Ρεπορτάζ : Σωτήρης Νίκας
(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Μία λύση που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτηση αναζητούν οικονομικό επιτελείο και τρόικα στην προσπάθεια να πείσουν τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όσο και τις αγορές ότι το ελληνικό χρέος μπορεί να...
είναι βιώσιμο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο το μεν Ταμείο θα μπορέσει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα και οι δε αγορές να ανοίξουν τον μακρύ δρόμο της επιστροφής της χώρας στη χρηματαγορές για δανεισμό. Το τελευταίο διάστημα, οι συζητήσεις στο παρασκήνιο για το πώς θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι καθημερινό φαινόμενο. Η αλλαγή του κανόνα –που ετέθη σχετικά αυθαίρετα– της μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020, η αποδοχή καλύτερων σεναρίων για την πορεία του ΑΕΠ και η εισροή περισσότερων εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις θα πρέπει μάλλον να θεωρούνται δεδομένα. Επιπροσθέτως, υπάρχει η λύση της επιπλέον μείωσης των επιτοκίων δανεισμού της χώρας από τα δάνεια του πρώτου πακέτου στήριξης, ενώ στο επίκεντρο βρίσκεται και η εξεύρεση μιας φόρμουλας για να μπορέσει η Ελλάδα να προχωρήσει σε επαναγορές ομολόγων της, ώστε να εκμεταλλευτεί τις χαμηλές τιμές που έχουν σήμερα και να διαγράψει σημαντικό μέρος του χρέους της. Ωστόσο, όπως εξηγούν παράγοντες με γνώση του θέματος, η διαδικασία της επαναγοράς ομολόγων δεν είναι απλή. Αντιθέτως, έχει πολλά νομικά προσκόμματα και τον κίνδυνο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε πιστωτικό γεγονός, εάν δεν γίνει με την απαραίτητη προεργασία. Πάντως, το μεγαλύτερο «αγκάθι» για να προχωρήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, είναι να βρεθούν κεφάλαια που θα διατεθούν προς την Ελλάδα για να υλοποιήσει το πρόγραμμα. Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τα απαραίτητα ποσά για να επαναγοράσει σημαντικό μέρος του χρέους της και απαιτείται η έγκριση από την Ευρωζώνη ενός κονδυλίου (για παράδειγμα 10 δισ. ευρώ), που θα επιτρέψει στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών να προχωρήσει στις επαναγορές διαγράφοντας τριπλάσιου ύψους χρέος. Αυτά είναι τα τρία βασικά σενάρια για να μειωθεί το χρέος και να χαρακτηριστεί βιώσιμο. Το πιο πιθανό είναι να εφαρμοστούν συνδυαστικά και όχι ξεχωριστά. Μάλιστα, κοινοτικός παράγοντας αναφέρει στην «Κ» ότι το πιο πιθανό είναι να υπάρξει σειρά μικρών παρεμβάσεων, παρά μία μεγάλη, όπως για παράδειγμα ένα απευθείας «κούρεμα» των υποχρεώσεων της Ελλάδας έναντι της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ. Τα υπό εξέταση σενάρια προβλέπουν: 1. Αλλαγή του χρονικού ορίου στον κανόνα που προβλέπει ότι το χρέος θα πρέπει να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα θα έχει στη διάθεσή της δύο επιπλέον χρόνια για να μειώσει το έλλειμμά της, είναι πολύ πιθανό να δοθούν και δύο επιπλέον χρόνια για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους της. Δηλαδή, να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2022, αντί του 2020. Μάλιστα, στα σενάρια που έχουν «τρέξει» αρμόδιοι παράγοντες, αποδεικνύεται ότι το δημόσιο χρέος μειώνεται με ταχύ ρυθμό μετά το 2020, της τάξης των 9,5–10 ποσοστιαίων μονάδων ετησίως. Λαμβάνοντας υπόψη κάποια καλύτερα σενάρια για την πορεία του ΑΕΠ (έχει εκπονήσει μελέτη επί του θέματος το ΙΟΒΕ που δείχνει τη σημαντική θετική επίπτωση στη μείωση του ΑΕΠ από την καλύτερη επίδοση στις ιδιωτικές επενδύσεις και κατ’ επέκταση στο ΑΕΠ), αλλά και κάποια αυξημένα έσοδα αποκρατικοποιήσεων στη διετία 2020–2022, τότε το χρέος υποχωρεί στα επίπεδα του 120% του ΑΕΠ το 2022 από την περιοχή του 145% του ΑΕΠ που υπολογίζεται ότι θα είναι το 2020. 2. Πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Το τελευταίο σενάριο που εξετάζουν αρμόδιοι παράγοντες είναι να δοθεί η δυνατότητα στην Ελλάδα να προχωρήσει σε ανοικτές δημοπρασίες επαναγοράς ομολόγων (reverse auctions). Δηλαδή, να έχει τα απαραίτητα κεφάλαια για να ζητήσει από το επενδυτικό κοινό που κατέχει τα ελληνικά ομόλογα, να τα επιστρέψει σε μια συγκεκριμένη τιμή. Η διαδικασία αυτή είναι διαφανής και έχει καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα, ενώ ενδεικτικά αναφέρουμε ότι εάν οι επαναγορές γίνουν σε τιμή κοντά στο 30% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, το όφελος θα είναι υπερτριπλάσιο για την Ελλάδα. Δηλαδή, εάν επαναγοραστούν 10 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων σε τιμή 30, τότε θα διαγραφούν περισσότερα από 30 δισ. ευρώ ελληνικού χρέους. 3. Μείωση των επιτοκίων με τα οποία η Ελλάδα έχει δανειστεί τα 53 δισ. ευρώ από το πρώτο πρόγραμμα στήριξής της. Πρόκειται για διμερή δάνεια μεταξύ της Ελλάδας και της κάθε χώρας της Ευρωζώνης. Πάντως, κάτι τέτοιο έχει πρακτικές δυσκολίες, αφού ήδη αρκετές χώρες δανείζονται ακριβότερα από ό,τι μας δανείζουν. Παράλληλα, εξετάζεται και η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων.
(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Μία λύση που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτηση αναζητούν οικονομικό επιτελείο και τρόικα στην προσπάθεια να πείσουν τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όσο και τις αγορές ότι το ελληνικό χρέος μπορεί να...
είναι βιώσιμο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο το μεν Ταμείο θα μπορέσει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα και οι δε αγορές να ανοίξουν τον μακρύ δρόμο της επιστροφής της χώρας στη χρηματαγορές για δανεισμό. Το τελευταίο διάστημα, οι συζητήσεις στο παρασκήνιο για το πώς θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι καθημερινό φαινόμενο. Η αλλαγή του κανόνα –που ετέθη σχετικά αυθαίρετα– της μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020, η αποδοχή καλύτερων σεναρίων για την πορεία του ΑΕΠ και η εισροή περισσότερων εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις θα πρέπει μάλλον να θεωρούνται δεδομένα. Επιπροσθέτως, υπάρχει η λύση της επιπλέον μείωσης των επιτοκίων δανεισμού της χώρας από τα δάνεια του πρώτου πακέτου στήριξης, ενώ στο επίκεντρο βρίσκεται και η εξεύρεση μιας φόρμουλας για να μπορέσει η Ελλάδα να προχωρήσει σε επαναγορές ομολόγων της, ώστε να εκμεταλλευτεί τις χαμηλές τιμές που έχουν σήμερα και να διαγράψει σημαντικό μέρος του χρέους της. Ωστόσο, όπως εξηγούν παράγοντες με γνώση του θέματος, η διαδικασία της επαναγοράς ομολόγων δεν είναι απλή. Αντιθέτως, έχει πολλά νομικά προσκόμματα και τον κίνδυνο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε πιστωτικό γεγονός, εάν δεν γίνει με την απαραίτητη προεργασία. Πάντως, το μεγαλύτερο «αγκάθι» για να προχωρήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, είναι να βρεθούν κεφάλαια που θα διατεθούν προς την Ελλάδα για να υλοποιήσει το πρόγραμμα. Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τα απαραίτητα ποσά για να επαναγοράσει σημαντικό μέρος του χρέους της και απαιτείται η έγκριση από την Ευρωζώνη ενός κονδυλίου (για παράδειγμα 10 δισ. ευρώ), που θα επιτρέψει στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών να προχωρήσει στις επαναγορές διαγράφοντας τριπλάσιου ύψους χρέος. Αυτά είναι τα τρία βασικά σενάρια για να μειωθεί το χρέος και να χαρακτηριστεί βιώσιμο. Το πιο πιθανό είναι να εφαρμοστούν συνδυαστικά και όχι ξεχωριστά. Μάλιστα, κοινοτικός παράγοντας αναφέρει στην «Κ» ότι το πιο πιθανό είναι να υπάρξει σειρά μικρών παρεμβάσεων, παρά μία μεγάλη, όπως για παράδειγμα ένα απευθείας «κούρεμα» των υποχρεώσεων της Ελλάδας έναντι της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ. Τα υπό εξέταση σενάρια προβλέπουν: 1. Αλλαγή του χρονικού ορίου στον κανόνα που προβλέπει ότι το χρέος θα πρέπει να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα θα έχει στη διάθεσή της δύο επιπλέον χρόνια για να μειώσει το έλλειμμά της, είναι πολύ πιθανό να δοθούν και δύο επιπλέον χρόνια για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους της. Δηλαδή, να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2022, αντί του 2020. Μάλιστα, στα σενάρια που έχουν «τρέξει» αρμόδιοι παράγοντες, αποδεικνύεται ότι το δημόσιο χρέος μειώνεται με ταχύ ρυθμό μετά το 2020, της τάξης των 9,5–10 ποσοστιαίων μονάδων ετησίως. Λαμβάνοντας υπόψη κάποια καλύτερα σενάρια για την πορεία του ΑΕΠ (έχει εκπονήσει μελέτη επί του θέματος το ΙΟΒΕ που δείχνει τη σημαντική θετική επίπτωση στη μείωση του ΑΕΠ από την καλύτερη επίδοση στις ιδιωτικές επενδύσεις και κατ’ επέκταση στο ΑΕΠ), αλλά και κάποια αυξημένα έσοδα αποκρατικοποιήσεων στη διετία 2020–2022, τότε το χρέος υποχωρεί στα επίπεδα του 120% του ΑΕΠ το 2022 από την περιοχή του 145% του ΑΕΠ που υπολογίζεται ότι θα είναι το 2020. 2. Πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Το τελευταίο σενάριο που εξετάζουν αρμόδιοι παράγοντες είναι να δοθεί η δυνατότητα στην Ελλάδα να προχωρήσει σε ανοικτές δημοπρασίες επαναγοράς ομολόγων (reverse auctions). Δηλαδή, να έχει τα απαραίτητα κεφάλαια για να ζητήσει από το επενδυτικό κοινό που κατέχει τα ελληνικά ομόλογα, να τα επιστρέψει σε μια συγκεκριμένη τιμή. Η διαδικασία αυτή είναι διαφανής και έχει καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα, ενώ ενδεικτικά αναφέρουμε ότι εάν οι επαναγορές γίνουν σε τιμή κοντά στο 30% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, το όφελος θα είναι υπερτριπλάσιο για την Ελλάδα. Δηλαδή, εάν επαναγοραστούν 10 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων σε τιμή 30, τότε θα διαγραφούν περισσότερα από 30 δισ. ευρώ ελληνικού χρέους. 3. Μείωση των επιτοκίων με τα οποία η Ελλάδα έχει δανειστεί τα 53 δισ. ευρώ από το πρώτο πρόγραμμα στήριξής της. Πρόκειται για διμερή δάνεια μεταξύ της Ελλάδας και της κάθε χώρας της Ευρωζώνης. Πάντως, κάτι τέτοιο έχει πρακτικές δυσκολίες, αφού ήδη αρκετές χώρες δανείζονται ακριβότερα από ό,τι μας δανείζουν. Παράλληλα, εξετάζεται και η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.