Τα παιδιά της πικρής σοκολάτας Σύγχρονοι σκλάβοι

Μία από τις πιο αγαπημένες σοκολάτες, πασίγνωστο brand ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους τροφίμων στον κόσμο, μόλις έβγαλε τη συλλεκτική χρυσή εκδοχή της! Περιέχει –λέει– τσάι από ορχιδέες, φρούτα λίτσι και ροδοπέταλα, κι είναι ολόκληρη τυλιγμένη με φύλλα χρυσού αξίας 24 καρατίων και μαρμελάδα τριαντάφυλλου. Θα κυκλοφορεί σε πολυτελέστατη κόκκινη και χρυσή συσκευασία, τυλιγμένη με κόκκινο μετάξι.
Η χρυσή εκδοχή της αγαπημένης σοκολάταςκυκλοφορεί σε 88 μόλις κομμάτια, στην τιμή των 88 δολαρίων έκαστο και θα διατίθεται αποκλειστικά στο concept store της μάρκας, στη Μελβούρνη, από τις 28 Ιανουαρίου μέχρι και τις 7 Φεβρουαρίου.

Να λοιπόν τι χρειαζόταν η ανθρωπότητα: τη σοκολάτα του Μίδα.
Κλάσεις ανώτερη από τα σοκολατάκια του Πρέσβη!

Εν τω μεταξύ, σε κάποια μέρη του κόσμου, η σοκολάτα δεν αποτελεί μια φίνα,  εκλεπτυσμένη απόλαυση…  Δεν μοσχοβολάει όταν την ξετυλίγεις και δεν πλημμυρίζει με βελούδινη γλύκα το στόμα…
Για κάποια παιδιά η σοκολάτα έχει πολύ πικρή γεύση… Και δεν είναι λίγα… Περισσότερα από 2,12 εκατομμύρια παιδιά εργάζονταν στην παραγωγή κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού και την Γκάνα τον Ιούλιο του 2015 (σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας).
Στην Ακτή Ελεφαντοστού όπου παράγεται το 43% της παγκόσμιας παραγωγής κόκκων κακάο, οι ηλικίες των εργατών – σύμφωνα με τη UNICEF - κυμαίνονται από 5 μέχρι 16 ετών. Παρόλο που η Ιβοριανή κυβέρνηση αρνείται την ύπαρξή τους, αυτά τα παιδιά της πικρής σοκολάτας μεταχειρίζονται μαχαίρια μεγαλύτερα από το μπόι τους [πολλά έχουν τραυματιστεί ή και ακρωτηριαστεί] και μεταφέρουν -σαν τα μυρμήγκια- ογκώδεις κι ασήκωτους σάκους. Όταν δεν δουλεύουν αρκετά σκληρά, ξυλοκοπούνται άγρια [για να μάθουν να μην λουφάρουν].
Πολλά από αυτά έχουν πέσει θύματα trafficking, έχουν έρθει από το Μάλι ή τη Μπουργκίνα Φάσο και κρατούνται παρά τη θέλησή τους. Μικροί σκλάβοι για μεγάλα συμφέροντα.

Πρόσφατα η Διεθνής Ένωση Εργασίας αποκάλυψε τη χρήση παιδικής εργασίας στις φυτείες κακάο της Ακτής Ελεφαντοστού, οι οποίες συνεργάζονται τον Όμιλο-Κολοσσό που δημιούργησε τη σοκολάτα του Μίδα και κατήγγειλε την παιδική κακοποίηση στις φυτείες αυτές.
Ο Όμιλος-κολοσσός αντέδρασε αμέσως. Απάντησε: «Η χρήση της παιδικής εργασίας στην αλυσίδα εφοδιασμού του κακάο, έρχεται σε αντίθεση με ό,τι πρεσβεύουμε. [Ευτυχώς, φαντάσου να ήταν σύμφωνοι...] Η ειρωνία είναι ότι ο συγκεκριμένος Όμιλος μαζί με μερικές εταιρείες ακόμη που εξαιτίας του όγκου τους ορίζουν την τύχη του εμπορίου κακάο, έχουν υπογράψει εδώ και χρόνια, πρωτόκολλο που απαγορεύει την παιδική εργασία στις φυτείες.«…αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η αντιμετώπισή της αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για την εταιρεία μας». [Εντάξει, ησυχάσαμε.]
Για να καταπολεμηθεί η παιδική δουλεία, ο Όμιλος δεσμεύτηκε να χτίσει 40 σχολεία στην Ακτή Ελεφαντοστού και πράγματι, έπιασε τον στόχο του το 2015. Τη χρονιά αυτή, προστέθηκαν ένα εκατομμύριο παιδιά – σκλάβοι στις φυτείες.

Στην άλλη άκρη του κόσμου, κάποια από τις [δεν ξέρω πόσες] διαφημιστικές εταιρείες που δουλεύουν για τον Όμιλο-κολοσσό, θα βρει το χρυσό selling line για τη χρυσή σοκολάτα. Μόνο που ακόμη και το πιο ευρηματικό slogan ωχριά μπροστά στα αυθόρμητα λόγια του νεαρού Ντρίσα, που έζησε για χρόνια ως σκλάβος στις φυτείες κακάο: «Όταν ο κόσμος τρώει σοκολάτα, τρώει τη σάρκα μου».

Να μένει. Η δική μου σοκολάτα ας μην έχει φύλλο χρυσού ούτε ορχιδέες και ροδοπέταλα… Ας είναι απλώς μία από τις αθώες, αγαπημένες σοκολάτες των παιδικών μου χρόνων.
Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου ή η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή.