Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ-EUROBANK

Της ΚΕΡΑΣΙΝΑΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τον Οκτώβριο 2012 ανακοινώθηκε η συγχώνευση Εθνικής - Eurobank αφού εγκρίθηκε από την τρόικα και η Κυβέρνηση με δημόσιες δηλώσεις της διαβεβαίωνε ότι αλλάζει το κλίμα στην τραπεζική αγορά και διευκολύνεται η διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Ακόμη θεωρήθηκε επιτυχές το συνολικό σχέδιο, αφού υπολογίζονταν ότι οι συνέργειες της ενοποίησης ήταν μεγάλες, καθώς επίσης και η εσωτερική δημιουργία κεφαλαίου. Δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν αυτές οι εκτιμήσεις και η συγχώνευση προχώρησε, η δημόσια πρόταση έγινε με επιτυχία, η Εθνική τύπωσε νέες μετοχές, που διαπραγματεύονται από τα τέλη Φεβρουαρίου στο ταμπλό και αυτό, και δεν απέμεινε παρά μόνο η νομική ένωση και κάποιες άλλες εσωτερικές διαδικασίες για να ολοκληρωθεί η ενοποίηση.

Τι άλλαξε τώρα και η τρόικα λέει ότι δεν πρέπει να γίνει αυτή η συγχώνευση είναι άγνωστο. 'Η μάλλον είναι αδιευκρίνιστο αφού οι λόγοι που επικαλούνται είναι αδύναμοι. Για παράδειγμα το μεγάλο μέγεθος, που θα προέκυπτε μετά τη συγχώνευση δηλαδή 170 δις ενεργητικού του ομίλου, που θεωρήθηκε βαρύ για το ελληνικό τραπεζικό τομέα, είναι ασθενής δικαιολογία. Η αλήθεια είναι ότι το μέγεθος του ομίλου θα αντιπροσώπευε το 30 με 33 % του συνολικού τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα και επιπλέον το ενεργητικό μιας τράπεζας σε άλλες χώρες μπορεί να είναι 2 και 3 φορές πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας χωρίς να προκαλείται πρόβλημα αφού οι τράπεζες είναι παγκοσμοποιημένες και υπάρχει δυνατότητα να γίνονται συναλλαγές και πράξεις και από επιχειρήσεις – πελάτες των εξωτερικών χωρών. Επίσης η δικαιολογία ότι θα χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση λόγω των καθυστερήσεων δεν έχει να κάνει με την ενοποίηση των δύο τραπεζών.

Έτσι οι δύο τράπεζες θα ανακοινώσουν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και αν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν την ελάχιστη συμμετοχή (10 %) θα ανακεφαλαιοποιηθούν εξ ολοκλήρου από το ΤΧΣ. Στην περίπτωση αυτή θα υπάρχει η δυνατότητα πώλησης των δύο τραπεζών από το ΤΧΣ...
Αυτό ακριβώς αποτελεί το κλειδί της αλλαγής στάσης της τρόικας και είναι φανερό ότι επιδιώκεται η ένταξη των δύο τραπεζών χωριστά στο ΤΧΣ, επειδή ως χωριστές νομικές οντότητες θα είναι πιο εύκολο να πουληθούν ή να τεμαχιστούν και να διατεθούν στους επίδοξους επενδυτές και τα έσοδα να εισπραχθούν από τους δανειστές μας. Σημειώνεται ότι η αξία των θυγατρικών της Εθνικής στα Βαλκάνια υπολογίζεται περίπου 8 δις και δεν πρέπει να ξεχνάμε και την Financebank.
Η ένταξή τους στο ΤΧΣ δεν σημαίνει κρατικοποίηση των δύο τραπεζών, όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, επειδή το ΤΧΣ από τον ιδρυτικό νόμο διατηρεί οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια και το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να παρεμβαίνει στις αποφάσεις του. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο απλά αναλαμβάνει το βάρος χρηματοδότησης των πιστωτικών ιδρυμάτων, χωρίς να αποκτά κανένα προνόμιο και χωρίς να έχει κανένα έλεγχο στη διοίκηση των τραπεζών, που θα ανακεφαλαιοποιηθούν με επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων. Στην πραγματικότητα οι τράπεζες που θα ενταχθούν στο ΤΧΣ θα τεθούν υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της τρόικας.

Είναι φανερό ότι οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με γνώμονα την έξοδό μας από την κρίση αλλά με γνώμονα την εξυπηρέτηση συμφερόντων, που δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη και την βελτίωση της οικονομίας της χώρας. Οι δανειστές μας δεν έχουν πλέον ενδοιασμούς, καταφεύγουν σε ωμούς εκβιασμούς και δεν τηρούν ούτε και τις δικές τους αποφάσεις, συνεχώς δε εφαρμόζουν αποσπασματικές λύσεις δοκιμαστικά και ό,τι «τους κάτσει».
Οι εργαζόμενοι στον τραπεζικό κλάδο, δοκιμάζονται με αυτές τις πολιτικές, τα συμφέροντα των ασφαλιστικών ταμείων, πλήττονται από τις αποφάσεις αυτές και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα συρρικνώνεται και κινδυνεύει με κατάρρευση. Ένα τραπεζικό σύστημα, που η αριστερά οραματίζεται να θέσει στην υπηρεσία της κοινωνίας για την εξυπηρέτηση των αναγκών της πραγματικής οικονομίας.
Η μόνη λύση είναι η ανατροπή αυτής της ανήθικης, αντιδημοκρατικής και αδιέξοδης πολιτικής. Είναι απόλυτα αναγκαίο να ανατραπούν τα μνημόνια και να τροποποιηθούν οι σχετικοί νόμοι έτσι ώστε οι τράπεζες, που θα ανακεφαλαιοποιηθούν μέσω του ΤΧΣ να τεθούν σε δημόσια ιδιοκτησία και δημόσιο έλεγχο.
Η λειτουργία των τραπεζών επιβάλλεται να διέπεται από υψηλό βαθμό κοινωνικής λογοδοσίας και διαφάνειας και πρέπει να υπάγεται σε δημόσιο έλεγχο.