Είναι βαριά η υποχρέωση της παράταξης» δηλώνει με στόμφο ο ομιλητής.
Τα ντεσιμπέλ είναι πολλά. Για να ακούγεται σε κάθε γωνιά του κλειστού του Τάε Κβον Ντο. Γιατί οι σύνεδροι είναι διασκορπισμένοι στους διαδρόμους του σταδίου.
Προτιμούν το φρέντο και τη «ζύμωση» στα πηγαδάκια από την παρουσία στην αρένα. Ακόμη και τα σελέμπριτις του...
κόμματος δεν προκαλούν το παραμικρό ενδιαφέρον. Μόνο όταν εμφανίζεται ο αρχηγός, το ποίμνιο επιστρέφει στις καρέκλες και τις κερκίδες. Ενας κύριος έχει έρθει από τα Φάρσαλα. «Επρεπε», λέει διστακτικά. Οσο για την ιδεολογική ανασυγκρότηση του κόμματος... «Θα δούμε», απαντά κομπιάζοντας. Εκείνη την ώρα επιβεβαιώνει πανηγυρικά την επιφυλακτικότητά του ένας γνωστός του που τον πλησιάζει. «Θα βάλω για την Κεντρική Επιτροπή» τον ενημερώνει. Ο Φαρσαλιώτης σύνεδρος τον κοιτάζει με απορία. «Ε! Τι; Θέλω τη βοήθειά σου» αποκρίνεται εκείνος. Και τον αγκαλιάζει.Τα ντεσιμπέλ είναι πολλά. Για να ακούγεται σε κάθε γωνιά του κλειστού του Τάε Κβον Ντο. Γιατί οι σύνεδροι είναι διασκορπισμένοι στους διαδρόμους του σταδίου.
Προτιμούν το φρέντο και τη «ζύμωση» στα πηγαδάκια από την παρουσία στην αρένα. Ακόμη και τα σελέμπριτις του...
Το σκηνικό
Παραδίπλα ένας από τους 500 παρατηρητές βλέπει με δέος το αμερικανικού τύπου φαντεζί σκηνικό που έχει στηθεί. Εχει βάλει τα καλά του για να παραβρεθεί στη φιέστα. Χρωματικά έχει συντονιστεί με την περίσταση: άσπρο σακάκι, γαλάζιο πουκάμισο και μπλε γραβάτα. Κι επειδή η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά: χρυσή καρφιτσούλα με την ελληνική σημαία στο πέτο. Το πάτωμα έχει ήδη γεμίσει γόπες και πεταμένες επαγγελματικές κάρτες. Επάγγελμα; Τέως γενική γραμματέας υπουργείου και μέλος της Κ.Ε. Ή απλά Νέα Δημοκρατία. Ενας 70άρης παραπονιέται ότι δεν αντέχει άλλο. «Οπου σταθώ κι όπου βρεθώ κάποιος μου δίνει μια κάρτα». Μια ξανθιά σύνεδρος δεν συμμερίζεται την αγανάκτησή του. Τουναντίον. Ζητά από τις κοπέλες στον πάγκο των διαπιστεύσεων να της εξηγήσουν πώς λειτουργεί η ψηφιακή φωτογραφική της μηχανή. Θέλει να θυμάται τα πάντα από το 8ο Τακτικό Συνέδριο.
Ολοι έχουν κι από μια ιστορία να διηγηθούν. Ενας γηραιός σύνεδρος αφηγείται πώς είχε νουθετήσει έναν υπουργό πριν από λίγα χρόνια που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του. «Τότε που ήμασταν κυβέρνηση». Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι πως η κομματική βάση πρέπει να χει ρίζεται τα πρωτοκλασάτα στελέχη. «Αν χρειαστεί, του είπα, θα χτυπήσω κι εγώ το χέρι στο τραπέζι». Μιλάει σαν να μην έχει συνειδητοποιήσει πως η παράταξη έχασε τη μάχη της κάλπης. Με δέκα μονάδες. Η ομήγυρη τον παρακολουθεί προσηλωμένη. Ούτε αυτοί φαίνεται να έχουν επίγνωση πως οι «ένδοξες» ημέρες ανήκουν στο παρελθόν.
Τα περίπτερα
Ακριβώς απέναντι από τα αυτοσχέδια καφενεία είναι στημένα τα περίπτερα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, της ΟΝΝΕΔ και των συνδικαλιστικών φορέων. Ενας ροδοκόκκινος σύνεδρος με καρό πουκάμισο, χρυσή καδένα και τσιγάρο στο στόμα τσεκάρει τι προσφέρει το Ινστιτούτο. Είναι από τους λίγους που κοντοστέκονται εκεί. Αφού το σκέφτεται λίγο (όπως πριν ξεδιαλέξει κανείς τι θα πάρει από τον πάγκο του μανάβη), χώνει γρήγορα στη χάρτινη σακούλα του και τα 7 τεύχη της τριμηνιαίας έκδοσης «Φιλελεύθερη Εμφαση» που υπάρχουν μπροστά του. Λίγο αργότερα θα τα δείχνει με υπηρηφάνεια στους φίλους του. Παρακινώντας τους να πάρουν έστω το τελευταίο. «Τζάμπα είναι».
Η νεολαία του κόμματος δίνει κι αυτή το αγωνιστικό «παρών». Με στολή εργασίας: τζιν, πουκάμισο και μοκασίνι (σε όλα τα χρώματα της παλέτας). Γελούν δυνατά, μοιάζουν να το διασκεδάζουν. Δύο εκπρόσωποι των περήφανων γηρατειών από την άλλη δεν είναι τόσο αισιόδοξοι. «Χρόνια τώρα κουβαλάμε νερό και μαζεύουμε τα σάλια τους. Κι ούτε ανιψιό, ούτε ανιψιά μάς διόρισαν» σιγοψιθυρίζουν. Η νέα γενιά όμως έχει την κακή συνήθεια να ελπίζει ακόμη. Γι΄ αυτό κι ένας πιτσιρικάς πλησιάζει κάποιο κομματικό στέλεχος. Στέλεχος άσημοόχι από αυτά που φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα- αλλά με παράστημα παράγοντα. Παρά το νεαρόν της ηλικίας του, το αίτημά του είναι τόσο παλιό όσο κάθε αλισβερίσι που γίνεται στο τριήμερο συνέδριο. Μια θέση εργασίας. «Εστω και stage...» λέει ο νέος, που δέχεται ένα καθησυχαστικό χτύπημα στην πλάτη. «Κάνε υπομονή, κάτι θα κάνουμε...».
Παραδίπλα ένας από τους 500 παρατηρητές βλέπει με δέος το αμερικανικού τύπου φαντεζί σκηνικό που έχει στηθεί. Εχει βάλει τα καλά του για να παραβρεθεί στη φιέστα. Χρωματικά έχει συντονιστεί με την περίσταση: άσπρο σακάκι, γαλάζιο πουκάμισο και μπλε γραβάτα. Κι επειδή η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά: χρυσή καρφιτσούλα με την ελληνική σημαία στο πέτο. Το πάτωμα έχει ήδη γεμίσει γόπες και πεταμένες επαγγελματικές κάρτες. Επάγγελμα; Τέως γενική γραμματέας υπουργείου και μέλος της Κ.Ε. Ή απλά Νέα Δημοκρατία. Ενας 70άρης παραπονιέται ότι δεν αντέχει άλλο. «Οπου σταθώ κι όπου βρεθώ κάποιος μου δίνει μια κάρτα». Μια ξανθιά σύνεδρος δεν συμμερίζεται την αγανάκτησή του. Τουναντίον. Ζητά από τις κοπέλες στον πάγκο των διαπιστεύσεων να της εξηγήσουν πώς λειτουργεί η ψηφιακή φωτογραφική της μηχανή. Θέλει να θυμάται τα πάντα από το 8ο Τακτικό Συνέδριο.
Ολοι έχουν κι από μια ιστορία να διηγηθούν. Ενας γηραιός σύνεδρος αφηγείται πώς είχε νουθετήσει έναν υπουργό πριν από λίγα χρόνια που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του. «Τότε που ήμασταν κυβέρνηση». Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι πως η κομματική βάση πρέπει να χει ρίζεται τα πρωτοκλασάτα στελέχη. «Αν χρειαστεί, του είπα, θα χτυπήσω κι εγώ το χέρι στο τραπέζι». Μιλάει σαν να μην έχει συνειδητοποιήσει πως η παράταξη έχασε τη μάχη της κάλπης. Με δέκα μονάδες. Η ομήγυρη τον παρακολουθεί προσηλωμένη. Ούτε αυτοί φαίνεται να έχουν επίγνωση πως οι «ένδοξες» ημέρες ανήκουν στο παρελθόν.
Τα περίπτερα
Ακριβώς απέναντι από τα αυτοσχέδια καφενεία είναι στημένα τα περίπτερα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, της ΟΝΝΕΔ και των συνδικαλιστικών φορέων. Ενας ροδοκόκκινος σύνεδρος με καρό πουκάμισο, χρυσή καδένα και τσιγάρο στο στόμα τσεκάρει τι προσφέρει το Ινστιτούτο. Είναι από τους λίγους που κοντοστέκονται εκεί. Αφού το σκέφτεται λίγο (όπως πριν ξεδιαλέξει κανείς τι θα πάρει από τον πάγκο του μανάβη), χώνει γρήγορα στη χάρτινη σακούλα του και τα 7 τεύχη της τριμηνιαίας έκδοσης «Φιλελεύθερη Εμφαση» που υπάρχουν μπροστά του. Λίγο αργότερα θα τα δείχνει με υπηρηφάνεια στους φίλους του. Παρακινώντας τους να πάρουν έστω το τελευταίο. «Τζάμπα είναι».
Η νεολαία του κόμματος δίνει κι αυτή το αγωνιστικό «παρών». Με στολή εργασίας: τζιν, πουκάμισο και μοκασίνι (σε όλα τα χρώματα της παλέτας). Γελούν δυνατά, μοιάζουν να το διασκεδάζουν. Δύο εκπρόσωποι των περήφανων γηρατειών από την άλλη δεν είναι τόσο αισιόδοξοι. «Χρόνια τώρα κουβαλάμε νερό και μαζεύουμε τα σάλια τους. Κι ούτε ανιψιό, ούτε ανιψιά μάς διόρισαν» σιγοψιθυρίζουν. Η νέα γενιά όμως έχει την κακή συνήθεια να ελπίζει ακόμη. Γι΄ αυτό κι ένας πιτσιρικάς πλησιάζει κάποιο κομματικό στέλεχος. Στέλεχος άσημοόχι από αυτά που φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα- αλλά με παράστημα παράγοντα. Παρά το νεαρόν της ηλικίας του, το αίτημά του είναι τόσο παλιό όσο κάθε αλισβερίσι που γίνεται στο τριήμερο συνέδριο. Μια θέση εργασίας. «Εστω και stage...» λέει ο νέος, που δέχεται ένα καθησυχαστικό χτύπημα στην πλάτη. «Κάνε υπομονή, κάτι θα κάνουμε...».
Της Καρολίνας Παπακώστα από tanea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.