Οι σκοτούρες μπορούν να περιμένουν

Τρεις μέρες διάλειμμα. Με κλαρίνα και ροκ, αντί κραυγές στα τηλεπαράθυρα και βαθυστόχαστες αναλύσεις επί παντός του επιστητού. Με μια βόλτα στη γειτονιά μας, ένα μασκάρεμα -από τα… τίμια, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν-, ένα τσιμπούσι με φίλους, μια προσπάθεια να πετάξει καλοζυγισμένος ο χαρταετός.
Τρεις μέρες διάλειμμα. Από τις καθημερινές ειδήσεις για την πορεία της διαπραγμάτευσης, για τις μάχες για τη διάσωση των συντάξεων, για το παζάρι στο φορολογικό, για το… τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι στο δημοσιονομικό κενό, για τις κόντρες Ευρωπαίων – ΔΝΤ. Από τις κόντρες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα σοβαρά για τους καθημερινούς πολίτες, αλλά και για τα… γελοία, για το ασφαλιστικό, αλλά και για τη διασταλτική ερμηνεία των τουίτ του Τουσκ, για τον σχεδιασμό της οικονομίας, αλλά και για την επιμονή η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης να υπηρετεί τους συνήθεις διαπλεκόμενους.

Τρεις μέρες διάλειμμα. Με κλαρίνα και ροκ, αντί κραυγές στα τηλεπαράθυρα και βαθυστόχαστες αναλύσεις επί παντός του επιστητού. Με μια βόλτα στη γειτονιά μας, ένα μασκάρεμα -από τα… τίμια, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν-, ένα τσιμπούσι με φίλους, μια προσπάθεια να πετάξει καλοζυγισμένος ο χαρταετός.
Το έχουμε όλοι ανάγκη.
Κι ευτυχώς οι… κανονικοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν καλύτερα από μας, τους «κολλημένους» με την ενημέρωση και την πολιτική. Οι περισσότεροι εκμεταλλεύεστε τις ευκαιρίες που δίνει το ημερολόγιο για να απομακρυνθείτε από τη συλλογική κατάθλιψη. Ναι, χρειάζονται και κάποια χρήματα, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι στη συλλογική μνήμη έχει χαραχτεί ανεξίτηλα, αν όχι η υπόθεση, πάντως σίγουρα ο τίτλος της ασπρόμαυρης ταινίας του Ορέστη Λάσκου, «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Κι αυτή η καλοπέραση, για λίγο έστω, μπορεί να έρθει σχεδόν με το τίποτα. Με μια μάσκα και χορό στους δρόμους των πόλεων που γιορτάζουν αυτό το Σαββατοκύριακο το καρναβάλι ή στο διπλανό μπαράκι. Με το ανηφόρισμα στου Φιλοπάππου για τους Αθηναίους ή στα κάστρα για τους Σαλονικιούς, στη Μακρινίτσα για τους Βολιώτες και πάει λέγοντας. Με ένα ραντεβού νεαρών γονιών -γιατί όχι και παππούδων- που θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τα καμάρια τους να φτιάξουν μόνα τους τον χαρταετό. Με ένα τσιπουράκι με λαγάνα, ντολμαδάκιαγιαλαντζή και ταραμοσαλάτα στο σπίτι του γείτονα. Ή με μια παρεΐστικη ή οικογενειακή έξοδο στις ταβέρνες στις κοντινές παραλίες. Και κοντινές παραλίες έχει σχεδόν όλη η Ελλάδα.
Μη χάνετε την ευκαιρία. Από Τρίτη έρχεται πάλι η πραγματικότητα.