Σσσ… Ας το σκεφτούμε

Είναι περίοδος σιωπής. Όχι άλλα λόγια. Ξεχειλίσαμε. Πλημμυρίσαμε από τσακωμούς, αναλύσεις, κόντρες, συζητήσεις από ειδήμονες και μη.
Σαν τις λεπτομερείς αναλύσεις που γίνονται στα κανάλια, σε ειδικές εκπομπές, μετά από κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα.
Μόνο που τώρα, ο αγώνας δεν τέλειωσε. Συνεχίζεται. Άγνωστο για πόσο. Και είναι η πρώτη φορά που η έκβαση του είναι αδύνατον να υπολογιστεί.
Πόσο μάλλον να συζητηθεί. Να »αναλυθεί». Ας σεβαστεί η τηλεόραση την αγωνία του τηλεθεατή, και ας μην πυροδοτεί τον πανικό και τον τρόμο.


Είναι η πρώτη φορά που, στην ουσία, οι Έλληνες θα πρέπει να μάθουν να περιμένουν. Και να σιωπούν. Δεν χρειάζεται να αγωνιούμε όλοι να βγάλουμε
συμπεράσματα. Δεν χρειάζεται να κάνουμε δηλώσεις εμπειρογνωμόνων, αφού την επόμενη στιγμή τα γεγονότα θα μας έχουν ξεπεράσει. Κάτι που ισχύει
σήμερα, πια, δεν ισχύει αύριο.
Ας σιωπήσουμε, λοιπόν. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ τη σιωπή την παθητική, άλλα την ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ. Αυτή που θα φέρει την ωρίμανση.
Η παρακολούθηση των πραγμάτων-ούτως η άλλως τις επιπτώσεις τις έχουμε υποστεί όλοι- η σκέψη, η αναμονή και η αποχή (όσο μπορούμε από όλη αυτή
την ανούσια »φασαρία» που εκπέμπεται από την τηλεόραση), έχω την αίσθηση ότι θα γεννήσει κάτι καλύτερο. Κάτι πιο ώριμο και ουσιώδες. Δεν ξέρω τι.
Άλλωστε ,είπαμε, δεν είναι καιρός για δηλώσεις και συμπεράσματα.
Κάτι που, ίσως, μας πάει πιο μπροστά.
Βγήκαμε στους δρόμους, απεργήσαμε, παρέλυσε -κι άλλο- η χώρα, βρίσαμε, φωνάξαμε, αλληλοδαρθήκαμε, χάσαμε άλλον έναν συνάνθρωπό μας.
Ας κάτσουμε τώρα λίγο παράμερα, κι ας αναλογιστούμε πού οδηγούν όλα αυτά; Τι μπορούμε να πετύχουμε με αυτά ή άλλα μέσα; Τι είναι καλύτερο για την πατρίδα μας;
Ήρεμα. Νηφάλια. Με ωριμότητα και περίσκεψη. Χωρίς βιασύνη, αλληλοκατηγορίες και παρορμητικές αποφάσεις.
Ας σιωπήσουμε για λίγο… Και ας ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.