Οι βολεμένοι και οι ηλίθιοι

Δεν είναι περίεργο να μην θέλει κανείς να μάθει για το αν δόθηκαν ή όχι θαλασσοδάνεια σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες; Δεν είναι περίεργο να αδιαφορεί κάποιος μπροστά στο ενδεχόμενο συστηματικής φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό;
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι θα ειπωθεί, τελικώς, την Τρίτη στη Βουλή, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την διαφθορά, την διαπλοκή και τις πολιτικές παρεμβάσεις στο χώρο της Δικαιοσύνης. Μου προξενεί, όμως, τρομερή εντύπωση, το γεγονός ότι, στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου που αναπτύσσεται στο ίντερνετ για το θέμα, υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι (άμεσα ή έμμεσα) τάσσονται κατά της προσπάθειας να ανοίξει -επιτέλους- αυτό το… μαύρο κουτί. Άλλοι προεξοφλούν, ήδη, ότι δεν θα γίνει τίποτα. Άλλοι αναμένουν μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που θα υψώνει τείχη τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου, προκειμένου να σταματήσουν οι έλεγχοι στις διάφορες λίστες. Άλλοι θεωρούν την συζήτηση της Τρίτης ως προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Άλλοι δεν ξέρουν τι θέλουν και άλλοι δεν ξέρουν τι γράφουν…

Μπορεί η συζήτηση γύρω από την διαπλοκή και την Δικαιοσύνη να ενέχει πολιτικές προεκτάσεις και να εξεγείρει τα πάθη, ωστόσο θα επιμείνω πως η συμπεριφορά ορισμένων χρηστών του διαδικτύου χρήζει κοινωνιολογικής και ανθρωπολογικής προσέγγισης – αν, βεβαίως, επιχειρήσουμε να απομονώσουμε τα πολιτικά κίνητρα και τις κομματικές σκοπιμότητες. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι την Τρίτη δεν αναμετρώνται πρόσωπα και πολιτικές, δεν υπάρχουν Τσίπρας, Μητσοτάκης, Βενιζέλος, Σαμαράς, Φώφη, Σταύρος, Γ. Παπανδρέου ή Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, Τσατάνη και Χαράλαμπος Αθανασίου. Ενδεικτικά και μόνο: Δεν είναι περίεργο να μην θέλει κανείς να μάθει για το αν δόθηκαν ή όχι θαλασσοδάνεια σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες; Δεν είναι περίεργο να αδιαφορεί κάποιος μπροστά στο ενδεχόμενο συστηματικής φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό – και πάλι από συγκεκριμένα πρόσωπα; Ποιοι τα έβγαλαν; Τα φορολόγησαν; Πώς τα απέκτησαν;
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη ποιος συμπαθεί ή αντιπαθεί τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τον Λεβέντη ή τον… Λαφαζάνη. Ποιος είναι συριζαίος και ποιος είναι δεξιός. Δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον το θέμα των πολιτικών παρεμβάσεων στην Δικαιοσύνη; Ποιος μεσολάβησε; Με τι κίνητρα; Ποιος «αθωώθηκε;». Δεν θέλουμε να μάθουμε αν υπήρχε αυτό το περίφημο τρίγωνο κομμάτων, τραπεζών, μίντια; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθούν 2-3 αλήθειες για συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία επηρέασαν με τις αποφάσεις τους την πορεία της χώρας; Προς τι αυτή η αυτόματη και ανακλαστική τάση συμψηφισμού και μάλιστα μεταξύ ανόμοιων καταστάσεων; Ποιος φοβάται και για ποιο λόγο την (αντικειμενική) αλήθεια; 
Το να μην θέλει κανείς να πληροφορηθεί για όλα αυτά, (αν ισχύουν ή όχι, βρε αδερφέ), είτε να εντάσσει την όλη την συζήτηση -η οποία αναμένεται να ταρακουνήσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα- σε ένα υποβαθμισμένο και φτηνό πλαίσιο, σημαίνει ότι φοβάται ή θίγεται. Φοβάται αν ο ίδιος, προσωπικά, είναι εγγεγραμμένος στην «απόδειξη» ενός εν δυνάμει σκανδάλου, και θίγεται, αν πληρώνεται, (ή έχει πληρωθεί στο παρελθόν), από αυτούς που νομίζουν ότι θίγονται. Υπάρχει και η περίπτωση του εγκάθετου, ο οποίος για λόγους κομματικού πατριωτισμού δεν θα διστάσει να πει ότι έξω λάμπει ο ήλιος κι ας είναι μεσάνυχτα για τον υπόλοιπο κόσμο. Ο συγκεκριμένος μπορεί και να μην έχει αποσπάσει ποτέ ανταλλάγματα, ωστόσο επιμένει -πριν καν αποκαλυφθούν βασικές πτυχές διαφόρων υποθέσεων- πως όλα είναι ένα τρικ του… Τσίπρα. Πρόκειται, ίσως, για το ίδιο πρόσωπο, το οποίο έχει δώσει πολύ υψηλά ποσοστά εκλογής στον Άδωνη Γεωργιάδη στη Β΄ Αθηνών τα τελευταία αρκετά χρόνια και για τον ίδιο που επέλεξε για αρχηγό του τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Συνεπώς, είτε είναι πολλοί (ή τουλάχιστον πολύ περισσότεροι απ΄ όσους υπολογίζουμε) αυτοί που άμεσα φοβούνται ή θίγονται από τις (όποιες) αποκαλύψεις, είτε είναι πάρα πολλοί οι ηλίθιοι, απλώς…
Υ.Γ.: Αν κάποτε έβγαιναν όλα στον αέρα, πολλοί θα ντρέπονταν, όχι μόνο να υπερασπιστούν τα παλιά πολιτικά «μαγαζιά», αλλά και να κυκλοφορήσουν στο δρόμο…Θα ήταν και η μόνη περίπτωση που οι βολεμένοι θα αποκτούσαν τα χαρακτηριστικά του ηλίθιου…