Πόσο Σημίτης είσαι

Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο «σπουδαίος πρωθυπουργός» για εκείνον, είναι για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο Τζούλιο Αντρεότι της ελληνικής πολιτικής Ιστορίας, ο βασιλιάς της διαφθοράς.
Δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι. Αντίστοιχα, δείξε μου τους καλεσμένους στο συνέδριου σου, να σου πω τι κόμμα έχεις. Στο συνέδριο του Ποταμιού ήταν όλος ο καλός ο κόσμος. Σημίτης, Μητσοτάκης, Φώφη, Λεβέντης, Γιώργος Παπανδρέου. Και, αν δεν υπήρχε κώλυμα προτέρου… ατίμου βίου, θα ήταν εκεί κι άλλοι: ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, ο Γιάννος, ο Άκης, ο Βενιζέλος, η Βάσω, ο Λαλιώτης.

Κι αν δεν θέλαμε να κρύψουμε και τις μυστικές συγγένειες, θα ήταν εκεί κι άλλοι: ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας, ο Θέμος. Διότι, κανονικά, από την κηδεία δεν λείπει κανένας φίλος του εκλιπόντος.
Τώρα, θα μου πείτε, γιορτάζει κανείς με συνέδριο το πολιτικό του τέλος; Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις: και ο ΓΑΠ ζήτησε -και πήρε- ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του προκειμένου να παραιτηθεί. Ο καθένας επιλέγει πώς θα γιορτάσει τον πολιτικό του θάνατο.
Είναι λογικό, πάντως, ο Σταύρος Θεοδωράκης να αναρωτιέται τι δεν πήγε καλά. Πώς το 10% των δημοσκοπήσεων έγινε 6% στην πρώτη κάλπη, 4% στη δεύτερη, για να φτάσει στο 2% που εκτιμάται σήμερα η εκλογική επιρροή του Ποταμιού; Πώς ένας πετυχημένος δημοσιογράφος, με καλαίσθητη εκπομπή, με εκτίμηση από το κοινό καταλήγει πολιτικό παρελκόμενο του Κυριάκου Μητσοτάκη; Και εδώ η απάντηση είναι απλή. Στην πολιτική δεν υπάρχουν σκηνοθεσία και μοντάζ για να σε σώσουν, όπως στην τηλεόραση. Ή, αν υπάρχουν, αρκεί μία ομιλία σου σε live μετάδοση για να τα καταστρέψει. Εδώ αν ρίξεις μία πέτρα στον άδειο τέντζερη, ακούγεται ο κρότος.
Το Ποτάμι, μέσα σε ένα μόλις χρόνο έγινε αποκριάτικη στολή για να μεταμφιεστούν η διαφθορά, η διαπλοκή, οι εκδότες, οι καναλάρχες, οι εργολάβοι και όλα τα λύματα του παλιού πολιτικού συστήματος. Κακοραμμένη στολή, στην οποία οι ραφές ξηλώθηκαν νωρίς.
Το πρόσωπο από το οποίο έπρεπε να αποστασιοποιηθεί ο Σταύρος Θεοδωράκης, αν ήθελε να έχει όντως κόμμα, ήταν ο πολιτικός του μέντορας, Κώστας Σημίτης. Δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο «σπουδαίος πρωθυπουργός» για εκείνον, είναι για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο Τζούλιο Αντρεότι της ελληνικής πολιτικής Ιστορίας, ο βασιλιάς της διαφθοράς, ο πρωθυπουργός της μίζας, του χρηματιστηρίου, της διαπλοκής εκδοτών – εργολάβων με την πολιτική εξουσία, της παράνομης χρηματοδότησης, της βαλίτσας, των χιλιοπληρωμένων ολυμπιακών έργων και των αμαρτωλών συμβάσεων των μεγάλων οδών.
Αν αναρωτιέσαι «τι δεν πήγε καλά;», λοιπόν, Σταύρο Θεοδωράκη, κοίτα τη φωτογραφία σου του Σαββάτου από την κηδεία του συνεδρίου. Φταίει που δεν μπόρεσες να κρύψεις ποτέ πόσο Σημίτης είσαι.
του Νίκου Μωραΐτη