Μαζικές ιδιωτικοποιήσεις στην Ευρώπη

Του Στέλιου Μορφίδη 
Πολλά εμπόδια θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στο στόχο που έχει θέσει, να αντλήσει του χρόνου 1,1 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις. Το μεγαλύτερο δεν θα είναι οι αποτιμήσεις, όπως οι περισσότεροι εικάζουν, αλλά τα «μαζικά» προγράμματα αποκρατικοποιήσεων που προωθούν για την ερχόμενη διετία αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ευρώπης, όπως η Ρωσία, η Τουρκία και η Πολωνία, που θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος.

Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της Ρωσίας υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 25 δισ. ευρώ (1 τρισ. ρούβλια) και θα συμπεριλαμβάνει κρατικές συμμετοχές σε τράπεζες καθώς και τα μονοπώλια στις σιδηροδρομικές μεταφορές και τη διύλιση πετρελαίου.

Το αντίστοιχο της Τουρκίας, όπως υπολογίζεται από την κυβέρνηση Ερντογάν, θα φτάσει τα 20,4 δισ. ευρώ (41,6 δισ. λίρες) και θα αφορά μεταξύ άλλων δίκτυα ηλεκτροδότησης, συμβάσεις παραχώρησης εθνικών αυτοκινητοδρόμων... ακόμα και τις δύο γέφυρες του Βοσπόρου που συνδέουν το ευρωπαϊκό με το ασιατικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης.

Την ίδια ώρα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 9 δισ. ευρώ για το 2011 θα «τρέξει» η Πολωνία με τη διάθεση μετοχών μεγάλων ενεργειακών της εταιρειών, της μεγαλύτερης τράπεζάς της, PKO, της ασφαλιστική PZU κ.λπ.

Σημαντικό επίσης είναι και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 6 δισ. ευρώ για το 2011 της ουκρανικής κυβέρνησης, που συμπεριλαμβάνει την εταιρεία σταθερής τηλεφωνίας UkrTelecom, ορυχεία και αγροτικές εκτάσεις.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες αναλύσεις επενδυτικών τραπεζών το ενδιαφέρον θα είναι μεγάλο για τα παραπάνω προγράμματα. Κάτι που αποδίδουν σε δύο εξαιρετικά σημαντικούς λόγους: α) τις οικονομικές προοπτικές των χωρών και την πρόβλεψη ότι η ανάπτυξή τους θα συνεχίσει να τρέχει τα προσεχή χρόνια, και β) η έξοδος πολλών επενδυτικών κεφαλαίων από τις αναπτυγμένες αγορές, και ιδίως της Ευρώπης, λόγω του φόβου της κρατικής κρίσης χρέους και του πλήγματος που μπορεί να δεχτεί η ανάπτυξή της.

Είναι χαρακτηριστικό πως η Λυδία Μαλάκη, επικεφαλής της Schroders σε Κεντρική Ευρώπη και Μεσόγειο, έλεγε πρόσφατα στην «Ι» ότι η εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων έχει βγει πλέον από την Ελλάδα και τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης και ρίχνει πλέον το βάρος της σε επενδύσεις στις αναδυόμενες αγορές. Μάλιστα η ίδια είχε κάνει ιδιαίτερη μνεία στην «τουρκική περίπτωση».

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ την ώρα που η ελληνική οικονομία θα συρρικνώνεται σε ετήσια βάση κατά 4,2% φέτος και 3% του χρόνου (με την ανεργία να ακουμπά το 15%), η ρωσική οικονομία θα αναπτύσσεται με ρυθμό 4% και 4,3%, η τουρκική 7,8% και 3,6% και η πολωνική 3,4% και 3,7% αντίστοιχα.

Ήδη η επενδυτική κινητικότητα στην Τουρκία τον τελευταίο ενάμιση μήνα είναι αξιοσημείωτη καθώς υπήρξαν δύο σημαντικά ντιλ. Η Νο2 ισπανική τράπεζα, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, συμφώνησε να εξαγοράσει το 24,9% της Turkiye Garanti Bankasi προς 5,8 δισ. δολ. Παράλληλα η αυστριακή εταιρεία πετρελαίου OMV συμφώνησε να γίνει μεγαλομέτοχος της μεγαλύτερης αλυσίδας πρατηρίων καυσίμων της χώρας, Petrol Ofisi, εξαγοράζοντας το μερίδιο 54% του ομίλου Dogan προς 1 δισ. ευρώ.

Μια τέτοια κατάσταση λοιπόν θα πρέπει να ανταγωνιστεί η ελληνική κυβέρνηση, που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011 αλλά και τις προβλέψεις του αναθεωρημένου κειμένου του μνημονίου θέλει να προωθήσει μεταξύ άλλων την πώληση του ΤΤ και της Τράπεζας Αττικής. Επίσης θα πωλήσει το 49% του Καζίνο Mont Parnes, θα παρατείνει τη σύμβαση παραχώρησης του ΔΑΑ «Ελ. Βενιζέλος», θα πουλήσει την «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα», τη ΔΕΠΑ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τη ΛΑΡΚΟ και θα παραχωρήσει την Εγνατία Οδό. Επίσης τη μετοχοποίηση και την είσοδο επενδυτών στα περιφερειακά αεροδρόμια και τα λιμάνια καθώς και την εκμετάλλευση από ιδιώτες της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.