Η ΔΕΗ εκβιάζει τη ΛΑΡΚΟ

Aκόμη και εάν η Ελλάδα αποκτήσει κάποτε σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι -ως χώρα- θα συνεχίσουμε να πάσχουμε από σοβαρό έλλειμμα λογικής...
Το παράδειγμα της βιομηχανίας νικελίου ΛΑΡΚΟ, μιας εταιρείας-ορόσημο για τη συνεχώς συρρικνούμενη βαριά βιομηχανία της χώρας, είναι χαρακτηριστικό αυτή της έλλειψης λογικής και των μονοπωλίων...
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση και το νέο Υπουργείο του κ. Λαφαζάνη βάζουν ψηλά στην ατζέντα της τη μείωση του ενεργειακού κόστους για τη βιομηχανία, προαναγγέλλοντας μειώσεις 20-40%, η ΔΕΗ δείχνει να σφυρίζει αδιάφορα. Σε ένα ρεσιτάλ αδιαλλαξίας, εκμεταλλευόμενη τη μονοπωλιακή της θέση, η ΔΕΗ λειτουργεί ως κράτος εν κράτη, στριμώχνοντας στα σκοινιά την -υπό κρατικό έλεγχο- ΛΑΡΚΟ, που μάλιστα αποτελεί έναν από τους καλύτερους πελάτες της, ως ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. 



Θα επιχειρήσω να το πω απλά.Η ΔΕΗ, από τα τέλη Δεκεμβρίου, με μια διαδικασία που μάλλον σε ωμό εκβιασμό παραπέμπει, επιχειρεί συστηματικά να εξαναγκάσει τη ΛΑΡΚΟ να υπογράψει για την τιμή προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος. Ενσαρκώνοντας εκπληκτικά τον ρόλο του εξολοθρευτή, επιδιώκει με κάθε μέσο, να επιβάλλει στη ΛΑΡΚΟ μια τιμή, η οποία δεν αποτελεί αποτέλεσμα συζήτησης και διαπραγμάτευσης όπως οφείλει να κάνει η ΔΕΗ, αλλά ρυθμίζεται από την ίδια τη ΔΕΗ!


Τα τραγελαφικά σημεία της απόπειρας εκβιασμού πολλά. Η κλιμάκωσή τους μάλιστα έγινε με την πρωτοφανή κίνηση της ΔΕΗ να ανακοινώσει -ψευδώς- ότι έχει καταλήξει σε συμφωνία με τη ΛΑΡΚΟ επί της τιμής προμήθειας. Αν δεν είναι στραβός ο γιαλός, στη ΔΕΗ μάλλον αρμενίζουν πολύ στραβά, αφού η ίδια η ΛΑΡΚΟ, με δύο επιστολές προς τη ΔΕΗ, έχει γνωστοποιήσει ότι δεν προτίθεται να υπογράψει. Και αυτό, αφενός, γιατί φοβάται ότι τα συγκεκριμένα τιμολόγια θα θεωρηθούν κρατικές ενισχύσεις και αφετέρου γιατί γνωρίζει ότι η τιμή των σχεδόν €60 ευρώ ανά MWh -η οποία μάλιστα είναι η τιμή με έκπτωση που δίνει η ΔΕΗ- δεν είναι βιώσιμη. Και πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε, όταν στην Ευρώπη η βιομηχανία πληρώνει, για παράδειγμα, μέση τιμή €35 ευρώ ανά Mwh, ενώ υπάρχουν και στην Ελλάδα τέτοιες εταιρείες.



Έχοντας ήδη μια πολύ πικρή γεύση, αφού καλούνται να επιστρέψουν ποσό 136 εκατ. ευρώ, που κρίθηκε από την Κομισιόν ότι αποτελεί παράνομη κρατική ενίσχυση, οι διοικούντες της ΛΑΡΚΟ έχουν κάθε δίκιο να είναι αρνητικοί καθώς, αν αποδεχθούν τα τιμολόγια και υπογράψουν, δεν αποκλείεται να βρεθούν εκ νέου υπόλογοι για θέματα κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, δεν αποκλείεται να κατηγορηθούν και για απιστία, καθώς υπογράφουν για τιμές που θα καταβαραθρώσουν τη βιομηχανία τους (!).



Το θέμα προφανώς και δεν αφορά μόνο τη ΛΑΡΚΟ, αφού η ελληνική βαριά βιομηχανία, στο σύνολό της, δυσκολεύεται να υπογράψει τα συμβόλαια που προτείνει η ΔΕΗ. Ειδικά όμως στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, δεδομένου του μεγέθους της και της κομβικής της θέσης στον βιομηχανικό χάρτη της χώρας, ο εκβιασμός είναι πλέον εξόφθαλμος. Ιδιαίτερα, αν ληφθεί υπόψη, ότι η ΛΑΡΚΟ έχει δις ζητήσει να βρεθεί λύση μέσω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, εισπράττοντας το ηχηρό «όχι» της ΔΕΗ.


Δηλαδή, σε μια περίοδο που η Ελλάδα παλεύει να περισώσει την παραγωγική της βάση, ώστε να μην ξηλωθεί και τελικά διαλυθεί ο εναπομείνας βιομηχανικός ιστός, το μονοπώλιο της ΔΕΗ γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την ιστορική συγκυρία, εξοντώνοντας οικονομικά έναν από τους λίγους εθνικούς θησαυρούς, που μας έχουν απομείνει. Απομένει να δούμε αν ο κ. Λαφαζάνης θα μπορέσει να αλλάξει κάτι.


Μήπως ήρθε η στιγμή να απαλλαγούμε ως χώρα από τα τεράστια πλεονάσματα υποκρισίας, που εν αφθονία παράγουμε στην Ελλάδα;


Νικ. Αρ.