Με φοβίζουν…

Με φοβίζουν όλοι εκείνοι που κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, φωνάζουν, καταγγέλλουν, γαβγίζουν, μελανιάζουν -ανάλογα με τα ημερήσια νεύρα του αφεντικού τους- σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και sites.
Σημαδεύουν με λέξεις και κατηγορίες την κυβέρνηση, την Αριστερά, τον Τσίπρα, τους υπουργούς, όποιον πάρει ο χάρος. Κατασκευάζουν ειδήσεις, ενορχηστρώνουν φόβους, αναγγέλλουν σκότη και ερέβη. Χτυπούν τις κατσαρόλες του πολέμου και εκτοξεύουν εμπρηστικές λέξεις όπως κομματικό κράτος, εκτροπή, ανικανότητα, ψεύτες, λαϊκιστές. Δεν διστάζουν μπροστά σε δολοφονίες χαρακτήρων -ρωτήστε τη Βαλαβάνη, τον Φλαμπουράρη, τον Παππά, τον Σπίρτζη, τον Μπαλτά, τη Σβίγκου, τον Βαξεβάνη. Και πλήθος άλλους.

Με φοβίζει η ξέφρενη εκστρατεία όχι αποδόμησης, ή φθοράς, ή και δημοκρατικής ανατροπής της κυβέρνησης,
που είναι γνωστά και συγγνωστά στοιχεία της δημοκρατίας. Αλλά η εκστρατεία μίσους, χωρίς όρια, χωρίς ηθικές αναστολές, χωρίς σεβασμό σε ζωές, βιογραφικά, αλήθειες. Ο καθένας είναι κατάλληλο κρέας για τα κανόνια τους, αρκεί να συσκευαστεί κατάλληλα μέσα σε ένα πόθεν έσχες, μια φανταστική συνάντηση, ένα φανταστικό τηλεφώνημα, ένα φανταστικό ΑΤΜ. Η ταχύτητα και η μανία με την οποία πέφτουν να τον -ή την- ξεσκίσουν παραπέμπει σε πολιτικά και προπαγανδιστικά πιράνχας. Όλο το σκηνικό μοιάζει λες και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης είναι επικηρυγμένα από τα γνωστά άγνωστα κέντρα. Τόσα το κεφάλι!
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε πρώτη δύναμη, με δέκα μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ., σε εκλογές που έγιναν μόλις χθες. Η εκλεγμένη κυβέρνηση διαχειρίζεται μια κατάσταση επικίνδυνη, που απαιτεί σωφροσύνη, μετρημένες πράξεις και μετρημένα λόγια απ” όλους. Η Ευρώπη κλυδωνίζεται, οι δανειστές απαιτούν, το ΔΝΤ εκβιάζει. Η κοινωνία είναι αποκαμωμένη και οργισμένη μετά από τόσα χρόνια στο κλουβί των Μνημονίων. Αλήθεια; Ε, στα παλιά τους τα παπούτσια. Τίποτε δεν τους σταματά. Συμφέροντα που θίγονται, εξουσίες που αμφισβητούνται, γαλαντομίες που μπαίνουν στο μικροσκόπιο, προαναγγελίες θυέλλης για τους βαρόνους των media, συμψηφισμοί κερδών και ζημιών. Αυτά κινούν τις κάμερες και τα δόντια τους.
Ομολογώ ότι ΑΥΤΟΙ με φοβίζουν κι όχι το πριγκιπόπουλο της καφετιέρας που προβάλλουν ως διεκδικητή του θρόνου. Γιατί ο πλούτος (τους) και η προπαγάνδα (τους) κάνει τους βλάκες έξυπνους, τους άσχημους όμορφους, τους άθλιους καλούς. Τον Κυριάκο ηγέτη! Σε μια σκληρή ταξική, πολιτική, ιδεολογική, ηθική μάχη όπως η σημερινή, τα λιλιά και τα πριγκιπόπουλά τους είναι για να ντύνουν με ρίγη του παρελθόντος τα εγκλήματα του παρόντος. Γι” αυτό λέω να μην ξεχάσουμε τους φόβους μας για όσα (μας) ετοιμάζουν. Να πάρουμε τα μέτρα που δύσκολες δεκαετίες μας έμαθαν, για να μη διαβεί ο Εφιάλτης…