ΟΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΜΟΙ

Του ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ*

Για την ιστορία και μόνο, τον όρο απασχολήσιμοι καθιέρωσε ο τέως πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, την εποχή του δήθεν εκσυγχρονισμού και σηματοδοτούσε το ξεκίνημα της αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων και την επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας, κάνοντας ουσιαστικά κουρελόχαρτο το σύνταγμα της χώρας, για χάρη του μεγάλου κεφαλαίου και των συμφερόντων του.

Γράφει το άρθρο 22 του Συντάγματος : (Προστασία της εργασίας) (Με πλάγια γράμματα τα άρθρα του Συντάγματος)

1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.

Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.

Αυτό το «δικαίωμα» λοιπόν κατήργησε

η λέξη απασχολήσιμοι. Άλλαξε μια λέξη κι αλλάξανε τα πάντα, διότι κατά τους εκσυγχρονιστές και τα «προχωρημένα» προγράμματά τους, είναι άλλο πράγμα η εργασία κι άλλο η απασχόληση. Δεν δουλεύεις βρε αδερφέ. Απασχολείσαι. Κι αφού απασχολείσαι δεν έχεις δικαίωμα «ίσης αμοιβής, για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας», που το σύνταγμα επιβάλει. Έτσι οι απασχολήσιμοι πληρώνονται με πολύ λιγότερα χρήματα, από αυτά που εισπράττουν για την ίδια εργασία οι εργαζόμενοι. Άσε που σε πολλές περιπτώσεις ούτε αυτά τα λίγα εισπράττουν οι απασχολήσιμοι και φυσικά το κράτος προστατεύει την εργασία κι όχι την απασχόληση. Είδατε πουθενά γραμμένο στο σύνταγμα για απασχολήσιμους και απασχόληση;

2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.

Και βέβαια οι συλλογικές συμβάσεις για την Ελλάδα των μνημονίων, είναι ένας μύθος πολύ παλιός σχεδόν όσο κι εκείνοι του Αισώπου. Οι σύγχρονές συνθήκες απαιτούν σκλάβους και να είστε ευχαριστημένοι, που προλάβαμε και στήσαμε τη «μηχανή» των απασχολήσιμων, γιατί υπάρχει και η επιλογή της ενοικίασης. Κάτι σαν σπίτι, αυτοκίνητο, πράγμα δηλαδή κι όχι άνθρωπος.

3. Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.

Εδώ πια το καταλάβαμε όλοι. Κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικά δικαιώματα, κοινωνικά αγαθά και άλλα τέτοια «αριστερά» δεν είναι παρά μόνο κομμουνιστική προπαγάνδα, που κάποιοι επιτήδειοι πέρασαν κρυφά στο Σύνταγμά μας.

Φίλε αναγνώστη το σχέδιο για την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και για τηνκατάργηση του όρου εργασία, δεν είναι σημερινό και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Τα ίδια γίνονται και στις καλύτερες οικογένειες , όπως η γερμανική, η ιταλική και παγκόσμια.

Ο στόχος και το σχέδιο είναι απλό. Αλλάζουμε τις λέξεις και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις και ταπρογράμματα που θα μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε στα «όμορφα» εκείνα χρόνια της δουλείας.

Στα χρόνια που όποιος δούλευε ήταν «αντικείμενο» κι όχι άνθρωπος. Στα χρόνια που ήταν ιδιοκτησία του αφεντικού. Στα χρόνια που οι σημερινοί νέοι γνωρίζουν μόνο ως ιστορία.

Όμως ας μη ξεχνάμε πως η ίδια η ιστορία μας έδειξε, πως όταν επαναλαμβάνεται θυμίζει φάρσα και ευθύνη δική μας είναι να το αναδείξουμε ακόμη μια φορά, αντιστεκόμενοι στα διεστραμμένα σχέδια τωνλουστράκων του μεγάλου κεφαλαίου και αποδεικνύοντας ότι το δικαίωμα στην εργασία, η κοινωνική ασφάλιση, τα δημόσια αγαθά και γενικότερα οι ανάγκες της κοινωνίας καθορίζονται από τους λαούς που μπορούν και τα επιβάλουν.