ΑΠΟΦΑΣΗ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ 2014» :ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ*

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

Ο Εθνικός Συντονισμός της Ιταλικής Αριστεράς ενάντια στο Ευρώ διοργάνωσε το «Ευρωπαίκό Φόρουμ 2014» στην Ασίζη (Ιταλία) από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου 2014, το οποίο έφερε κοντά έναν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων από χώρες τόσο τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης όσο και την Ουκρανία και την Ρωσία.

Στο πλαίσιο αυτό οι ηγέτες πολλων πολιτικών, ριζοσπαστικών οργανώσεων της Ευρώπης υιοθέτησαν μια διακήρυξη υπέρ της εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, επιβάλλονται από την ΕΕκαι τις τοπικές κυβερνήσεις βίαιες, αντικοινωνικές πολιτικές: δραματική μείωση των κοινωνικώνδαπανών, υποτίμηση των μισθών μέσω του παγώματός τους, χαμηλότερο φόρο μισθωτών υπηρεσιών, αδιαφανείς επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις με τη δικαιολογία της δημιουργίας θέσεων εργασίας,ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλειας,χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και του δημόσιου προϋπολογισμού... Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική αύξηση της ανεργίας και διάλυση οποιασδήποτε έννοιας εργασιακής ασφάλειας.

Οι ρίζες όλων αυτών πρεπει να αναζητηθούν στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζονται πλήρως από την Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη αποδείξει την καταστροφική τους δεινότητα για τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των μεσσαίων τάξεων. Στην ζώνη του Ευρώ το εμπορικό χάσμα μεταξύ των κρατών- μελών έχει βαθύνει. ΤοΕυρώ είναι το όπλο για τη μαζική καταστροφή της εργασίας. Το κοινό νόμισμα χρησιμοποιέιται μονάχα για να προστατέψει τα μερίσματα των μεγαλομετόχων με το να διατηρεί μόνιμα και εκούσια ένα υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Η πραγματική ουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα τωνδυτικών κυρίαρχων τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός, αυταρχισμός. Η φύση αυτού του συστήματος δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να βελτιωθεί από τα μέσα. Πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να οικοδομηθεί κάτι ριζικά νέο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, θεμελιωμένο σε μια προσάθεια οικοδόμησης ενός πολιτσμού που θα βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα φρικιαστικό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης, από το οποίο οι λαοί θα πρέπει να απελευθερωθούν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης, με τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες και τους υπερεθνικούς θεσμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Το σύστημα έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: το να δρα αμείλικτα με στόχο τη διάλυση της λαϊκής κυριαρχίας σε εθνικό επίπεδο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να επεκταθεί η χωρίς όρια ηγεμονία των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως αποδεικνύει και η TAFTA. Η διάλυση των εθνών είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν θα υπάρχει επιστροφή από την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση. Όντας η λαίκή κυριαρχία ανύπαρκτη χωρίς την εθνική κυριαρχία, η εξάλειψη του έθνους σημαίνει εξάλειψη της δημοκρατίας. Είναι το μέσο καταστρατήγησης της δύναμης των λαών να δρουν και να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένας από τους στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου δείχνει τον πλήρη εναγκαλισμό της στο ΝΑΤΟ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Μετά από χρόνια άσκηση εξουσίας από Σοσιαλιστικά, Εργατικά ή Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε πολλές χώρες της ΕΕ, είναι σήμερα δυνατό να απολογίσουμε τα πεπραγμένα τους. H αποτίμηση είναι τρομερά επιπόνη, όπως απόδεικνύουν οι περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Γαλλίας... Αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί είναι σήμερα ανοιχτά νεοφιλελεύθεροι, πλέον ούτε καν προσποιούνται ότι προσπαθούν να υπερασπιστούν τις τάξεις των εργαζομένων. Ανοίγουν το δρόμο για μεγάλες κυβερνήσεις συνεργασίας γερμανικού τύπου (κυβερνήσεις οπου ενώνονται κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς), όμοιες με αυτές που έχουν ήδη επιβληθεί από την ΕΕ στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Εάν η διαίρεση μεταξύ κυρίαρχων και εργαζόμενων τάξεων γίνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο ξεκάθαρη, η διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς γίνεται όλο και πιο θολή. Σε πολλές χώρες τίποτε το ιδαίτερο δεν ξεχωρίζει την αριστερά από την δεξιά. Είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που δημιουργούν το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και εξέλιξη του φαινομένου της ανόδου της άκρας δεξιάς, με το να επιτέπουν την σταδιακή αφομοίωση της έννοιας του έθνους από τον κατά βάση εθνο- πολιτσμικό ορισμό της άκρας δεξιάς, τη στιγμή που για εμάς το έθνος είναι ζήτημα αυστηρά συνταγματικό και πολιτικό. Το να αφήνεις χέρια της ακροδεξιάς αυτήν την βασική πολιτική έννοια, τον προσδιορισμό της ταυτότητας του έθνους, αποτελεί πράξη σοβαρά ανεύθυνη και δείχνει ότι όλα αυτά τα κόμματα έχουν εγκαταλείψει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ίδια την ύπαρξη τόσο της πολιτικής όσο και της δημοκρατίας.

Οι λόγοι της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στα κράτη- μέλη της ΕΕ είναι κυρίως οι πολιτικές λιτότητας για την εργατική και τη μεσσαία τάξη που φτωχοποιούν τον λαό και τον οδηγούν στον ανταγωνισμό. Η ακροδεξιά είναι σήμερα η μόνη που διεκδικεί την ιδέα και τα σύμβολα του έθνους και, κατά συνέπεια, η ιδέα του έθνους καταλήγει να εξισώνεται με την ακροδεξιά. Η ακροδεξιά, όμως, συνηγορεί σε μια πολύ στενή αντίληψη του έθνους, μειώνοντας το αποκλειστικά στο επίπεδο της ταυτότητας. Αντί να είναι αντισυστημική, όπως δηλώνει, η ακροδεξιά στην πραγματικότητα είναι ένας έμμεσος υπηρέτηςτόσο του συστήματος όσο και των κυρίαρχων τάξεων. Τα κόμματα αυτά προκαλούν αηδία με τις ξενοφοβικές, σωβινιστικές και εχθρικές προς το συνδικαλισμό αντιλήψεις τους και τις προκαταλήψεις τους ενάντια σε όλες τις οργανώσεις που υπηρετούν συλλογικά τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων.

Είναι επείγον να ξαναχτίσουμε μια σκέψη, μια μέθοδο και ένα πρόγραμμα υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζόμενων τάξεων και των μεσσαίων τάξεων. Τα κύρια στοιχεία για μας είναι:

- Ολική εξάλειψη της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.

- Σχεδιασμός για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την εθνικοποίηση σημαντικών στρατηγικών τομέων της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.

- Αποδιάρθρωση των χρηματοπιστοτικών αγορών.

- Διαγραφή και αποκύρηξη του δημοσίου χρέους.

- Μέτρα εθνικού προστατευτισμού στο πλαίσιο του παγκόσμιου Χάρτη της Αβάνας του 1948.

- Μετασχηματισμός του τρόπου παραγωγής σε περιβαλλοντική κατεύθυνση.

- Αποχώρηση από υπερεθνκούς σχηματισμούς που διαατηρούν την νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων όπως το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη.

Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία «από- παγκοσμιοποίηση». Ο πυρήνας αυτής της στρατηγικής και αυτού του προγράμματος είναι να απαιτήσουμε και να αξιωθούμε της αναγκαιότητας επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας για κάθε χώρα. Αυτό σημαίνει πως η αποφασιστική πάλη για κάθε χώρα είναι η διατήρηση των αυθεντικών πολιτικών χαρακτηριστικών της κοινωνίας της, όπου ο λαός έχει την νομική καιθεσμική δυνατότητα να αποφασίζει και να εφαρμόζει αυτό που θεωρεί ότι ανταποκρίνεται στο γενικό συμφέρον.

Οι υπογράφοντες θα διοργανώσουν μια νέα, ακόμα μεγαλύτερου μεγέθους διεθνή συνάντηση. Με στόχο το να φέρουμε κοντά όλες τις δυνάμεις που εργάζονται στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και μεσσαίων τάξεων, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το Ευρώ, για την πλήρη εργασία.

- Borotba (Αγώνας): SergeiKirichuk, Ουκρανία.

- Committee "EuroExit" (Επιτροπή «Έξοδος από το Ευρώ»): WilhelmLangthaler, Αυστρία

- NationalCoordinamentoSinistracontroEuro (Εθνικός Συντονισμός Αριστερά ενάστια στο Ευρώ): MorenoPasquinelli, Ιταλία

- FrenteCivico (Μέτωπο Πολιτών): ManoloPérezMonereo, Ισπανία

- ΕΠΑΜ: Αντώνης Ραγκούσης, Ελλάδα

- Αριστερή Συμπόρευση: Κώστας Κωστόπουλος, Ελλάδα

- Σχέδιο Β': Νάσια Πλιακογιάννη, Ελλάδα

- Political Movement for the Emancipation of the People (M'PEP- Πολιτικόκίνημαγιατηλαϊκήχειραφέτηση): Jacques Nikonoff καιJoel Perichaud, Γαλλία

*Πηγή: antapocrisis.gr