατάντησαν οι δανειστές και οι κυβερνήσεις των μνημονίων τα ασφαλιστικά ταμεία και την αγορά εργασίας, ακόμη και τα 380 ευρώ εγγυημένη σύνταξη φαντάζει κάτι το αδύνατο. Για όσους είναι ήδη στη σύνταξη. Για όλους τους υπόλοιπους, η προοπτική σύνταξης έχει γίνει όνειρο απατηλό.

Πάνω από 320 χιλιάδες ανέρχονται όσοι έχουν βεβαιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, αλλά δεν παίρνουν κανονικά την όποια πετσοκομμένη σύνταξη προβλέπεται. Χώρια το γεγονός ότι πάνω από 1 εκατομμύριο συνταξιούχοι βλέπουν κάθε μήνα τη σύνταξή τους να περικόπτεται έστω και λίγο. Κι ας μην ξεχνάμε ότι από τη σύνταξη σήμερα δεν εξαρτάται μόνο ο συνταξιούχος, αλλά μία με δυο οικογένειες επιπλέον.

Πού οδηγούν όλα αυτά; Δεν μπορείς να επιβάλλεις νέους φόρους, όταν ξέρεις πολύ καλά ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Τότε γιατί το κάνουν δανειστές και κυβέρνηση; Για έναν βασικό λόγο. Να φορτώσουν νέα δυσβάστακτα χρέη τους πολίτες.
Η αύξηση των φόρων και ταυτόχρονα η μείωση των εισοδημάτων οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα σε πρόσθετα χρέη προς την εφορία. Ήδη έχουν ξεπεράσει τα 82 δις ευρώ και τρέχουν με ρυθμό τρομακτικό ακόμη και για την κυβέρνηση, η οποία έπαψε να δημοσιοποιεί στοιχεία για το 2016.

Αφετέρου, οδηγούν σε περισσότερα «κόκκινα» δάνεια, δηλαδή οδηγούν όλο και περισσότερα νοικοκυριά σε αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους. Και φυσικά σε νέα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Ειδικά των ελευθέρων επαγγελματιών, που ήδη χρωστάνε στον ΟΑΕΕ γύρω στα 15 δις ευρώ.
Σκοπός τους είναι να καταχρεωθεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Γιατί; Για να ξεκινήσει η δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας. Όπως έγινε στη Μαδρίτη πριν ένα με δυο χρόνια. Κι όπως γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ιρλανδία.

Οι Ιρλανδοί χάνουν το σπίτι τους και την ακίνητη περιουσία τους υπέρ των τραπεζών και ξένων επενδυτικών κεφαλαίων (funds). Τους τελευταίους τρεις μήνες οι εξώσεις από πλειστηριασμούς ανέρχονται στις 14.000 οικογένειες. Οι Δήμοι της Ιρλανδίας ετοιμάζουν καταλύματα για να αντιμετωπιστεί το οξύτατο πρόβλημα αστέγων οικογενειών που δημιουργείται. Και σκεφτείτε ότι η Ιρλανδία είναι εκτός μνημονίου.

Στην Ελλάδα βρισκόμαστε στο παρά πέντε να ζήσουμε κι εμείς μια ανάλογη κατάσταση. Όμως εμείς είμαστε σε καλύτερη θέση από τους Ιρλανδούς. Οι άστεγες οικογένειες που θα προκύψουν από το κύμα των πλειστηριασμών και εξώσεων, έχουν να προσβλέπουν στα hotspot, που σήμερα δημιουργούνται για τους πρόσφυγες.

Όσο για τα επενδυτικά κεφάλαια (funds) ήδη έχουν πλασαριστεί στην ελληνική αγορά, κάνοντας τις απαραίτητες «συμμαχίες» με τις συστημικές τράπεζες. Το μόνο που μένει είναι να απαλλαγούν από τη φορολογία ακινήτων και μεταβίβασης, ώστε να αρχίσει το ξεκλήρισμα της ιδιωτικής περιουσίας. Η απαίτηση αυτή έχει συνδεθεί από τους δανειστές με την περίφημη «αξιολόγηση».

Κι όλα αυτά γιατί δεν υφιστάμεθα πλέον ως κράτος. Η Ελλάδα – ειδικά με το 3ο μνημόνιο – μετατράπηκε ολόκληρη σε οικόπεδο ιδιοκτησίας των δανειστών, δηλαδή των «θεσμών» Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Το μόνο που μένει είναι βιώσουμε το τι σημαίνει ξεσπίτωμα και προσφυγιά μέσα στην ίδια την πατρίδα μας.

Και να είστε βέβαιοι ότι θα το βιώσουμε. Ίσως με πολύ χειρότερο τρόπο από τους Ιρλανδούς, γιατί δείξαμε ότι δεν αγαπάμε τον τόπο μας. Δείξαμε ότι δεν είμαστε ικανοί να τον υπερασπιστούμε.

Φανήκαμε δειλοί και απάτριδες, επιτρέποντας σε δοσίλογους πολιτικούς να παραδώσουν την πατρίδα μας – και μάλιστα αμαχητί – σε ξένες επιβουλές.

Φοβηθήκαμε ότι θα μας την «πέσουν», αν αντιδράσουμε και στείλουμε στον αγύριστο Ευρωπαίους αποικιοκράτες, μνημόνια και χρέη. Φοβηθήκαμε να φανούμε πατριώτες και να καθίσουμε στο σκαμνί όλους αυτούς που έχουν υπογράψει μνημόνια και έχουν διαπράξει εσχάτη προδοσία με βάση το Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα. Και τώρα βγήκαμε από τα δύσκολα κι έρχονται τα χειρότερα, τα πολύ χειρότερα, όπως δήλωσε ο Τρύφων Αλεξιάδης. Κι εμείς ακόμη τους ανεχόμαστε. Ως πότε;