Forget it, Poul!

Επειδή πολλοί, κυρίως δημοσιογράφοι, συχνά – πυκνά διερωτώνται τι άλλαξε με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κι αυτός Μνημόνιο εφαρμόζει, ας τους θυμίσουμε τι έλεγε, το πολύ δυο χρόνια πριν, ο Σόιμπλε στον Γιάννη Στουρνάρα: Forget it, Yannis. Και ο Γιάννης πράγματι ξέχασε αυτό που του ζητούσε, αν και δεν ξεχνά, όπως μας είπε στη συνέντευξή του στον Παπαχελά στις 2 Ιανουαρίου 2016, το «ιστορικό ατύχημα» που ακολούθησε. Την ήττα των δυνάμεων του παλαιού πολιτικού συστήματος και τη νίκη της Αριστεράς στις εκλογές του Γενάρη του 2015. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτό ήταν το «ιστορικό ατύχημα» για όσους κατάλαβαν κάτι άλλο σ” εκείνη τη συνέντευξη.

Το «ιστορικό ατύχημα» λοιπόν για τον Γιάννη και «ιστορικό ευτύχημα» για τον λαό μας προκάλεσε και την αντιστροφή της λογικής στους διαλόγους με τους δανειστές, από τότε.
Forget it, Poul διαμήνυσε με απλά λόγια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αυτή τη φορά, στον Τόμσεν. Ή κατάλαβα λάθος; Μόνο που δεν το είπε στο αυτί του Τόμσεν (για να το μάθουμε πολύ αργότερα από το WikiLeaks), αλλά άμεσα και με τον πιο επίσημο τρόπο το επεσήμανε στους Ευρωπαίους ηγέτες, στην αμερικανική κυβέρνηση, στο ΔΝΤ και βεβαίως στον ελληνικό λαό, που είναι ο πλέον ενδιαφερόμενος. Και λέω πλέον γιατί αυτή τη φορά φάνηκε καθαρά ότι ο κύριος Τόμσεν ζήλεψε τη δόξα του Μεγάλου Ναπολέοντα, γνωστού προγόνου της εργοδότριάς του, και σκέφτηκε να κάνει παιχνίδι και με την τύχη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Brexit, Grexit και πάει λέγοντας για τον Δανό οικονομολόγο, που δεν αποκλείεται να είναι αυτός που έβαλε και την ιδέα στην κυβέρνηση της χώρας του να μαζεύει τα χρυσαφικά των προσφύγων. Έτσι κι αλλιώς, ξεδοντιασμένους λαούς ονειρεύονται ο κύριος Τόμσεν και το ΔΝΤ του. Λέτε να σημάνουν όλα αυτά ένα νέο «ιστορικό ατύχημα»; Να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος έως τις 22 Απριλίου, όπως το προέβλεψε, με σιγουριά θα έλεγα, και ο πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προ ημερών; Αλλά «ιστορικό ατύχημα» για ποιους πάλι;
Στην κοινωνία των οξύτατων κοινωνικών αντιθέσεων που ζούμε, να επισημάνουμε ότι ένα «ιστορικό ατύχημα» για κάποιους είναι «ιστορικό ευτύχημα» για κάποιους άλλους. Τότε ήταν για τα οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά συμφέροντα αυτών που εξέφραζε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, ενάντια στα συμφέροντα που εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «ιστορικό ατύχημα» τότε δεν ήταν ότι κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, για να εξηγούμαστε. Ήταν ότι τον Γενάρη του 2015 διαπίστωνε με ανησυχία ο Γιάννης ότι η αριστερή παρένθεση δεν είχε κλείσει ακόμα. Και φτάσαμε στον Απρίλη του 2016 και δεν λέει να κλείσει. Παρά τα capital controls, όπως φάνηκε στον διάλογο του Τόμσεν με τη Βελκουλέσκου. Παρά τον χαμό με τους πρόσφυγες, το σύρσιμο της αξιολόγησης, προσθέτω εγώ.
Η παρένθεση δεν λέει να κλείσει. Τι άλλο απομένει; Η χρεοκοπία της χώρας, κατά τον Δανό Μεγάλο Ναπολέοντα. Και τι μας λέει γι” αυτές τις αποκαλύψεις ο διάδοχος του φίλου τού Παπασταύρου; Αυτού του εξ επαγγέλματος λιστάκια; Διερωτάται, με νόημα βέβαια και μ” αυτό το καταπληκτικό χαμόγελό του, πώς έγιναν αυτές οι διαρροές;
Δεν τον ενδιαφέρει ο εκβιασμός στη χώρα, ο εκβιασμός ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τον ενδιαφέρει μόνο να κλείσει αυτή η εκνευριστική, για το παλιό πολιτικό σύστημα, αριστερή παρένθεση, γιατί οι διαλυτικές -όχι πολλαπλασιαστ(ικ)ές- λογικές του Δανού Μεγάλου Ναπολέοντα διέρρευσαν από το WikiLeaks. Δεν τον νοιάζει επίσης που ο Παπασταύρου δεν του ξεφεύγει λίστα που να μην είναι μέσα, τον νοιάζει το πώς βγαίνει στη φόρα το όνομα του φίλου τού άσπονδου οικογενειακού του φίλου.
Στο τέλος θα μας πει και πώς ξέρουμε ότι στο παλιό οικογενειακό του σπίτι είχαν εφτά τουαλέτες. Ε, το έμαθα και το διέρρευσα! Αυτό είναι το πρόβλημά του ή ότι ονειρεύονται αυτός και οι ομοϊδεάτες του πώς θα τις κάνουν δεκατέσσερις αν μπορούν, όταν ο πολύς κόσμος «έχει κάνει το σκατό του παξιμάδι» για να τα βγάζει πέρα με τα Μνημόνια που τον έμπλεξαν οι πολιτικές τους χρόνια τώρα;
Το συνεχιζόμενο «ιστορικό ατύχημά» τους θα είναι το «ιστορικό ευτύχημα» του λαού που άρχισε με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κι ας ρωτήσουν τον Τόμσεν αν δεν το χώνεψαν ακόμη.