ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣ. BREXIT ΙΣΟΝ ...ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Μόνο με …πολιτική επανάσταση εναντίον όλων των πολιτικών κομμάτων της Βρετανίας μπορούν οι Άγγλοι ψηφοφόροι να ψηφίσουν «Όχι» στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, οδηγώντας έτσι την Αγγλία σε αποχώρηση από την ΕΕ. Οι Συντηρητικοί, μετά τη συμφωνία του Κάμερον με την ΕΕ, τάσσονται υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Οι Εργατικοί απειλούν τα πιο αφοσιωμένα «ευρωλαμόγια» του Ηνωμένου Βασιλείου, ακριβώς όπως οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες σε κάθε χώρα της ΕΕ. Υπέρ της παραμονής στην ΕΕ είναι και οι Φιλελεύθεροι, το σχεδόν ανύπαρκτο τρίτο βρετανικό κόμμα.

Μόνο μέσα στους κόλπους των Συντηρητικών – δηλαδή της αγγλικής Δεξιάς – έχει σημειωθεί αντίσταση κατά της παραμονής της Αγγλίας στην ΕΕ. Έξι από τους δεκαεννέα υπουργούς της κυβέρνησης Κάμερον τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ του «Όχι», ενώ το κίνημα υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ απέκτησε και τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη του. Πρόκειται για τον δεξιό δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος αποφάσισε να τα ρισκάρει όλα προκειμένου να γίνει και αρχηγός των Συντηρητικών, ανατρέποντας τον ομοϊδεάτη του, Ντέιβιντ Κάμερον. Άλλωστε η καρατόμηση του Κάμερον θα γίνει αμέσως μόλις νικήσει το «Όχι», αν φυσικά υπάρξει τέτοια εξέλιξη, η οποία πλέον λόγω της στάσης του Κάμερον τοποθετείται στα όρια του πολιτικά αδύνατου. Αφού όλα τα πολιτικά κόμματα της Βρετανίας είναι υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην ΕΕ, πώς είναι δυνατόν οι ψηφοφόροι τους να ψηφίσουν και μάλιστα κατά απόλυτη πλειοψηφία υπέρ της αποχώρησης; Πρακτικά αδύνατον, προφανώς, εκτός πια και αν παραστούμε μάρτυρες μιας πολιτικής επανάστασης των ψηφοφόρων εναντίον των ίδιων των κομμάτων τους και μάλιστα σε ένα θεμελιώδες ζήτημα, όπως σύσσωμη η αγγλική αστική τάξη τάσσεται υπέρ της παραμονής.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε τέσσερις μήνες για να μάθουμε ποια θα είναι η απάντηση των Άγγλων ψηφοφόρων. Και μόνο το γεγονός όμως ότι την αντι-ΕΕ λύση την περιμένουμε από τη Δεξιά (!) και κατά κανένα τρόπο από τη σοσιαλιστική Κεντροαριστερά των Εργατικών, παρόλο που ο νέος ηγέτης των Εργατικών θεωρείται «πατερούλης» η από την ανύπαρκτη στην Αγγλία Αριστερά, είναι ενδεικτικό του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται ο αντι-ΕΕ αγώνας κυρίως στις χώρες του Βορρά της Ευρώπης, όπου τα αριστερά κόμματα έχουν μικρή ή περιθωριακή εκλογική επιρροή. Πόσο φιλολαϊκή μπορεί να είναι μια δεξιά αντι-ΕΕ πολιτική, με δεδομένο ότι τα δεξιά κόμματα εκφράζουν πρωτίστως τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των αντίστοιχων κρατών και φυσικά αυτά θέλουν να προστατεύσουν πάνω απ’ όλα; Βεβαίως και η οικοδόμηση με οικονομικά μέσα του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας θίγει τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ και γι’ αυτό αντιδρούν τώρα τα δεξιά κόμματα των κρατών αυτών. Αρκεί όμως αυτό για να προκύψει φιλολαϊκή πολιτική; Όχι βέβαια. Οι Συντηρητικοί της Αγγλίας άλλωστε τα συμφέροντα της αγγλικής αστικής τάξης προστάτευσαν. Πρώτα απ’ όλα προστάτευσαν τα συμφέροντα του Σίτι του Λονδίνου. Η Βρετανία ζήτησε να έχει δικαίωμα βέτο σε αποφάσεις των χωρών της Ευρωζώνης που θα επηρέαζαν τον χρηματοπιστωτικό τομέα σε κράτη που δεν αποτελούν μέρος της Ευρωζώνης, όπως είναι η Βρετανία. Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ήταν διαμετρικά αντίθετος με την πρόταση αυτή. Τελικά αυτό που συμφωνήθηκε ήταν ότι το Λονδίνο μπορεί να εγείρει μονομερώς το θέμα στους αρχηγούς των κυβερνήσεων που συναποτελούν τις συνόδους κορυφής, όταν κρίνει ότι κάποιες αποφάσεις της Ευρωζώνης εγκυμονούν κινδύνους διακρίσεων εις βάρος του Σίτι του Λονδίνου.

Το αγγλικό αστικό κράτος ωφελείται επίσης από τη μη χορήγηση επιδομάτων εργασίας ή επιδομάτων παιδιών, αν οι προερχόμενοι από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (και αυτό έχει εξαιρετική σημασία) μετανάστες δεν έχουν πρώτα υποστεί κρατήσεις επί τέσσερα χρόνια από το μισθό τους χωρίς να λαμβάνουν επιδόματα σχετιζόμενα με την εργασία τους. Υπέρ της αγγλικής αστικής τάξης είναι επίσης το δικαίωμα αυτοεξαίρεσης της Βρετανίας από τη «διαρκώς στενότερη ένωση» που ισχύει για τις άλλες χώρες – μέλη της ΕΕ. Οι Άγγλοι εργαζόμενοι δεν πήραν απολύτως τίποτα. Τους καλλιεργείται όμως ύπουλα το αίσθημα ανωτερότητας, αφού μόνο επειδή είναι Άγγλοι θα παίρνουν τα ίδια επιδόματα που έπαιρναν μέχρι τώρα, ενώ των «ξένων» Ευρωπαίων θα μειωθούν!

Η ουσία πάντως είναι ότι η συμφωνία ΕΕ-Αγγλίας καλλιεργεί το ρατσισμό μεταξύ Ευρωπαίων, οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος Ευρωπαίων πολιτών ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους και γενικά βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα των ιδρυτικών συνθηκών της ΕΕ. Αυτό αποδεικνύει ότι η Γερμανία προκειμένου να οικοδομήσει το Τέταρτο Ράιχ της δεν διστάζει να παραβιάσει κάθε συνθήκη.