«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι…» ηγέτες - Σε ποιο «θαύμα» να ελπίζεις;

Θάνος Οικονομόπουλος

Στη λογική του σκοτσέζικου ντους κινούνται οι διαρροές των τελευταίων ημερών για τα επερχόμενα μέτρα-μόνο που στο συγκεκριμένο καταιονισμό, η εναλλαγή του νερού πού μας λούζει δεν είναι μεταξύ ζεστού και κρύου, αλλά κρύου και...
παγωμένου!
Οι συντάξεις ξανακόβονται (πάλι οριζόντια, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης...), και μόνο το πλαφόν διαφέρει από εκδοχή σ' εκδοχή, στις κομμένες συντάξεις θα υπάρξει και πρόσθετη περικοπή από ένα ποσό και πάνω και μένει να δούμε αν θα θιγούν και οι χαμηλές συντάξεις ή όχι, κι' αν η περικοπή αυτή θα υπολογισθεί κλιμακωτά πάνω από ένα όριο ή από το πρώτο ευρώ, 13ος και 14ος καταργούνται(όπου έχουν απομείνει),τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα εξασφαλίζουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρά μόνο μέχρι ένα ετήσιο και μάλιστα χαμηλό όριο πάνω από το οποίο ακόμη και ο συνταξιούχος των 500 ευρώ θα πρέπει να βάζει το χέρι στην... άδεια πια τσέπη του.
Τα κονδύλια για την «δημόσια και δωρεάν» παιδεία ελαττώνονται στο ελάχιστο. Το όποιο κοινωνικό κράτος έχει απομείνει, συρρικνώνεται δραματικά, θυσία στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής, πού κι' αυτή όμως παρά την αθλιότητα πού βιώνει η ελληνική κοινωνία δεν λέει να... προσαρμοσθεί.
Πίσω από τους αριθμούς, υπάρχουν άνθρωποι. Πού βλέπουν βεβαιότητες να διαψεύδονται, προσδοκίες ζωής να καταρρέουν τελεσίδικα, προοπτικές και όνειρα για το μέλλον να σβήνουν. Κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το εθνικό μας κατάντημα πού φυσικά χτιζόταν και προϋπήρχε της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κρίσης, απλώς τώρα επιβαρύνει συνθλιπτικά την κατάσταση, σε σχέση με τις άλλες χώρες πού κι' αυτές δοκιμάζονται. Μόνο πού σε συνθήκες πολέμου σαν αυτές πού ζούμε, οι κοινωνίες στρέφουν το βλέμμα και προσδοκούν προτάσεις και λύσεις από τις πολιτικές τους ηγεσίες. Αυτές θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να φυτρώσει η απαραίτητη αισιοδοξία, αυτές θα δώσουν το παράδειγμα της πανεθνικής προσπάθειας, αυτές οφείλουν και καινοτομήσουν τολμώντας υπερβάσεις όπου η απλή διάβαση στο ναρκοπέδιο πού ανοίγεται μπροστά στην κοινωνία είναι αυτοκτονική.
Δυστυχώς, όλο και εδραιώνεται η πεποίθηση στον κόσμο πως τέτοια ηγεσία δεν διαθέτει σε τούτη την συγκυρία η χώρα. Το παράδειγμα του διορισμού των Γενικών Γραμματέων με κομματικά κριτήρια και δη επιβαρυμένα με τις... ποσοστώσεις της συγκυβέρνησης, είναι χαρακτηριστικό αλλά φευ όχι το μόνο. Η επιλογή υπουργών ασήμαντης προσωπικότητας, ανύπαρκτων προσόντων και αποφασιστικότητας, ακόμη και... «αδύναμων ώμων»(!), ήταν το τελευταίο απομεινάρι παλαιοκομματισμού και μικροπολιτικού σχεδιασμού του παρελθόντος πού χρειαζόταν σήμερα η πατρίδα. Και το αδιανόητα προκλητικό σκάνδαλο της πλήρους αναδίπλωσης της πολιτείας στον νόμο για την ανώτατη παιδεία (πού είχε υπερψηφισθεί από 255 βουλευτές ακόμη και κομμάτων πού σήμερα συγκυβερνούν), εξ αιτίας συντεχνιακών-πελατειακών πιέσεων του καθηγητικού κατεστημένου( στις οποίες υποχώρησαν υπουργοί και αρχηγοί κομμάτων καθηγητές...) και απειλών της μικρόνοης «αριστεράς» πού είδε την δυνατότητα της «θεσμικής» μικροκομματικής παρέμβασής της στα ΑΕΙ να καταργείται, δεν επιτρέπουν καμιά αισιοδοξία.
Με τέτοιους ασήμαντους πολιτικάντηδες, ποια ελπίδα να έχει κανείς πως θα γίνουν υπερβάσεις, πως θα υπάρξει εθνικό σχέδιο, εκ βάθρων ,ανασυγκρότησης θεσμών και παραγωγικών δομών, πως θα εφαρμοσθούν οι νόμοι, πως θα γίνει η έρμη επανεκκίνηση αυτής της χώρας; Κόβουν και ξανακόβουν συντάξεις, επειδή δεν μπορούν (γιατί δεν θέλουν!) να τα βάλλουν με τις συντεχνίες, να καταργήσουν δια μιας το σάπιο πελατειακό καθεστώς πού ανέδειξαν και τους στηρίζει! Δεν τολμούν να πατάξουν το τέρας της φοροδιαφυγής, γιατί σιτίζεται σε μαντριά ημετέρων, υποστηρικτών και χρηματοδοτών. Για τους ίδιους λόγους κλωθογυρίζουν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την ίδια ώρα πού για δικούς τους... συντεχνιακούς λόγους της πολιτικής τάξης δεν διανοούνται καν να μειώσουν τον αριθμό των βουλευτών, να κόψουν ΓΕΝΝΑΙΑ προνόμια και προκλητικά επιδόματα, μισθούς πού στις σημερινές συνθήκες αποτελούν ύβρη και περιφρόνηση για τον δοκιμαζόμενο κόσμο της εργασίας.
Κόβουν το κοινωνικό κράτος (μαζί με το υπόλοιπο κράτος...) γιατί είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν ένα κράτος δικαίου και αποτελεσματικό, πού θα λειτουργεί υπέρ του συνόλου και όχι υπέρ των συντεχνιών, των ημετέρων , της ρεμούλας και της διαφθοράς. Αναγκάζουν τους ανήμπορους χαμηλοσυνταξιούχους να πληρώνουν από την τσέπη τους φάρμακα και νοσήλια πάνω από ένα απαράδεκτα χαμηλό όριο, επειδή ποτέ δεν θέλησαν (γιατί θα έπρεπε να συγκρουστούν με ισχυρούς) να επιβάλλουν όρους και προϋποθέσεις διαφάνειας στον ευαίσθητο και... χρυσοφόρο για τους επιτήδειους και τους πολιτικούς υπηρέτες τους χώρο της υγείας!
Ας τολμούσαν οι ασήμαντοι (και το χειρότερο: αμετανόητοι) πολιτικάντηδες πού μας κυβερνούν να προχωρήσουν σε τέτοιες εξυγιαντικές συγκρούσεις, και θα' βλεπαν για πότε και η τρόικα θα δεχόταν την όποια επαναδιαπραγμάτευση, αλλά και η κοινωνία θα συναινούσε σε θυσίες-αλλά με προοπτική και δικαιοσύνη!
Η μόνη πραγματικότητα, είναι η ενσυνείδηση του παρόντος και των απαιτήσεών του, όχι η «ανταλλαγή», του έστω και με την μορφή του κερδίσματος χρόνου, για ένα αβέβαιο «καλύτερο μέλλον»....