Πικραμένος Αναχωρητής

… και σε ακολούθηση ο γλυκότατος σκιρτημός στα βουνά όπου κατέφυγες και πρόσμενες με λαχτάρα, ώ Ασκητή . . .

"Αχ, ποιος μπορεί σαν το αδράξεις να γλιτώσει

Ποτέ, και τη βαθιά ματιά σου να ξεχάσει ;

Ναι, με άδραξες και πια δεν θέλω να ξεφύγω,

Τι δεν μπορείς εσύ μονάχα να γκρεμίζεις!

Το ξέρω, σε όλα ζεις τα πλάσματα του κόσμου

Και τίποτα στη γης αυτή δε σου ξεφεύγει.

Χωρίς εσένα πόσο η ζωή θάταν ωραία!

Κι όμως πόσο καλό να ζήσουμε και σένα !"

Αναφορά στο Γκρέκο- σελ. 391) σχετικό εδώ

. . . Ναι, ξέρω . . . Τώρα γνώρισα . . . πούθε έρχουμαι . . .