Ζητούνται τολμηρές και καθαρές αποφάσεις

Το ΔΝΤ και οι σκληροί της Ευρώπης μιλούν συνεχώς, σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής, για την τήρηση των συμφωνηθέντων. Όμως για το θέμα της συμφωνίας για το προσφυγικό που συζητήθηκε στη σύσκεψη κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις 19 Φεβρουαρίου, ελάχιστοι μιλούν για την τήρηση των συμφωνηθέντων. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δυστυχώς έτσι είναι η πολιτική σήμερα, αλλά εδώ δεν μιλάμε για αδέσμευτες διαφορετικές χώρες. Μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει καταστατικές αρχές και κανόνες. Έτσι δεν μας το είπε ο χερ Σόιμπλε όταν δήλωσε «Είναι οι κανόνες ηλίθιε…». Και τι λένε οι κανόνες; Λέει κανένας κανόνας ότι επειδή η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικά στη συγκεκριμένη θέση και γίνεται πύλη εισόδου για τους πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία, την πάτησε; Η Αυστρία πιέζει και πληρώνει την ΠΓΔΜ να κλείσει τα σύνορα για να αποφύγει τις εικόνες συσσώρευσης προσφύγων στα δικά της σύνορα. Αυτό είναι το καθήκον της ως μέλους της Ε.Ε. και εταίρου της Ελλάδας;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Ε.Ε. περνάει κρίση. Και δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία πως η κρίση αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ημίμετρα, με διπλής ανάγνωσης αποφάσεις. Μπορεί ώς τώρα οι συμβιβασμοί να έδιναν αβάτζο χρόνου, τα προβλήματα όμως πάντα επέστρεφαν και μάλιστα μεγεθυσμένα. Όπως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με παλινωδίες η συμφωνία δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας. Η χώρα πλήρωσε ακριβά ένα σκληρό πείραμα που όλοι ήξεραν ότι δεν μπορεί να πετύχει. Και η αποτυχία ήταν μέρος ενός σχεδίου για την αποβολή της Ελλάδας από την Ε.Ε. Όπως γράφει μάλιστα ο Μέρβιν Κινγκ, τέως διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, στο βιβλίο του που παρουσίασε πρόσφατα: «Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα ήταν φοβερό. Και συνέβη, σχεδόν σαν μια εσκεμμένη πολιτική ενέργεια, που το κάνει ακόμα χειρότερο». Με λίγα λόγια ο Έλληνας πρωθυπουργός ενισχυμένος, μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αποκρούσει και το πρώτο και το δεύτερο πείραμα σε βάρος της χώρας και των πολιτών της.
Το κρυφτούλι των Ευρωπαίων πίσω από το ΔΝΤ και την καταστατική ακαμψία του, δεν είναι πρόβλημα ανυπέρβλητο, όταν πολύ περισσότερο πρέπει να κλείσει επιτέλους αυτή την παρατεταμένη παλινωδία που σε τελική ανάλυση δεν συμφέρει κανέναν. Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και δείγμα ενότητας για μια Ε.Ε. που έχει πράγματι φιλοδοξίες να ευημερήσει ενισχύοντας την ενότητά της με αλληλεγγύη. Με την έννοια αυτή λοιπόν, η αυριανή μέρα είναι διπλά κρίσιμη. Πριν από την έναρξη της συνάντησης κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών για το προσφυγικό θα έχουμε τη συνεδρίαση του Eurogroup ώστε να κλείσει το σίριαλ της αξιολόγησης. Και μετά περιμένουμε από όλους να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα της 19ης Φεβρουαρίου.