Ο απινιδωτής του καθεστώτος

Oεθνικισμός είναι το έσχατο καταφύγιο των ηλιθίων και η εθνική συναίνεση το έσχατο αποκούμπι του καθεστώτος. Η ισχύς εν τη ενώσει, όλοι μαζί σαν μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους που απειλούν το έθνος. Μυριάδες οι κίνδυνοι, αδέρφια, από το δυσθεώρητο χρέος, μέχρι τους Τούρκους που μπαίνουν στην ΑΟΖ και τους Αλβανούς που μπαίνουν στα ελληνικά χωριά. Βάλε και λίγους τζιχαντιστές, λίγη ΠΓΔΜ, λίγο Έμπολα, μπροστά στα βάσανά μας η Αποκάλυψη του Ιωάννη μοιάζει με αισθηματικό...

μυθιστόρημα της Εύας Ομηρόλη.

Το στρατήγημα της «εθνικής συνεννόησης» έχει στόχο την αποτροπή των πρόωρων εκλογών με κάθε μέσο, ακόμη και με αλλαγή κυβέρνησης στο μέσο της τετραετίας, κατά τα πρότυπα του Παπανδρέου και του Παπαδήμου. Τούτο δεν πρόκειται να συμβεί, δεν είναι καν επιδίωξη, είναι μοχλός πίεσης για την επίτευξη του πραγματικού στόχου, που είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Οι 180 είναι ο στόχος, γι' αυτό θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να φέρουν τους βουλευτές ενώπιον δραματικών διλημμάτων: Ή ψηφίζεις για Πρόεδρο ή βάζεις τη χώρα σε περιπέτειες, τη ρίχνεις στα τάρταρα του χρέους, των Τούρκων, των Αλβανών. Είναι κι αυτό ενός είδους κουμπαράς.

Αν αποτύχει ο πρώτος στόχος και πάμε σε εκλογές, θα περάσουν αμέσως στο επόμενο σχέδιο, στην αποτροπή της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνο του τη ζοφερή κατάσταση, χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις και συνεννοήσεις για να σωθεί η χώρα. Όλοι μαζί, και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Σαμαράς, που θα έχει φάει εκλογική σφαλιάρα, και ο Βενιζέλος, που θα έχει φάει κλωτσιά, και τα νεοπαγή κόμματα που έχουν την ίδια κοψιά με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. «Όχι στον διπολισμό», «όχι στην κομματική παντοδυναμία», «όχι στην αλαζονεία» θα φωνάζουν νυχθημερόν εκείνοι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον διπολισμό, στην παντοδυναμία, στην αλαζονεία.

Τώρα τη θυμηθήκατε τη συναίνεση, αδέλφια; Τώρα που το καθεστώς βυθίζεται στα περιττώματά του και ψάχνει για καλάμι -ας είναι και καλαμάκι αναψυκτικού- για να πάρει τις ανάσες που θα το κρατήσουν στη ζωή; Πού την είχατε κρυμμένη τη συναίνεσή σας στα χρόνια του ζόφου; Ρωτήσατε κανέναν όταν κόψατε τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, όταν αυξήσατε τους φόρους, όταν κλείσατε τα νοσοκομεία, όταν οδηγήσατε στη χρεοκοπία τα ασφαλιστικά ταμεία και τα πανεπιστήμια; Κι όταν μαζευόμαστε καμιά φορά έξω από τη Βουλή, όπως τότε με το Μεσοπρόθεσμο, για να σας πούμε τη γνώμη μας, μας απαντούσατε με γκλομπ και δακρυγόνα, ακόμη και τον Γλέζο έδειραν οι κήρυκες της συναίνεσης.

Φάγανε, δείρανε, ψέκασαν, λαχανιάσανε, πέσανε κάτω και τώρα ψάχνουν τον απινιδωτή που θα τους ξαναφέρει πίσω στη ζωή. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε, μας έχει κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη