 |
| Ζούμε σε μια σάπια κοινωνία των αχρείων και των πνευματικά αθλίων... |
Αέναη μαλάκυνση, υποβαθμισμένη νοημοσύνη ή απλά μια πραγματικότητα;
Κάθομαι και προβληματίζομαι κοιτώντας τι γίνεται γύρω μας. Μήπως, όμως, είμαι απλά ένας ακόμη μαλάκας; Μήπως παραείμαστε ευαίσθητοι για να ζούμε σε αυτή τη σάπια κοινωνία των αχρείων και πνευματικά αθλίων και ηλιθίων;
Τα τελευταία 15 χρόνια που ασχολούμαστε ενεργά με την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, έχουμε δει πολλά και έχουμε βγει από τα ρούχα μας πολλάκις.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Εκλογικευμένες αντιλήψεις περί μίζας, γλειψίματος και αναξιοπρέπειας, πολιτικές προσιδιασμένες στο σύγχρονο σαδομαζο-lifestyle και ιδεοληψίες πλήρως αστήρικτες και άλογες συνέθεταν τη μαζική αντίληψη των πολιτών περί πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Φτάσαμε στο σημείο η αξιοπρέπεια να θεωρείται βλακεία και η ιδεολογία αναρχοκομμουνιστικό απολίθωμα.
Εμείς, τόσο ως κοινωνικά όσο και ως πολιτικά όντα ήμασταν φύσει αισιόδοξοι και λάτρεις της αλλαγής (μη συγχέεται τη λέξη με το βιασμό που αυτή έχει υποστεί από τις 2 κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια).
Nevertheless, είναι πλείστες οι περιπτώσεις όπου μέσα από αυτό το κωλοblog έχουμε επισημάνει την ηλιθιότητα, την αποβλάκωση και την κατάντια του μεγαλύτερου μέρους των κατοίκων αυτής της χώρας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, επαγγελματικής και διαπροσωπικής ζωής.
Τα τελευταία 2 χρόνια η άνοδος του ΜΠΑΤΣΟΚ στην εξουσία έχει αλλάξει άρδην την κοινωνική πραγματικότητα. Άλλωστε από την 4η μέρα διακυβέρνησής της έδειξε με ποιο τρόπο θα πατάξει κάθε αντίδραση (Δε πιστεύουμε να έχει ξεχάσει κανείς σας, τις δεκάδες διμοιρίες καυλωμένων μπάτσων οι οποίοι είχαν καταλάβει τα Εξάρχεια με το έτσι Θέλω, ύστερα από τις εντολές του Αξέχαστου Χρυσαυγίδη, νυν δικτάτορα τιμών και ανάπτυξης).
Σήμερα λοιπόν και μετά από τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό μέτρων, περικοπών, μειώσεων μισθών, συντάξεων, επιδομάτων (πρωτοφανή μέτρα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία), εκρηκτικής αύξησης ανέργων, ξυλοκοπημένων, μπάτσων και κομματικοποιημένων δικαστών, βρισκόμαστε σε οριακό σημείο.
Οι φοιτητές οικονομικών σχολών όπως και οι πτυχιούχοι αυτών (κ όσοι άλλοι ασχολούνται) γνωρίζουν πως οι οριακές μεταβολές οικονομικών μεγεθών δημιουργούν συνθήκες ισορροπίας ή ανισορροπίας. Προφανώς και η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε φάση έντονης ανισορροπίας. Βέβαια τα αίτια τα βρίσκουμε στην ασκούμενη πολιτική κ όχι στην αντίδραση που πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να παραχθεί από την ούτως η άλλως μεγάλη ανισοκατανομή πόρων και εισοδημάτων των παρελθόντων ετών. Που θέλουμε, όμως, να καταλήξουμε;
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για την τεχνητή κρίση που δημιούργησε η κυβέρνηση, για το Δόγμα του ΣΟΚ, για τις τραπεζικές διευκολύνσεις με τα χρήματα από τους κομμένους μισθούς και τις συντάξεις, για τα «δωράκια» σε επιχειρηματίες, για τους στημένους διαγωνισμούς, για την πλήρη ατιμωρησία κυβερνώντων και φίλων, για τη διαφθορά στην αστυνομία και στα ανώτατα κλιμάκια του κομματικού δημοσίου, για τόσα σκάνδαλα, για τις τόσες εξεταστικές της πούτσας, για τους δημοσιογράφους που εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη διαστρεβλώνοντας πρόσωπα και πράγματα και αποκρύβοντας τα πραγματικά προβλήματα και τις ουσιαστικές ειδήσεις. Όλα αυτά είναι γνωστά στον κάθε σκατομαλάκα που ζει ανάμεσά μας είτε έχει IQ πέρδικας είτε όχι!
Δυστυχώς, όμως, αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι και πάλι τα ΜΜΧ (όπου Χ=Χειραγώγησης) και η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης μας νικούν μάλιστα κατά κράτος. Το ότι αυτή η κοινωνία σιγοβράζει είναι επιτυχία για την κυβέρνηση. Εδώ και 2 χρόνια σιγοβράζει. Ε και; Ακόμη μας πηδάει και μάλιστα με μέτρα ακόμη πιο σκληρά των προηγούμενων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμη χάνουμε! Και από ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να χάνουμε.
Οι περισσότεροι από το χώρο της αριστεράς, των αναρχικών και γενικότερα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο κοινωνικό μέλλον, ρίχνουν πολλά από τα δεινά στη Χούντα των ΜΜΕ και τα «κανάλια» όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Πόσο, όμως IQ χρειάζεται ένας άνθρωπος σήμερα (στην εποχή της πληροφορίας) για να αντιληφθεί το προφανές;
Πόσο δύσκολο είναι τελικά να καταλάβουν οι περισσότεροι ότι το «συμφέρον» τους (για να χρησιμοποιήσουμε και ένα καπιταλιστικό όρο) είναι αντίθετο με τα προβαλλόμενα στην TV τους;
Και αν οι αναρχικοί είναι αλήτες όπως πιστεύουν οι περισσότεροι (χωρίς καν να γνωρίζουν τον ορισμό της αναρχίας), τότε πως είναι δυνατόν να μη μπορούν να διακρίνουν την αλητεία στην πολιτική;
Αποβλάκωση ή εσκεμμένη υποταγή;
Η απάντηση μας αφήνει αδιάφορους. Όταν σε μια χώρα υπάρχουν ένα εκατομμύριο και πλέον άνεργοι, μόνο οι μισοί εξ αυτών αρκούν για να αλλάξουν όλο το πολιτικό γίγνεσθαι για τα επόμενα 20 χρόνια. Και παρόλα αυτά επιλέγουν να αυτοξεφτιλίζονται υπομένοντας το ζυγό της ανεργίας.
Άρα, λοιπόν, δεν είναι η Αριστερά που δεν εμπνέει (που όντως δεν εμπνέει, αλλά αυτό αφορά εμάς που ασχολούμαστε. Οι κριτές της, συνολικά, είναι ζήτημα αν μπορούν να απαριθμήσουν 5 στελέχη της ή να προβάλλουν μια πρόταση της, καθώς δε γνωρίζουν καν αν υπάρχουν τέτοιες) αλλά οι άνθρωποι που δεν εμπνέονται είτε εσκεμμένα είτε ακούσια.
Από τους Πειρατές του Ονείρου
Κάθομαι και προβληματίζομαι κοιτώντας τι γίνεται γύρω μας. Μήπως, όμως, είμαι απλά ένας ακόμη μαλάκας; Μήπως παραείμαστε ευαίσθητοι για να ζούμε σε αυτή τη σάπια κοινωνία των αχρείων και πνευματικά αθλίων και ηλιθίων;
Τα τελευταία 15 χρόνια που ασχολούμαστε ενεργά με την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, έχουμε δει πολλά και έχουμε βγει από τα ρούχα μας πολλάκις.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Εκλογικευμένες αντιλήψεις περί μίζας, γλειψίματος και αναξιοπρέπειας, πολιτικές προσιδιασμένες στο σύγχρονο σαδομαζο-lifestyle και ιδεοληψίες πλήρως αστήρικτες και άλογες συνέθεταν τη μαζική αντίληψη των πολιτών περί πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Φτάσαμε στο σημείο η αξιοπρέπεια να θεωρείται βλακεία και η ιδεολογία αναρχοκομμουνιστικό απολίθωμα.
Εμείς, τόσο ως κοινωνικά όσο και ως πολιτικά όντα ήμασταν φύσει αισιόδοξοι και λάτρεις της αλλαγής (μη συγχέεται τη λέξη με το βιασμό που αυτή έχει υποστεί από τις 2 κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια).
Nevertheless, είναι πλείστες οι περιπτώσεις όπου μέσα από αυτό το κωλοblog έχουμε επισημάνει την ηλιθιότητα, την αποβλάκωση και την κατάντια του μεγαλύτερου μέρους των κατοίκων αυτής της χώρας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, επαγγελματικής και διαπροσωπικής ζωής.
Τα τελευταία 2 χρόνια η άνοδος του ΜΠΑΤΣΟΚ στην εξουσία έχει αλλάξει άρδην την κοινωνική πραγματικότητα. Άλλωστε από την 4η μέρα διακυβέρνησής της έδειξε με ποιο τρόπο θα πατάξει κάθε αντίδραση (Δε πιστεύουμε να έχει ξεχάσει κανείς σας, τις δεκάδες διμοιρίες καυλωμένων μπάτσων οι οποίοι είχαν καταλάβει τα Εξάρχεια με το έτσι Θέλω, ύστερα από τις εντολές του Αξέχαστου Χρυσαυγίδη, νυν δικτάτορα τιμών και ανάπτυξης).
Σήμερα λοιπόν και μετά από τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό μέτρων, περικοπών, μειώσεων μισθών, συντάξεων, επιδομάτων (πρωτοφανή μέτρα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία), εκρηκτικής αύξησης ανέργων, ξυλοκοπημένων, μπάτσων και κομματικοποιημένων δικαστών, βρισκόμαστε σε οριακό σημείο.
Οι φοιτητές οικονομικών σχολών όπως και οι πτυχιούχοι αυτών (κ όσοι άλλοι ασχολούνται) γνωρίζουν πως οι οριακές μεταβολές οικονομικών μεγεθών δημιουργούν συνθήκες ισορροπίας ή ανισορροπίας. Προφανώς και η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε φάση έντονης ανισορροπίας. Βέβαια τα αίτια τα βρίσκουμε στην ασκούμενη πολιτική κ όχι στην αντίδραση που πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να παραχθεί από την ούτως η άλλως μεγάλη ανισοκατανομή πόρων και εισοδημάτων των παρελθόντων ετών. Που θέλουμε, όμως, να καταλήξουμε;
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για την τεχνητή κρίση που δημιούργησε η κυβέρνηση, για το Δόγμα του ΣΟΚ, για τις τραπεζικές διευκολύνσεις με τα χρήματα από τους κομμένους μισθούς και τις συντάξεις, για τα «δωράκια» σε επιχειρηματίες, για τους στημένους διαγωνισμούς, για την πλήρη ατιμωρησία κυβερνώντων και φίλων, για τη διαφθορά στην αστυνομία και στα ανώτατα κλιμάκια του κομματικού δημοσίου, για τόσα σκάνδαλα, για τις τόσες εξεταστικές της πούτσας, για τους δημοσιογράφους που εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη διαστρεβλώνοντας πρόσωπα και πράγματα και αποκρύβοντας τα πραγματικά προβλήματα και τις ουσιαστικές ειδήσεις. Όλα αυτά είναι γνωστά στον κάθε σκατομαλάκα που ζει ανάμεσά μας είτε έχει IQ πέρδικας είτε όχι!
Δυστυχώς, όμως, αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι και πάλι τα ΜΜΧ (όπου Χ=Χειραγώγησης) και η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης μας νικούν μάλιστα κατά κράτος. Το ότι αυτή η κοινωνία σιγοβράζει είναι επιτυχία για την κυβέρνηση. Εδώ και 2 χρόνια σιγοβράζει. Ε και; Ακόμη μας πηδάει και μάλιστα με μέτρα ακόμη πιο σκληρά των προηγούμενων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμη χάνουμε! Και από ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να χάνουμε.
Οι περισσότεροι από το χώρο της αριστεράς, των αναρχικών και γενικότερα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο κοινωνικό μέλλον, ρίχνουν πολλά από τα δεινά στη Χούντα των ΜΜΕ και τα «κανάλια» όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Πόσο, όμως IQ χρειάζεται ένας άνθρωπος σήμερα (στην εποχή της πληροφορίας) για να αντιληφθεί το προφανές;
Πόσο δύσκολο είναι τελικά να καταλάβουν οι περισσότεροι ότι το «συμφέρον» τους (για να χρησιμοποιήσουμε και ένα καπιταλιστικό όρο) είναι αντίθετο με τα προβαλλόμενα στην TV τους;
Και αν οι αναρχικοί είναι αλήτες όπως πιστεύουν οι περισσότεροι (χωρίς καν να γνωρίζουν τον ορισμό της αναρχίας), τότε πως είναι δυνατόν να μη μπορούν να διακρίνουν την αλητεία στην πολιτική;
Αποβλάκωση ή εσκεμμένη υποταγή;
Η απάντηση μας αφήνει αδιάφορους. Όταν σε μια χώρα υπάρχουν ένα εκατομμύριο και πλέον άνεργοι, μόνο οι μισοί εξ αυτών αρκούν για να αλλάξουν όλο το πολιτικό γίγνεσθαι για τα επόμενα 20 χρόνια. Και παρόλα αυτά επιλέγουν να αυτοξεφτιλίζονται υπομένοντας το ζυγό της ανεργίας.
Άρα, λοιπόν, δεν είναι η Αριστερά που δεν εμπνέει (που όντως δεν εμπνέει, αλλά αυτό αφορά εμάς που ασχολούμαστε. Οι κριτές της, συνολικά, είναι ζήτημα αν μπορούν να απαριθμήσουν 5 στελέχη της ή να προβάλλουν μια πρόταση της, καθώς δε γνωρίζουν καν αν υπάρχουν τέτοιες) αλλά οι άνθρωποι που δεν εμπνέονται είτε εσκεμμένα είτε ακούσια.
Η κοινωνία μας θα αλλάξει όταν τα συστατικά της θα ξαναρχίσουν να ονειρεύονται και να έχουν ιδανικά.
Μέχρι τότε καλά γαμήσια!Από τους Πειρατές του Ονείρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.