Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο

Χρύσανθος Στεφανόπουλος  Οικονομολόγος - Ορκωτός ελεγκτής (ACCA)

Είναι η ώρα των ειδήσεων κι η τηλεόραση παίζει δυνατά. Κλείνω το laptop και κάθομαι να δω τα νέα της ημέρας:

• Διαδηλώνουν οι πάντες, επαγγελματίες, έμποροι, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, επιστήμονες, εργάτες, κατά του νέου ασφαλιστικού.

• Οι αγρότες στήνουν μπλόκα σε όλη την Ελλάδα, αποκλείουν υπουργούς σε κτίρια, διώχνουν κυβερνητικούς βουλευτές από τις συγκεντρώσεις τους, καίνε σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ, σκίζουν μνημόνια έξω από την Κουμουνδούρου.

• Η Κομισιόν απειλεί επισήμως την Ελλάδα για έξοδο από τη Συνθήκη Σένγκεν.

• Υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούνται τις εξορίες και την αντίσταση των προγόνων τους για να δικαιολογήσουν τον διορισμό όλης της οικογένειάς τους σε κρατικές θέσεις ευθύνης.

• Φορτηγά μοιράζουν δωρεάν σακούλες με κρεμμύδια και πατάτες σε εκατοντάδες χέρια απλωμένα στον αέρα (γίνονται αυτά και με κυβέρνηση Αριστεράς δηλαδή;)

Την ίδια στιγμή, το ραδιόφωνο παίζει το τραγούδι του Μπάμπη Τσετίνη «Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο». Πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά μαζί του «Είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια, ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια». Μια διαβολική σύμπτωση δημιουργεί το ιδανικό μουσικό background στις εικόνες των ειδήσεων που παίζουν μπροστά στα μάτια μου.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έκλεισε τον πρώτο της χρόνο, μα μοιάζει σαν να έχει περάσει μια δεκαετία που κυβερνά. Τέσσερις μόλις μήνες μετά την επανεκλογή της και ήδη φαίνεται τόσο κουρασμένη, όσο κι οι πολίτες από αυτήν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ξεκάθαρα την πτώση της δημοφιλίας της, που είναι πιο ραγδαία και απότομη ακόμα κι από την αντίστοιχη άνοδό της πριν λίγο μόλις καιρό.

Πρόσφατα, στην ομιλία του για την συμπλήρωση του πρώτου χρόνου διακυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε περισσότερο σαν αρχηγός της Αντιπολίτευσης, παρά σαν εν ενεργεία Πρωθυπουργός. Δεν έκανε καμία προσπάθεια αυτοκριτικής και αναγνώρισης των λαθών του, παρά μόνο περιορίστηκε σε τσιτάτα αντιπολιτευτικά συνθήματα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο χρόνος της κυβέρνησης αυτής τελειώνει. Μετά το καλοκαίρι, όπου προβλέπεται να έχουν ψηφιστεί τα περισσότερα επώδυνα μέτρα του 3ου μνημονίου, ο ρόλος της ολοκληρώνεται και οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι μάλλον ραγδαίες. Αυτό προκύπτει κι απ' την βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, κάνοντας τον αναλογικότερο και καταργώντας ή μειώνοντας το μπόνους των 50 εδρών. Μία αλλαγή που έχει μοναδικό σκοπό να δυσκολέψει τη Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές και που θα ψηφίσουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα (πλην της Ν.Δ.) για να εφαρμοστεί αμέσως από τις επόμενες εκλογές, αφού θα έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 200 ψήφους.
Στην προσπάθεια της να κερδίσει λίγο πολιτικό χρόνο, η κυβέρνηση πρόκειται πολύ σύντομα να ξαναπαίξει το χαρτί της «διαπλοκής» και των «κακών δημοσιογράφων» που την πολεμούν. Αυτό θα γίνει προωθώντας άμεσα της αδειοδότηση των ΜΜΕ, παρακάμπτωντας με νομοθετική ρύθμιση το ΕΣΡ και αναλαμβάνοντας την πλήρη διαχείριση της σχετικής διαδικασίας. Μια διαδικασία που, εν γνώσει της, θα καταπέσει σίγουρα μετά από κάποιο καιρό στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφού είναι ξεκάθαρα αντισυνταγματική.
Πάντως, είναι απορίας άξιον, πώς έχει καταφέρει αυτή η κυβέρνηση τόσο σύντομα να στρέψει όλες τις κοινωνικές ομάδες εναντίον της. Έχει καταφέρει επίσης να αποξενώσει πλήρως τη χώρα από τους διεθνείς συμμάχους της και να δημιουργήσει φανατικούς εχθρούς εντός της Ε.Ε.
Το καλοκαίρι του 2015 μας έσυρε στα πρόθυρα της εξόδου από το ευρώ κι απ' την ίδια την Ε.Ε. Οδήγησε την Ελλάδα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (κυρίως για να λύσει εσωκομματικά της προβλήματα) και έφερε τα capital controls.

Οι εχθροί της Ελλάδας δεν κατάφεραν τότε να την εκδιώξουν από το κοινό νόμισμα, αλλά τους δίνεται μια ιδανική δεύτερη ευκαιρία, με αφορμή την ανεπαρκή διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος από τη χώρα μας. Μας δόθηκαν 3 μήνες διορία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να ελέγξουμε τα εξωτερικά σύνορα μας και να εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα, ειδάλλως θα ανασταλεί η Συνθήκη Σένγκεν για την Ελλάδα. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος, είναι σα να έχετε δώσει τα κλειδιά του σπιτιού σας στον ξάδερφό σας για να μπαίνει στο σπίτι σας όποτε θέλει, αλλά αυτός δεν φυλάει τα κλειδιά σε ασφαλές μέρος, αλλά τα αφήνει εκτεθειμένα έξω από την πόρτα σας. Μάλλον θα του τα παίρνατε αμέσως και δεν θα του τα ξαναδίνατε ποτέ.

Η Ε.Ε. έχει ως βασικές της κατακτήσεις το κοινό νόμισμα, την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων. Την πρώτη κατάκτηση κινδυνέψαμε να τη χάσουμε οριστικά το καλοκαίρι και εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Τη δεύτερη την έχουμε ήδη χάσει με τη θέσπιση ελέγχου διακίνησης κεφαλαίων και την τρίτη κινδυνεύουμε επίσης να τη χάσουμε πολύ σύντομα. Στην ουσία, η ευρωπαϊκή θέση της χώρας μας έχει πλήρως υποβαθμιστεί και για πολλούς εταίρους εντός Ε.Ε. θεωρούμαστε (όχι αδίκως σε κάποιες περιπτώσεις) ως το προβληματικό και περιττό μέλος της Ένωσης.
Παράδοξο είναι επίσης ότι με την κυβέρνηση της Αριστεράς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων, των λιμανιών, των τραπεζών και πολύ σύντομα της ενέργειας και των σιδηροδρόμων. Ό,τι δεν κατάφερε να κάνει η δεξιά κυβέρνηση, που είχε και τον ιδεολογικό μανδύα, το καταφέρνει με ευτελέστερους όρους η κυβέρνηση που αποκήρυττε με πάθος το «ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας».
Ο μεγάλος κίνδυνος όμως είναι, μετά από αυτήν την τεράστια οικονομική κρίση, να οδηγηθούμε, από ερασιτεχνικούς χειρισμούς, σε μεγάλες ήττες και στα εθνικά μας θέματα (ειδικά αυτή τη στιγμή που η χώρα είναι τελείως αδύναμη και με ελάχιστους διεθνείς συμμάχους).
Το μεταναστευτικό πρόβλημα έδωσε τη δυνατότητα στην Τουρκία να αναβαθμίσει τη σχέση της με την Ε.Ε. και να προωθήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα στο Αιγαίο. Εδώ και πολύ καιρό συζητείται στα διεθνή φόρα η δυνατότητα κοινών περιπολιών στο Αιγαίο Ελλάδας/Τουρκίας.
Το Κυπριακό φαίνεται να οδεύει σε λύση χωρίς να μπορεί η Ελλάδα να παίξει ισχυρό ρόλο στη διαπραγμάτευση, υπέρ των Ελληνοκυπρίων.
Επίσης πολλές χώρες της Ε.Ε. υποστηρίζουν ανοιχτά τα Σκόπια με υλικοτεχνική υποδομή για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων της με την Ελλάδα. Η σκοπιανή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται άριστα την παρούσα συγκυρία για να επιλύσει το χρονίζων πρόβλημα της με την χώρα μας σχετικά με την ονομασία της.

Το πιθανότερο είναι ότι, ακόμα και αν δεν υπάρξει επισήμως αποκλεισμός της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα de facto ο μεγάλος όγκος των προσφύγων/μεταναστών. Στις χώρες του βορρά θα κατευθύνονται μόνο όσοι από αυτούς έχουν αυξημένα επαγγελματικά προσόντα, που θα επιλέγονται για να ενισχύσουν το εργατικό δυναμικό των χωρών αυτών. Ως αντάλλαγμα θα δοθούν στην Ελλάδα χρήματα από το ΕΣΠΑ για να αναπτύξει τις δομές φιλοξενίας των μεταναστών και κάποια ευνοϊκή διευθέτηση του δημόσιου χρέους μας.

Όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό, θυμηθείτε ότι ιστορικά, η πολιτική των κρατών δεν καθοριζόταν ποτέ με βάση ιδεώδη και ιδανικά, αλλά στυγνούς υπολογισμούς και εθνικά συμφέροντα. Κι έτσι θα συμβεί δυστυχώς και τώρα.
Κι αυτό αν συμβεί, θα συμβεί επίσης με κυβέρνηση Αριστεράς. Της πρώτης φοράς Αριστεράς. Και ίσως τελευταίας για αρκετά χρόνια...

«Ότι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο» παίζει ακόμα στο ραδιόφωνο...