Από καλά λόγια συμπαθείας καλά πάμε

Είναι οι κανόνες, ηλίθιε, είχε πει ο χερ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Δικαιούμαστε ως Έλληνες να ρωτήσουμε, στον πληθυντικό, πού είναι οι κανόνες, ηλίθιοι;

Πού είναι οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής για τη δίκαιη αναλογική κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη;

Γιατί, για παράδειγμα, η Αυστρία έχει το μονομερές δικαίωμα να κλείνει τα σύνορά της και να υποχρεώνει να κάνουν το ίδιο και οι προηγούμενοι δρόμοι που οδηγούν στην Ευρώπη χωρίς να σέβεται τους κανόνες, επειδή οι ακροδεξιές πιέσεις στο εσωτερικό της είναι απειλητικές για την υπάρχουσα εξουσία;


Γιατί οι ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων είναι τόσο ελαστικοί με τους κανόνες στο προσφυγικό ζήτημα και τόσο άκαμπτοι με το οικονομικό – που δεν είναι πλέον ανεξάρτητο το ένα από το άλλο. Η Ελλάδα υπέστη ένα οδυνηρό πείραμα με τα δημοσιονομικά της. Δεν μπορεί, διότι είναι ανθρωπίνως αδύνατο, να αντέξει ένα διπλό, ταυτόχρονο πείραμα, με εκατομμύρια πρόσφυγες να μένουν όμηροι στο έδαφός της. Όπως νομίζει η «πολυτελής» Αυστρία ότι έχει δικαίωμα να προστατεύσει την πολυτέλειά της, έτσι και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να αξιοποιήσει κάθε μέσο που θα της επιτρέψει να επιβιώσει.
Και ενώ θα περίμενε κανείς όλες οι χώρες να δουν μέσα από νέο πρίσμα τη δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα και να επισπεύσουν τις προσπάθειες για επιτάχυνση της αξιολόγησης και την ολοκλήρωση των συμφωνιών, τι κάνουν; «Το μεγάλο πρόβλημα στη διαπραγμάτευση είναι η σιωπή του άλλου» δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, κάνοντας ειδική αναφορά στο ΔΝΤ, το οποίο, όπως είπε, δεν έχει παρουσιάσει αντιρρήσεις ούτε στο Eurogroup, αλλά συνέχεια μας λέει φέρτε κι άλλα να τα δούμε και ζητάει μέτρα 9 δισ. ευρώ.
Και ενώ οι Ευρωπαίοι εκφράζουν συνεχώς ευχές και δίνουν υποσχέσεις, καθυστερούν στην υλοποίηση των προτάσεων φορτώνοντας τα προβλήματα, που είναι προβλήματα της Ένωσης, στη μικρή Ελλάδα. Και έπρεπε να αντιδράσει με δόση οργής ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού για να γίνει αισθητή η ανάγκη επιτάχυνσης της αξιολόγησης για την επούλωση μιας πληγής που θα έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και καιρό.
Καλές είναι λοιπόν οι υποσχέσεις για ταχύτατη ανάμειξη της Ε.Ε. στην επίλυση του προσφυγικού προβλήματος, αλλά στο μεταξύ τα σύνορα της Ελλάδας έχουν ουσιαστικά κλείσει. Και μέχρι την 7η Μαρτίου, οπότε είναι προγραμματισμένη η σύνοδος κορυφής για το ζήτημα, η Ελλάδα μπορεί να έχει πλημμυρίσει από πρόσφυγες που θα είναι αδύνατο με τα μέσα που διαθέτει να τους περιθάλψει. Τι γίνεται, αγαπητέ χερ Σόιμπλε;