Ο φόβος ως εργαλείο

Σαφή εικόνα για το πώς σχεδιάστηκαν και από ποιον τα τρομοκρατικά χτυπήματα χθες στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει ακόμη. Όλα δείχνουν ότι τα έκαναν ισλαμιστές, πιθανότατα οπαδοί του Ισλαμικού Κράτους, ενδεχομένως ο ίδιος ή ένας διευρυμένος πυρήνας περί τον προσφάτως συλληφθέντα Σαλά Αμπντεσλάμ, που είχε χτυπήσει και στο Παρίσι τον Νοέμβριο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι για μια ακόμη φορά, μετά τη Μαδρίτη το 2004, το Λονδίνο το 2005, το Παρίσι το 2015, οι δράστες κατάφεραν να σπείρουν τον τρόμο στους απλούς ανθρώπους, αυτούς που παίρνουν το μετρό ή το λεωφορείο για να πάνε στη δουλειά τους, το αεροπλάνο για να πάνε διακοπές, που βγαίνουν να διασκεδάσουν, που ζουν κοντολογίς ανυποψίαστοι μέσα στην καθημερινότητά τους.

Το κοινό στοιχείο που έχουν αυτά τα… τυφλά χτυπήματα -με την έννοια ότι το μόνο που ενδιαφέρει τους δράστες είναι να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους κι όχι κάποιους συγκεκριμένους- είναι να ενεργοποιήσουν τα φοβικά σύνδρομα των ευρωπαϊκών κοινωνιών με διπλό στόχο.

Πρώτον, να δείξουν στους Ευρωπαίους ότι πουθενά δεν είναι απολύτως ασφαλείς από τους τζιχαντιστές, οι οποίοι από καιρό στέλνουν το μήνυμα: μπορούμε να μεταφέρουμε τον πόλεμο στα σπίτια σας ή εκεί που επιλέγετε να κάνετε διακοπές. Και δεύτερον, να τους ωθήσουν να απομονώσουν ακόμη περισσότερο τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους, οι οποίοι έχουν το… θράσος να μην ακολουθούν τους μεσαιωνικούς κανόνες, που έχει κάνει σημαία του το Ισλαμικό Κράτος.

Είναι πολύ πιθανόν το μήνυμα να έχει πρωτίστως αποδέκτες τους φιλήσυχους ενταγμένους μουσουλμάνους της Δύσης: “Η θα γίνετε σαν κι εμάς, που μαχόμαστε για το σωστό Χαλιφάτο, ή έτσι κι αλλιώς θα σας ξεβράσουν οι κοινωνίες που ζείτε… αμαρτάνοντας.

Εάν ο φόβος επικρατήσει, κι αν έχει ως αποτέλεσμα να χαθεί η όποια ανεκτικότητα απέμεινε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι τζιχαντιστές θα έχουν πετύχει μια μεγάλη νίκη στην Ευρώπη, ακόμη κι αν τελικά ηττηθούν στρατιωτικά στη Μέση Ανατολή. Το πιο μεγάλο όπλο τους είναι ο φόβος, κι η πιο στιβαρή γραμμή άμυνας είναι η ψυχραιμία. Άλλωστε κανείς δεν σταμάτησε να οδηγεί επειδή υπάρχει η πιθανότητα να σκοτωθεί σε σύγκρουση. Πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα από το να σκοτωθεί στο μετρό από καμικάζι.