Σκυλίτσα στην Πρέβεζα πήδηξε κλαίγοντας μέσα στο φέρετρο του αφεντικού της

Ολοι όσοι έχουν διαβάσει την ιστορία του σκύλου Χάτσικο που περίμενε μέχρι το τέλος της ζωής του να επιστρέψει το αφεντικό του στον σταθμό του τρένου θα αναγνωρίσουν αντίστοιχα στοιχεία στην ιστορία της σκυλίτσας «Αβγόλα» στην Πρέβεζα.

Η ιστορία, όπως τη διαβάζουμε στο pamepreveza.gr, που συγκλονίζει την τοπική κοινωνία του Αγίου Θωμά στην Πρέβεζα ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες όταν ένας από τους αγαπημένους κατοίκους του χωριού ο κ. Λάκης, όπως τον γνώριζαν οι περισσότεροι, ξεκίνησε να πάει στη βάρκα του για να βγει στη θάλασσα για ψάρεμα.
Ηταν η τελευταία φορά που θα έκανε το χόμπι του καθώς βρέθηκε από τους περαστικούς νεκρός δίπλα στη βάρκα του στο λιμάνι του χωριού.
Ο Λάκης εκτός από το ψάρεμα είχε μεγάλη αγάπη για τα ζώα και συχνά τάιζε τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στην σκυλίτσα «Αβγόλα» την οποία φρόντιζε από μικρή.
Κι εκείνη είχε γίνει αχώριστη σύντροφός του ακολουθώντας τον στο λιμάνι, περιμένοντάς τον να επιστρέψει από το ψάρεμα και συνοδεύοντάς τον στο καφενείο.
Την Τρίτη η «Αβγόλα» περίμενε υπομονετικά στο λιμάνι το αφεντικό της, αλλά, μοιραία εκείνος δεν εμφανίστηκε με τη θλίψη να διαγράφεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο του σκυλιού, όπως περιέγραψαν οι γείτονες.
Τις επόμενες ημέρες, μια και η σορός του άτυχου ψαρά είχε μεταφερθεί στα Γιάννενα για νεκροψία, το ζώο τριγυρνούσε ανήσυχο και έψαχνε το αφεντικό του ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έμπαινε στο σπίτι του Λάκη, κοίταζε για λίγο το κρεβάτι και μετά έφευγε.
Η ημέρα της κηδείας του άτυχου Λάκη έμελλε να είναι συγκλονιστική καθώς η σκυλίτσα βρέθηκε στην εκκλησία, μπήκε μέσα και έκατσε κάτω από το φέρετρό του, ενώ οι προσπάθειες κάποιων κυριών να τη βγάλουν έξω και να τη δέσουν δίπλα στην εκκλησία, με μία ζώνη του εκλιπόντος, ήταν άκαρπες καθώς η «Αβγόλα» κατάφερε να λυθεί.
Στη συνέχεια ακολούθησε το αυτοκίνητο και την πομπή, πήγε στο νεκροταφείο και στάθηκε σε σημείο όπου μπορούσε να παρακολουθεί τα πάντα.
Κι εκεί συνέβη ένα συγκινητικό περιστατικό το οποίο θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη των παρευρισκόντων, καθώς η σκυλίτσα, την ώρα που το φέρετρο έμπαινε μέσα στον τάφο πήδηξε μέσα και βρέθηκε στα χέρια του αφεντικού της, εκείνου που την πρόσεχε, την τάιζε και της κρατούσε συντροφιά.
Με την απέραντη θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια τους οι συγγενείς του θανόντος την απομάκρυναν από το φέρετρο για να ολοκληρωθεί η ταφή.
Πλέον η θλιμμένη «Αβγόλα» βρίσκει αγάπη και συντροφιά στα συγγενικά πρόσωπα του άτυχου ψαρά αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ τον αγαπημένο της Λάκη.