«Αν θέλεις -τελικά- να λέγεσαι άνθρωπος…»

Της Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού 

http://dbitha.blogspot.com/2010/12/blog-post.html Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος¹   

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαιγια την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
 Κάθε κραυγή σου θα ‘ ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να... 
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα... 
γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια!
Απαγγελία από τον Κ.Καζάκο- http://www.youtube.com/watch?v=t021QRnJOwc&feature=watch_response

Πόσα επίκαιρα τα λόγια τούτα…Σε ποια ψυχή δεν μιλάνε οι στίχοι αυτοί; Πόσο ανάγκη έχει ο κόσμος μας από τέτοιους ανθρώπους; Και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γύρω μας… Τόσοι, ώστε αυτός ο κόσμος μια μέρα να είναι πιο όμορφος, με περισσότερα χρώματα και απλά πράγματα που θα μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάμε!

 Σήμερα θα ακούσεις πολλά για τον εθελοντισμό². Ο εθελοντισμός  δεν είναι παρά «ανθρωπιά». Και δεν έχει χαθεί ακόμα. Υπάρχει… Αρκεί ο καθένας μας να βρει σε τι θα μπορούσε να γίνει χρήσιμος και να κάνουμε αυτό το ένα βήμα παραπάνω, πιο κοντά στον ίδιο τον «άνθρωπο», πιο κοντά στις δικές μας ψυχές!
Μπορεί να μη ζούμε μέρες πολέμου, αλλά η μάχη δίνεται κάθε μέρα δίπλα μας και κάποια στιγμή, ίσως, χτυπήσει και την δική μας πόρτα. Τα χέρια μας ας είναι απλωμένα εκεί που μας έχουν ανάγκη. Ας είναι η ψυχή μας ορθάνοιχτη! Έτσι,  μόνο μπορούμε τελικά να είμαστε «ΑΝΘΡΩΠΟΙ».

¹Τάσος Λειβαδίτης(1950). Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Από την Ποιητική Συλλογή «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο», Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα.
²Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού για την Οικονομική και την Κοινωνική Ανάπτυξη,http://www.worldvolunteerweb.org/intl-vol-day.html