Το Αλουμίνιον της Ελλάδος επιστρέφει στις ρίζες του

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Ήταν το 2010 όταν για τεχνικούς λόγους, μια από τις εμβληματικότερες βιομηχανίες της χώρας, η Αλουμίνιον της Ελλάδος, μετονομάστηκε σε Αλουμίνιον Α.Ε. Έκτοτε, ακολούθησε μια πενταετία που χαρακτηρίστηκε από ιστορικές προκλήσεις και εμπόδια που πολλοί χαρακτήρισαν ανυπέρβλητα. Όλοι όσοι γνωρίζουν την εταιρεία συμφωνούν ότι η περίοδος 2010 – 2014 ήταν η δυσκολότερη στον υπερπεντηκονταετή βίο της.

Σήμερα, ωστόσο το δύσκολο κεφάλαιο αυτό φαίνεται να κλείνει οριστικά, και η βιομηχανία γυρίζει σελίδα, καθώς όπως ανακοινώθηκε από τον όμιλο Μυτιληναίος η ονομασία Αλουμίνιον Α.Ε. αλλάζει και επαναφέρεται η ιστορική επωνυμία Αλουμίνιον της Ελλάδος. Για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα της εταιρείας, δεν πρόκειται για μια απλή αλλαγή ονομασίας. Η κίνηση έχει έντονη σημειολογική χροιά καθώς επισφραγίζει τη δυναμική συνέχεια και την ανοδική πορεία της ιστορικής βιομηχανίας, που είναι συνώνυμη με τη βιομηχανική ανάπτυξη της σύγχρονης Ελλάδας.

Και εάν σήμερα, με την ολοκλήρωση του στρατηγικού πλάνου που έφερε μείωση του κόστους παραγωγής και ενίσχυσε τη θέση της ελληνικής βιομηχανίας στο διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, η Αλουμίνιον της Ελλάδος βλέπει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία, δεν συνέβαινε το ίδιο μέχρι πρόσφατα.


Πρωτοφανής κρίση
Άλλωστε η κατάρρευση των διεθνών αγορών οδήγησε μόνο στην Ευρώπη στο κλείσιμο 11 εργοστασίων αλουμινίου από τα 26 συνολικά που λειτουργούσαν στη Γηραιά Ήπειρο. Τα εργοστάσια αυτά δεν προβλέπεται να ανοίξουν ποτέ ξανά. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η απόφαση της αμερικάνικης ALCOA, η οποία ανακοίνωσε το οριστικό (από προσωρινό) κλείσιμο του εργοστασίου της στη Σαρδηνία. Η συγκεκριμένη μονάδα ήταν η τελευταία εν λειτουργία στην Ιταλία, μια χώρα που ανταγωνιζόταν ευθέως στις ίδιες αγορές με την ΑτΕ.

Η κρίση για τη βαριά βιομηχανία γενικώς και για τις βιομηχανίες Αλουμινίου και Νικελίου ειδικώς έγινε ακόμα πιο έντονη λόγω των ανοδικών πιέσεων στο ενεργειακό κόστος.

Είναι γνωστό, ότι η ενέργεια στις μεταλλουργίες αποτελεί κατ’ ελάχιστον το 25% του κόστους, με το ποσοστό αυτό στο Νικέλιο να ανεβαίνει στο 40% και στο Αλουμίνιο στο 50%! Όταν το 2011 επεβλήθησαν στη χώρα μας επιπλέον φόροι (ΕΦΚ) στα ενεργειακά προϊόντα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός), δημιουργήθηκε σοβαρό ανταγωνιστικό μειονέκτημα για την Ελληνική βιομηχανία.

Μπροστά σε αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση, η οποία ήταν βέβαια ένα από τα αποτελέσματα της μεγάλης χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008-2009, ο βασικός μέτοχος της ιστορικής εταιρείας, ο όμιλος Μυτιληναίος, σε αντίθεση με την πλειονότητα των Ευρωπαϊκών Εταιρειών που έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στην Ευρώπη, ακολούθησε τελείως διαφορετικό δρόμο:

• Για την αντιμετώπιση του πρωτοφανούς συνδυασμού αρνητικών συγκυριών, επιστράτευσε όλα τα στελέχη και τους πόρους, επένδυσε €300εκ. στην ανανέωση και απόλυτο εκσυγχρονισμό της παραγωγικής διαδικασίας, στην περαιτέρω εκπαίδευση του ανθρωπίνου δυναμικού και πάνω απ’ όλα στη δραστική μείωση του λειτουργικού κόστους παραγωγής. Το πρόγραμμα «ΜΕΛΛΟΝ», συνδυασμός μεγάλων επενδύσεων εκσυγχρονισμού και εξέτασης όλων των επί μέρους παραμέτρων κόστους από μηδενική βάση, θεωρήθηκε υπέρ-φιλόδοξο όταν ξεκίνησε αλλά τελικώς ολοκληρώθηκε με επιτυχία και θεωρείται πλέον “benchmark” στην παγκόσμια βιομηχανία Αλουμινίου.

Επαναφορά

Η επαναφορά της ονομασίας για το ΑτΕ συμπίπτει με την ανάδειξη της ιστορικής ελληνικής βιομηχανίας σε έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς διεθνείς παίκτες, σίγουρα ο ανταγωνιστικότερος στην Ευρώπη (!) με ισχυρό προβάδισμα στις αγορές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή η Ελληνική βιομηχανία κατακτά μερίδιο ακόμα και μέσα στις ίδιες τις αγορές ανταγωνιστικών εργοστασίων.

Μετά και τα πρόσφατα θετικά δείγματα στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η παραγωγή από την κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, το επίτευγμα της κατ’ αρχήν διάσωσης του Αλουμινίου της Ελλάδος είναι (μετά από χρόνια) μία νίκη για την Ελληνική βιομηχανία που τόσο σκληρά δοκιμάζεται. Όλοι εύχονται το ίδιο να συμβεί και με την ΛΑΡΚΟ και μεγάλες μονάδες της βαριάς βιομηχανίας που επίσης έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις και παλεύουν καθημερινά στις πιο αντίξοες συνθήκες.