Συναίνεση με το ζόρι

Εργολαβικά φαίνεται ότι έχει αναλάβει η Καθημερινή την καλλιέργεια ενός κλίματος "συναίνεσης" μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων προκαλώντας εύλογα ερωτήματα αλλά και σημαντικές στρεβλώσεις στην αξία της συναίνεσης.

Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα η συναίνεση αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, συμβαίνει μονάχα όταν ταυτίζονται τα κομματικά συμφέροντα των πολιτικών παρατάξεων. Ο Σαμαράς συναινεί σε μια προσπάθεια να ανοιχθεί στον μεσαίο χώρο, ο Καρατζαφέρης συναινεί για να εξασφαλίσει την παρουσία του στα τηλεοπτικά παράθυρα και η Αριστερά σκούζει για λόγους ανάλογα επαγγελματικούς.

Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Κανείς δεν λέει όχι στη συναίνεση, όχι λέμε στη διαρκή πλύση εγκεφάλου που επιχειρείται από πολύ συγκεκριμένους κύκλους. Δεν χρειαζόμαστε ούτε τον Μαρκεζίνη, ούτε τον Θεοδωράκη και κυρίως ούτε τη μη τιμωρία των ενόχων από τις Προανακριτικές Επιτροπές στο όνομα της "συναίνεσης".

Περισσότερα από όλα αυτά, χρειαζόμαστε μια καλή ενημέρωση χωρίς όρους εντυπωσιασμού και χωρίς αποχρώσεις σκοπιμοτήτων.