Η δεξιά παρένθεση

Μετά το φιάσκο με την ΟΝΝΕΔ (διαγραφή της -κυρίαρχης στα πανεπιστήμια- νεολαίας από το κόμμα) ακολουθεί το φιάσκο του «10ου συνεδρίου» της ΝΔ που ξεκινά σήμερα: με ορισμό πενταετούς θητείας για τον πρόεδρο που θα επεκταθεί αν προλάβει να γίνει και πρωθυπουργός και ταυτόχρονα με αποκλεισμό από την προεδρική υποψηφιότητα των μη βουλευτών (φωτογραφική διάταξη για Τζιτζικώστα) οδεύει το τρίο της ηγετικής ομάδας της ΝΔ στο συνέδριό της, αποπειρώμενο να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ΝΔ έστω και αν χάσει το μισό κόμμα…

Σε πολιτικό επίπεδο η ηγεσία της ΝΔ έχει εναποθέσει τις τελευταίες της ελπίδες πολιτικής επιβίωσης σε έναν γκαιμπελίστικο αντιπερισπασμό με χαιρεκακίες για τις δυσκολίες ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και καθημερινές προαναγγελίες αποτυχίας ή κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων ώστε να δικαιολογήσει το εκτός τόπου και χρόνου αίτημά της για εκλογές…

Είναι πλέον φανερό – η ΝΔ δεν θέλει με τίποτα να ολοκληρωθεί η αξιολόγησηγιατί αυτή, εκτός από τα προφανή και καθοριστικά οφέλη για την χώρα με το άνοιγμα της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους και τη δυνατότητα εξόδου από την καταθλιπτική του δικτατορία, θα σταθεροποιήσει και την κυβέρνηση της αριστεράς: ούτε εκλογές ούτε αριστερή παρένθεση…

Η δεξιά της αποστασίας ήταν πάντα προδοτική: προτιμούσε να βυθιστεί η χώρα για να επιβιώσει η ίδια…

Όμως αυτή η δεξιά, του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι δορυφόροι της ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, γεύονται την μια ήττα μετά την άλλη. Η αξιολόγηση κλείνει, οι προβλέψεις του ΔΝΤ διαψεύδονται ξανά – αυτήν την φορά από την Eurostat, η συζήτηση για το χρέος ανοίγει και η διαπλοκή ζει την αγωνία της μπροστά στο πέναλτι…

Κι έτσι αντί να αποτελέσει η αριστερά παρένθεση, σήμερα διαπιστώνουμε να γίνεται παρένθεση η δεξιά.

Ανίκανοι και απρόθυμοι να απεγκλωβιστούν από την εξάρτηση της βιωσιμότητάς τους από την διαπλοκή, που έθρεψε γενιές πολιτικών και Πολιτικών του δικομματισμού, αδυνατούν να συνεισφέρουν στον αστικό εκσυγχρονισμό που λόγω ιστορικών λόγων που έχουν αναλυθεί από τους ιστορικούς μας, πραγματοποιεί αυτήν την στιγμή στη χώρα μας η …Αριστερά συνεπικουρούμενη από το υπαρκτό εθνικοαστικό κομμάτι της κεντροδεξιάς.

Ο νέος αρχηγός, κρατικοδίαιτος από την κούνια του, διέψευσε σε λίγες εβδομάδες κάθε ελπίδα ότι θα μπορούσε να εκπροσωπήσει μια αστική φιλελεύθερη αντίληψη μέσα στην δεξιά και να την σύρει στον εκσυγχρονισμό της: η προσχώρησή του στον λαϊκισμό και τις ακροδεξιές σχεδόν ρεβανσιστικές εμφυλιοπολεμικές θέσεις τόσο γρήγορα δεν αποδεικνύει παρά την ένδεια ακόμη και σε ιδεολογικό επίπεδο της ελληνικής δεξιάς σε πραγματικά φιλελεύθερες ιδέες.

Το ταξικό της πρόσημο δεν είναι πλέον ούτε κατά προσέγγιση εκείνο του εκπροσώπου μιας κάποιας εθνικής αστικής τάξης – ασθενικής ούτως ή άλλως ιστορικά σε αυτήν την χώρα αλλά παρούσας κάποτε στις δεκαετίες πριν την χούντα στις απόπειρες ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Το ταξικό της πρόσημο είναι η εκπροσώπηση των φανατικά και αποκλειστικά μεταπρατών, όσων ζουν και πλουτίζουν εκπροσωπώντας ξένα συμφέροντα στην χώρα μας, συνηθισμένους να ζουν από την μίζα ή έστω την νόμιμη προμήθεια και πάντως όχι από την παραγωγή.

Οι άνθρωποι αυτοί, που εκπροσωπεί «επάξια» ταξικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι τα golden boys των πολυεθνικών και των τραπεζών, οι αντιπρόσωποι των ξένων «συμφερόντων», οι πειρατές του εθνικού πλούτου τον οποίο παραδίδουν συστηματικά στα ξένα εμπορικά και άλλα συμφέροντα έναντι αδρής αμοιβής.

Πολλοί από αυτούς είναι πολιτικοί – εκπροσωπούν τα τζάκια της διαπλοκής, των διορισμών έναντι ψήφου, της χρήσης του κράτους από το κόμμα, του πλουτισμού των ημετέρων χωρίς κόπο: ο «δικός» μας, ο γνωστός του γνωστού… η αναξιοκρατία στο Δημόσιο και η κομματική δικτατορία επί της «ελεύθερης» αγοράς – όλη η παθογένεια της ελληνικής οικονομίας, εκείνοι δλδ που αποβιομηχάνισαν συστηματικά την Ελλάδα τις δεκαετίες μετά τον εμφύλιο  προτιμώντας την οικονομική εξάρτηση της χώρας που τους γέμιζε την τσέπη από την ενδογενή της ανάπτυξη και αυτονομία.

Γι αυτό τους ενοχλεί τόσο πολύ η θετική κατάληξη της αξιολόγησης από τους θεσμούς και το άνοιγμα της συζήτησης για τα αίτια του χρέους (αποκάλυψη και καταδίωξη της διαπλοκής-διαφθοράς) αλλά και για την αναδιάρθρωση-ελάφρυνσή του (που θα σημάνει νέα δυνατότητα απεξάρτησης της χώρας από το καταθλιπτικό βάρος του χρέους και πιθανότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης κάτι που θα βγάλει εκτός τα μεταπρατικά παράσιτα…).

Αν συμβούν όλα αυτά τι θα απογίνουν οι «επενδυτές» τους και οι κρατικοδίαιτες εταιρίες τους; Τι θα απογίνει η βάση ύπαρξής τους, δλδ η διαπλοκή και ο παρασιτισμός του κράτους και του δημόσιου πλούτου;

Κατηγορούν λοιπόν την αριστερά για όλα τους τα κρίματα και τις πομπές τους! 

Κατηγορούν την αριστερά ως κρατικοδίαιτη, εκείνοι που έκαναν το κράτος κομματικό παραμάγαζο και δημιούργησαν τα επιχειρηματικά τζάκια της αρεσκείας τους με θαλασσοδάνεια και απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες φαντάσματα, λαθρεμπόρους και πρώην κομματικά στελέχη τους.

Κατηγορούν την αριστερά ότι είναι εναντίον των επενδύσεων, θεωρώντας ως τέτοιες τα ληστρικά περάσματα των κερδοσκόπων του άμεσου κέρδους με ξεπούλημα εθνικής περιουσίας και όχι βέβαια τους σοβαρούς επενδυτές τους οποίους δεν γνωρίζουν ούτε εξ όψεως εφόσον όλοι οι διαγωνισμοί επί εξουσίας τους ήταν στημένοι για τους δικούς τους και το φορολογικό πλαίσιο σταθερά υπέρ του μόνιμα ελλειμματικού δημοσίου που παρασιτούσαν μέχρι θανάτου.

Κατηγορούν την αριστερά ότι μισεί τις μεταρρυθμίσεις – την αριστερά που εφαρμόζει ήδη στον ένα χρόνο της, μεταρρυθμίσεις αστικού εκσυγχρονισμού που δεν θέλησαν από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους να πραγματοποιήσουν οι εκπρόσωποι της πειρατικής ελληνικής αστικής τάξης. Και που σταθεροποιεί την χώρα για να μπορέσουν να γίνουν πράξη και οι αριστερές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία που η κυβέρνηση συνεργασίας έχει υποσχεθεί.

Κατηγορούν την αριστερά για φοροεπιδρομές, κλείσιμο των επιχειρήσεων, φτώχεια και ανεργία εκείνοι που χρεοκόπησαν τη χώρα και την έκαναν παιχνίδι στα χέρια του ΔΝΤ και του Σόιμπλε. Την αριστερά που σε ένα χρόνο διαχείριση πήρε κάθε υποχρεωτικό από τα μνημόνια μέτρο με κριτήριο πρώτα την ανακούφιση των ανέργων, ανασφάλιστων, χωρίς ρεύμα και νερό, χωρίς επαρκές εισόδημα ανθρώπων των κατεστραμμένων από τις κυβερνήσεις ΝΔ ΠΑΣΟΚ – και προσπάθησε να μεταφέρει τα βάρη στα υψηλότερα εισοδήματα.

Κατηγορούν την αριστερά ως δικτατορία τύπου Β Κορέας επειδή κυνηγά την διαπλοκή, την φοροδιαφυγή των εχόντων, τα κομματικά διαπλεκόμενα ΜΜΕ, την παρα-δικαιοσύνη…

Όλα αυτά όμως είναι απλά προπαγάνδα…

Η αλήθεια είναι ότι η νεοφιλελεύθερη δεξιά των αποκλειστικά μεταπρατών, δεν έχει τίποτα εναλλακτικό να προτείνει και καταφεύγει στην κατασκευασμένη ένταση  – δεν έχει ούτε εθνικά ούτε αστικά εκσυγχρονιστικά κίνητρα παρά μόνο την αγωνία της σωτηρίας του χθες – του δικού της χθες, του κρατισμού, των ημετέρων και της ζωογόνας προμήθειας από ότι  άλλοι παράγουν, κατασκευάζουν, εισάγουν ή επινοούν.

Αναμφίβολα, η ελληνική δεξιά θα αποτελέσει παρένθεση για πολλά πολλά χρόνια ακόμη.

Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η έναρξη της συζήτησης για το χρέος είναι η αρχή για μια μεγάλη περίοδο όπου η δεξιά θα παραμένει πολιτικά παρένθεση– μέχρις ότου τουλάχιστον κυριαρχήσουν ξανά σε αυτόν τον πολιτικό χώρο δυνάμεις εθνικοαστικές που θα νοιάζονται για την ανεξαρτησία της χώρας τους, οικονομική και πολιτική και κυρίως που θα ασκούν το αστικό τους καθήκον της επιχειρηματικότητας ανταγωνιστικά των ξένων συμφερόντων και όχι υποτελώς σε αυτά.

Μέχρι τότε, με πολιτικούς τύπου Σαμαρά, Μητσοτάκη, Βορίδη και Γεωργιάδη να την εκπροσωπούν, η Δεξιά δεν έχει καμιά ελπίδα σε μια χώρα που βρίσκει σιγά σιγά τον βηματισμό της εξερχόμενη χάρη στην αριστερά και το συνεργαζόμενο κομμάτι της εθνικοαστικής δεξιάς από το τούνελ της χρεοκοπίας και της εξάρτησης.

Συνεπώς η παρένθεση για την δεξιά δείχνει να οριστικοποιείται αντί να ανατρέπεται με το πρώτο συνέδριο της ΝΔ «χωρίς νεολαία» δλδ μιας ΝΔ δίχως αύριο…