Σοφία Σακοράφα: «Πάμε σε κοινωνικό κανιβαλισμό»...

Συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου
από την 'FREE SUNDAY'‏

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η κ. Σοφία Σακοράφα τέθηκε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστές. Η, ανεξάρτητη σήμερα, βουλευτής Β΄ Αθήνας από τότε σιώπησε. Στην ηχηρότατη παρέμβασή της μέσω της συνέντευξης που ακολουθεί μιλά για την απόφασή της και τα κυβερνητικά μέτρα, για το ΔΝΤ και την Αριστερά, για τον Γιώργο αλλά και τον Ανδρέα Παπανδρέου. 

Κυρία Σακοράφα, είστε μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής και ήσασταν μεταξύ εκείνων των βουλευτών που είχαν την ευκαιρία να ακούσουν την τοποθέτηση του αρμόδιου υπουργού, του κ. Λοβέρδου. Επί της ουσίας, λοιπόν, ποια είναι η άποψή σας για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις αφενός, στο ασφαλιστικό αφετέρου, αλλά και ποια θα είναι η στάση σας την ώρα της ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο;
Η στάση μου καταρχήν απορρέει από την άποψή μου για την...
 πολιτική, η οποία θεωρώ ότι διαφέρει από τη λογιστική, όπως και οι πολιτικοί πρέπει να διαφέρουν από τους λογιστές. Πιστεύω λοιπόν ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση είναι το ανθρώπινο δυναμικό της. Εάν δεν περισώσουμε τους ανθρώπους, τότε η χώρα μαζί με τους πολίτες θα πέσει σε μια ατελείωτη περιδίνηση κοινωνικού κανιβαλισμού. Η οικονομία θα κατρακυλά χειμαζόμενη από την ύφεση. Και η πολιτική, μαζί με τους πολιτικούς, θα «εισπράττουν το κέρδος των δικών τους πτωμάτων». Και δυστυχώς σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η ρύθμιση-απορρύθμιση του εργασιακού, αλλά και το νέο ασφαλιστικό. Δευτερευόντως, θέλω να τονίσω ότι η στάση μου απορρέει και από αυτό που θεωρώ δίκαιο. Το εργασιακό και το ασφαλιστικό ατιμάζουν βάναυσα τους γονείς μας, που δεν έφταιξαν, και καταστρέφουν τα παιδιά μας, που επίσης δεν φταίνε. Η θέση μου είναι σαφής και δεν επιδέχεται άλλων ερμηνειών.
«Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές»
Μήπως τελικά οι επικείμενες αλλαγές δεν αφορούν και τόσο πολλούς ανθρώπους, όπως ακούσαμε να λέγεται στη Βουλή; Ή, αντιθέτως, φοβάστε ότι την περίοδο αυτή θα ληφθούν μέτρα που θα μείνουν για πάντα;
Η κυβέρνηση φέρει μια τεράστια ευθύνη. Ποτέ δεν διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό ότι στο τέλος της τετραετίας τα κεκτημένα που γκρεμίστηκαν, τα χρήματα που λεηλατήθηκαν, θα του τα επιστρέψει. Εμένα αυτό μου θυμίζει περισσότερο μέτρα με αφορμή μια κρίση, παρά μέτρα που τα επέβαλε η κρίση. Το δε πρόβλημα των μέτρων δεν είναι μόνο ποσοτικό. Δεν είμαστε λογιστές, πολιτικοί είμαστε, δεν μιλάμε για νούμερα, αλλά για ανθρώπινες ζωές. Πολιτική με «Π» κεφαλαίο σημαίνει ότι ελέγχω τα νούμερα και υποτάσσω τα κέρδη προς όφελος των ανθρώπινων ζωών. 
Στην κριτική που ακούγεται εις βάρος του ΠΑΣΟΚ, ότι η πολιτική που εφαρμόζεται απέχει πολύ από ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, η κυβέρνηση αντιτείνει αφενός ότι η κατάσταση ήταν, τον Οκτώβριο, πολύ χειρότερη από εκείνη που νόμιζε, αφετέρου ότι τα μέτρα παίρνονται για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία. Συμμερίζεστε τα επιχειρήματα αυτά; 
Όχι. Εάν συμμεριστώ ότι τα μόνα μέτρα τα οποία θα σώσουν τη χωρά από την κρίση είναι τα σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα, εάν συμμεριστώ ότι η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι ο νεοφιλελευθερισμός, τότε θα πρέπει με παρρησία να πω ότι η μόνη διέξοδος από τη βαρβαρότητα είναι η περισσότερη βαρβαρότητα και να δηλώσω φιλελεύθερη. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι η διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός. Σήμερα, στην πιο βαθιά και εκτεταμένη κρίση του συστήματος, σήμερα που η κρίση δεν αποτελεί μια προσωρινή εκτροπή, μια δυσμενή συγκυρία, αλλά είναι η τελική κρίση μιας συγκεκριμένης πολιτικής φιλοσοφίας και οργάνωσης που έφτασε πλέον στο ύστατο στάδιο της ανάπτυξής της, υπάρχει άλλος δρόμος. Η λύση που πρέπει και μπορεί να προκριθεί –και ως ιστορική αναγκαιότητα αλλά και ως ώριμη κοινωνική δυνατότητα– είναι ένας ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός.
Η πίεση που ασκείται στους βουλευτές της πλειοψηφίας είναι εμφανής. Εσείς τι θα λέγατε σε ένα συνάδελφό σας που σκέπτεται να διαφοροποιηθεί και ο οποίος όμως έχει ήδη υπερψηφίσει το Μνημόνιο; 
Οι αποφάσεις αυτές είναι αποφάσεις μεγάλης πολιτικής αλλά και προσωπικής ευθύνης. Ζυγίζει κανείς και αποφασίζει τη στάση του.
Έχετε όμως αναλογιστεί ποιες θα είναι οι επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης καταψήφισης του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας; 
Βεβαίως, γι’ αυτό μιλώ για ζυγαριά. Γιατί αναλογίζομαι τις επιπτώσεις της υπερψήφισης. Και με λούζει κρύος ιδρώτας όταν βλέπω τις επιπτώσεις του ΔΝΤ στην Ουγγαρία, όπου το νεοφασιστικό κόμμα του Γιόμπικ, το οποίο συνεργάζεται με την οργάνωση Ουγγρική Φρουρά –μια ομάδα ενόπλων πραιτοριανών που παρελαύνει συχνά στη Βουδαπέστη με ναζιστική περιβολή–, έφτασε σε απόσταση αναπνοής από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ.
Η συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου
Να σας γυρίσω, αν επιτρέπετε, στην ημέρα κατά την οποία δεν ψηφίσατε το Μνημόνιο. Καθώς από τότε δεν έχετε κάνει κάποια δημόσια τοποθέτηση, θα ήθελα αρχικά να ρωτήσω αν το μετανιώσατε και αν είχατε τελικώς κάποια συνομιλία με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον κ. Παπανδρέου.
Με τον πρόεδρο συζητήσαμε στο γραφείο του και τον ενημέρωσα για την απόφασή μου λίγο πριν από την ψηφοφορία. Το γεγονός ότι δεν έχω κάνει καμία δημόσια τοποθέτηση οφείλεται μόνο στην προστασία των απόψεών μου από τον «κανιβαλισμό της στιγμιαίας είδησης». Πολιτικές αποφάσεις τέτοιας ευθύνης και τέτοιου βεληνεκούς ούτε λαμβάνονται εν θερμώ ούτε ερμηνεύονται εν θερμώ. Είναι συνήθως στέρεες, έχουν βαθύ πολιτικό περιεχόμενο και αποτυπώνουν μια πολιτική προοπτική. Νομίζω άλλωστε ότι και από το σύνολο της τοποθέτησής μου δεν άφησα κανένα περιθώριο να διαφανεί κάτι άλλο.
Κάποιοι πάντως έσπευσαν να σας εντάξουν σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, της Αριστεράς προφανώς. Συνομιλείτε με άλλα κόμματα, αισθάνεστε κάποιο κόμμα να είναι εγγύτερα στις ανησυχίες σας; 
Όλες οι αποφάσεις μου, οι επιλογές μου, οι κινήσεις μου, υπήρξαν πάντα δημόσιες και ποτέ δεν μαθεύτηκαν από διαρροή ή φήμη. Ας πούμε επιεικώς ότι η συγκεκριμένη διαρροή, από συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό, δήθεν ότι εντάχθηκα στους Ανανεωτικούς, είναι αποτέλεσμα δημοσιογραφικής πλάνης ή ανεπάρκειας. Σε ό,τι αφορά τη συζήτηση με την Αριστερά, αλίμονο, ήταν κάτι που πάντα έκανα, κάτι που πάντα θα κάνω και κυρίως κάτι για το οποίο πάλευα χρόνια και πάλεψα και από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στο ΠΑΣΟΚ. Όσο τα θέματα της φτώχειας, της ανεργίας και του αποκλεισμού βαθαίνουν, η ανάγκη για κοινή πολιτική δράση αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα. Και κοινή πολιτική δράση δεν σημαίνει ταμπέλες, αλλά ανθρώπους που έχουν πολιτική στάση αντίστασης και διαφορετικό όραμα για τη ζωή τους.
Πραγματικός ηγέτης ο Ανδρέας Παπανδρέου
Στο… πρωτοσέλιδο της προσωπικής σας ιστοσελίδας, κ. Σακοράφα, υπάρχουν τρεις φωτογραφίες: μία από τα χρόνια που ήσασταν αθλήτρια, μία με τον Γιάσερ Αραφάτ και μία με τον Γιώργο Παπανδρέου…
Είναι άλλωστε γνωστό ότι ήμουν από τους πρώτους που στήριξα τον Γιώργο Παπανδρέου στις δύσκολες εσωκομματικές στιγμές, στις δύσκολες πολιτικές στιγμές του ΠΑΣΟΚ. Και αυτή η στήριξη ήταν πολιτική. Γι’ αυτό και σήμερα νιώθω εξαιρετικά συνεπής. Η σχέση ανάμεσα στο πολιτικό μου όραμα και σε αυτά που σήμερα υπερασπίζομαι είναι σχέση συνέπειας. Και ένα μικρό υστερόγραφο: στην καρδιά του site θα βρείτε μια πραγματικά ιστορική φωτογραφία δύο πραγματικά μεγάλων ηγετών, του Ανδρέα Παπανδρέου με τον πρόεδρο Αραφάτ, από το 1982.