Ανάμεσα λοιπόν στα λαϊκά τραγούδια, είχε και
δισκάκια με ηχογραφημένη παράσταση καραγκιόζη του συγχωρεμένου του
Σπαθάρη.
Δεν θυμάμαι πολλά, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση σε μια από τις παραστάσεις που ο Πασάς κάλεσε τον καραγκιόζη επίσημα στο Σεράι. Έπρεπε λοιπόν να φοράει οπωσδήποτε ψηλό καπέλο. Ο αιώνιος μπατίρης ο Καραγκιόζης δανείστηκε ένα ψηλό καπέλο και έτσι μπήκε στο Σεράι.
Μπαίνοντας μονολογούσε με την γνωστή ειρωνεία από την φωνή του Σπαθάρη. «Ωραία! Ψηλό καπέλο και ξυπόλυτος»!!!
Αν και πιτσιρικάς, (1η η 2α, Δημοτικού πρέπει να πήγαινα), συνειδητοποίησα την βλακώδη αντίφαση του πασά (εξουσία) που δεν τον ένοιαζε αν ο άλλος δεν είχε παπούτσια να φορέσει, αλλά απαιτούσε να φορά ψηλό καπέλο!
Πώς μου ήρθε τώρα αυτή η ιστορία;
Άθελά μου την σκέφτηκα, όταν διάβασα κάποιους να υπερασπίζονται το «οικολογικόν» της απόφασης για την χρέωση των διαφημιστικών σακουλών, των σούπερ μάρκετ, στους καταναλωτές.
Η χώρα ανασκολοπίζεται απόχωματερές,τοξικά απόβλητα, παράνομες
εξορύξεις σε βουνά και σε λαγκάδια, καταστροφές σε δρυμούς και
κορυφογραμμές από ΒΑΠΕ και δεκάδες άλλες διαχειριστικές αθλιότητες της
εξουσίας.
Ο λαός βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική και βιολογική εξόντωση από την εποχή της ναζιστικής κατοχής.
Και ο άλλος το παίζει πολιτισμένος μιλώντας για οικολογική συνείδηση!
Δεν χρειάζεται περισσότερο από την απλή λογική ενός παιδιού για να καταλάβεις πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας ακόμη εμπαιγμός της εξουσίας, ως μέτρο της βλακείας και της ανοχής μας.
Και μη μου πει κανείς για πολιτισμένη Ευρώπη και τα συνήθη που ακούγονται σε κάθε επίθεση του κατοχικού καθεστώτος στην «κοινή λογική» του λαού.
Ας λευτερώσουμε τον λαό και την πατρίδα πρώτα και μετά θα έρθουν και τα υπόλοιπα.
Αλλιώς αυτό που κάνουμε, είναι αυτό που ειρωνευόταν ο Σπαθάρης μέσω του καραγκιόζη «Ψηλό καπέλο και ξυπόλυτος».
Δεν θυμάμαι πολλά, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση σε μια από τις παραστάσεις που ο Πασάς κάλεσε τον καραγκιόζη επίσημα στο Σεράι. Έπρεπε λοιπόν να φοράει οπωσδήποτε ψηλό καπέλο. Ο αιώνιος μπατίρης ο Καραγκιόζης δανείστηκε ένα ψηλό καπέλο και έτσι μπήκε στο Σεράι.
Μπαίνοντας μονολογούσε με την γνωστή ειρωνεία από την φωνή του Σπαθάρη. «Ωραία! Ψηλό καπέλο και ξυπόλυτος»!!!
Αν και πιτσιρικάς, (1η η 2α, Δημοτικού πρέπει να πήγαινα), συνειδητοποίησα την βλακώδη αντίφαση του πασά (εξουσία) που δεν τον ένοιαζε αν ο άλλος δεν είχε παπούτσια να φορέσει, αλλά απαιτούσε να φορά ψηλό καπέλο!
Πώς μου ήρθε τώρα αυτή η ιστορία;
Άθελά μου την σκέφτηκα, όταν διάβασα κάποιους να υπερασπίζονται το «οικολογικόν» της απόφασης για την χρέωση των διαφημιστικών σακουλών, των σούπερ μάρκετ, στους καταναλωτές.
Ο λαός βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική και βιολογική εξόντωση από την εποχή της ναζιστικής κατοχής.
Και ο άλλος το παίζει πολιτισμένος μιλώντας για οικολογική συνείδηση!
Δεν χρειάζεται περισσότερο από την απλή λογική ενός παιδιού για να καταλάβεις πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας ακόμη εμπαιγμός της εξουσίας, ως μέτρο της βλακείας και της ανοχής μας.
Και μη μου πει κανείς για πολιτισμένη Ευρώπη και τα συνήθη που ακούγονται σε κάθε επίθεση του κατοχικού καθεστώτος στην «κοινή λογική» του λαού.
Ας λευτερώσουμε τον λαό και την πατρίδα πρώτα και μετά θα έρθουν και τα υπόλοιπα.
Αλλιώς αυτό που κάνουμε, είναι αυτό που ειρωνευόταν ο Σπαθάρης μέσω του καραγκιόζη «Ψηλό καπέλο και ξυπόλυτος».
Του Γιάννη Αθανασιάδη
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.