Όσο ο εμφύλιος μαίνεται, όσο οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται, όσο το ISIS τρομοκρατεί, όσο η πείνα και ο θάνατος θερίζουν, κανείς δεν έχει το δικαίωμα στην αυταπάτη πως κάποιοι άνθρωποι θα σταματήσουν να εγκαταλείπουν έστω και αυτά τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει αναζητώντας καταφύγιο στη Δύση.
Και αν στο πλευρό των κατοίκων της Συρίας προστεθούν οι ανέστιοι του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οι τρομοκρατημένοι Βορειοαφρικανοί και οι χιλιάδες οικονομικά εξαθλιωμένοι του Πακιστάν, είναι τέτοιος ο ανθρώπινος όγκος αυτού του ποταμιού, ώστε κανένα συρμάτινο ή τσιμεντένιο τείχος δεν θα μπορέσει ποτέ να το σταματήσει.
Και αυτό το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αυτό το ποτάμι δεν ανακόπτεται, δεν αναχαιτίζεται, όπως επίσης δεν μπορεί να περάσει από το στόμιο ενός μπουκαλιού, μιας και σε αυτή την περίπτωση αυτό που στο τέλος θα σπάσει είναι το ίδιο το ήδη εύθραυστο μπουκάλι.
Με δεδομένη την πίεση η οποία θα ασκηθεί λίαν συντόμως στα τεχνητά εμπόδια, που με τις ευλογίες της Βιέννης στήθηκαν κατά μήκος της βαλκανικής διαδρομής των προσφύγων, ορισμένοι πολύ σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι των επιλογών και των πρακτικών τους έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στη χρήση ακόμη και στρατιωτικής βίας ή την υποχώρηση μπροστά στο ανθρώπινο ποτάμι.
Οι εμπνευστές του κλεισίματος των συνόρων στη Βαλκανική, παραβλέποντας τις τρύπες του ουγγρικού φράχτη που εδώ και μήνες χάσκουν τη χρεοκοπία της πολιτικής των ερμητικά κλειστών συνόρων, επιχειρούν να καταστήσουν την Ελλάδα αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Κλείνοντας τα αυτιά τους στις κραυγές των εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών που φωνάζουν κατά μήκος των ελληνικών δρόμων, στους οποίους πορεύονται, πως δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, πολύ σύντομα, και με πρώτη την ΠΓΔΜ, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη συσσωρευμένη και ανεξέλεγκτη πίεση αυτού του ποταμιού. Και τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω ούτε με σφαίρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.