ΕΚΑΝΕ παρέα με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο , τον Μελ Γκίμπσον και τον Τζορτζ Λούκας. Επέβλεψε την παραγωγή ορισμένων εκ των μεγαλυτέρων επιτυχιών του Χόλιγουντ με πρώτη τον «Τιτανικό». Διέθετε παχυλό επενδυτικό χαρτοφυλάκιο, συλλογή σπορ αυτοκινήτων και πολυτελή θαλαμηγό. Το 2004 ο Σκοτ Νίσον, ο πρώην πρόεδρος του...
κινηματογραφικού κολοσσού 20th Century Fox,εγκατέλειψε για πάντα μια ζωή την οποία εκατομμύρια άνθρωποι ονειρεύονται. Πούλησε την περιουσία του,ίδρυσε το Ταμείο για τα Παιδιά της Καμπότζης (CCF),μια μη κυβερνητική οργάνωση, με στόχο την ιατροφαρμακευτικήπερίθαλψη,την εκπαίδευση και τη φιλοξενία άπορων ή ορφανών παιδιών, και έκανε σπίτι του την Πνομ Πενχ. Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται έξι χρόνια από τότε και εκατοντάδες μικρές και μεγάλες ιστορίες επιτυχίας επιβραβεύουν την επιλογή του.«Η ευτυχία που μου παρείχαν η πολυτέλεια και το χολιγουντιανό γκλάμουρ ήταν πάντα φευγαλέα. Μουάφηνε μια αίσθηση κενού. Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισα ήταν να μάθω να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και να αφήσω αμετάκλητα τη“ λαμπερή” ζωή σε όσους την επιθυμούσαν. Τώρα κάνω μια δουλειά “αγάπης” και νιώθω τυχερός. Η κοινωνία που άφησα πίσω χάνει σιγά σιγά την ικανότητα της πραγματικής σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων,εκείνης που γεννά την ανθρωπιά μέσα μας» τονίζει ο 51χρονος Αυστραλός, πρώην παραγωγός ταινιών και νυν ακτιβιστής. Τα σχολεία, τα σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης, οι κλινικές για νεαρές μητέρες και παιδιά, τα κοινοτικά ιατρεία, η οργάνωση συσσιτίων κτλ. απαιτούν πολύωρη, κοπιώδη εργασία, χωρίς... ρεπό. Ο Σκοτ, όμως, όπως επιθυμεί να τον αποκαλούν, εξηγεί ότι «όταν αντιμετωπίζει κανείς ανθρώπους τόσο απελπισμένους και συντετριμμένουςαποκτά μια τόσο ωμή και αγνή αίσθηση σκοπού και τόση αποφασιστικότητα που δύσκολαπεριγράφονται με λόγια».
Η σκληρή δουλειά του Σκοτ έχει καταφέρει να αλλάξει ριζικά περισσότερες από 700 τυραννισμένες ζωούλες. «Τα παιδιά που βρίσκονται υπό την προστασία μαςέχουν ζήσει πόνο, κακοποίηση και εγκατάλειψη. Κάνω ό,τι μπορώ για να εξασφαλίζω πως πάντα θα έχουν κάποιον να τα στηρίζει. Ο ρόλοςμας δεν είναι τα “σώσουμε”, αλλά να μένουμε δίπλα τους ενόσω ανακαλύπτουν έναν κόσμο όπου όλα είναι πιθανά» υπογραμμίζει.
Πράγματι, κανένας από τους μικρούς πρώην ρακοσυλλέκτες δεν πίστευε ότι θα μάθαινε να γράφει και να διαβάζει τη γλώσσα Χμερ, αγγλικά, μαθηματικά, μια τέχνη, ακόμη και υπολογιστές πριν από την έλευση του Σκοτ. Σαν περήφανος μπαμπάς, εκείνος, μιλάει με καμάρι για τα δύο πρώην μέλη συμμορίας που τώρα είναι ζαχαροπλάστες, το κάποτε ρακένδυτο αγόρι που τώρα σπουδάζει ξενοδοχειακή διοίκηση και τόσα άλλα παιδιά που δουλεύουν από κουρείς ως τεχνικοί προγραμμάτων software.
Η επιτυχία κοστίζει. «Υπάρχει μεγάλη συναισθηματική καταπόνηση. Τείνω να κλείνω μέσα μου τιςτραυματικές εμπειρίες μου.Ζω μόνος και ξέρω ότι οι φίλοι από την παλιά μου ζωή δεν θα άντεχαν ναακούσουν, επί παραδείγματι, για την τρίχρονη μικρούλα που κάποιος περιέλουσε με οξύ για να εκδικηθείτη μητέρα της. Πολλά παρόμοια,βίαια και θλιβερά,περιστατικά φαίνονται ασύλληπτα.Και όμως είναι μπροστά στα μάτια μου» δηλώνει. Σε μια χώρα τόσο φτωχή και διεφθαρμένη όπως η Καμπότζη κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη. «Ειλικρινά δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ τι θα γινόταν αν αναγκαζόμασταν να κλείσουμε λόγω έλλειψης πόρων.Συχνάάτομα που διαθέτουν τα μέσα και έχουν κάθε λόγο ναβοηθήσουνδεν το κάνουν. Ενώ απλοί άνθρωποι μπαίνουν στην ιστοσελίδα μας www.kambodianchildrensfund.org και προσφέρουν από καρδιάς ό,τι μπορούν περισσότερο. Μας στηρίζουν όμως και φορείς. Πρόσφαταένα πρόγραμμά μας χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα από το Ιδρυμα “Σταύρος Νιάρχος”» σημειώνει.
Δεν θεωρεί υποκριτές τούς σταρ του Χόλιγουντ που κάνουν φιλανθρωπίες; «Πολλοί πιστεύουν ότι τέτοιεςαγαθοεργίες γίνονται για τη δημοσιότητα.Αυτό είναι κυνικό και λάθος.Οι σταρ έχουν τη δύναμη ναπροσελκύσουν την προσοχή των πολλών σε προβλήματα τα οποία, τουλάχιστον στην Αμερική, ίσωςκανείς να μην τα γνώριζε», λέει.
«Μόνο η μόρφωση σπάει τον φαύλο κύκλο της φτώχειας»
Η σκληρή δουλειά του Σκοτ έχει καταφέρει να αλλάξει ριζικά περισσότερες από 700 τυραννισμένες ζωούλες. «Τα παιδιά που βρίσκονται υπό την προστασία μαςέχουν ζήσει πόνο, κακοποίηση και εγκατάλειψη. Κάνω ό,τι μπορώ για να εξασφαλίζω πως πάντα θα έχουν κάποιον να τα στηρίζει. Ο ρόλοςμας δεν είναι τα “σώσουμε”, αλλά να μένουμε δίπλα τους ενόσω ανακαλύπτουν έναν κόσμο όπου όλα είναι πιθανά» υπογραμμίζει.
Πράγματι, κανένας από τους μικρούς πρώην ρακοσυλλέκτες δεν πίστευε ότι θα μάθαινε να γράφει και να διαβάζει τη γλώσσα Χμερ, αγγλικά, μαθηματικά, μια τέχνη, ακόμη και υπολογιστές πριν από την έλευση του Σκοτ. Σαν περήφανος μπαμπάς, εκείνος, μιλάει με καμάρι για τα δύο πρώην μέλη συμμορίας που τώρα είναι ζαχαροπλάστες, το κάποτε ρακένδυτο αγόρι που τώρα σπουδάζει ξενοδοχειακή διοίκηση και τόσα άλλα παιδιά που δουλεύουν από κουρείς ως τεχνικοί προγραμμάτων software.
Η επιτυχία κοστίζει. «Υπάρχει μεγάλη συναισθηματική καταπόνηση. Τείνω να κλείνω μέσα μου τιςτραυματικές εμπειρίες μου.Ζω μόνος και ξέρω ότι οι φίλοι από την παλιά μου ζωή δεν θα άντεχαν ναακούσουν, επί παραδείγματι, για την τρίχρονη μικρούλα που κάποιος περιέλουσε με οξύ για να εκδικηθείτη μητέρα της. Πολλά παρόμοια,βίαια και θλιβερά,περιστατικά φαίνονται ασύλληπτα.Και όμως είναι μπροστά στα μάτια μου» δηλώνει. Σε μια χώρα τόσο φτωχή και διεφθαρμένη όπως η Καμπότζη κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη. «Ειλικρινά δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ τι θα γινόταν αν αναγκαζόμασταν να κλείσουμε λόγω έλλειψης πόρων.Συχνάάτομα που διαθέτουν τα μέσα και έχουν κάθε λόγο ναβοηθήσουνδεν το κάνουν. Ενώ απλοί άνθρωποι μπαίνουν στην ιστοσελίδα μας www.kambodianchildrensfund.org και προσφέρουν από καρδιάς ό,τι μπορούν περισσότερο. Μας στηρίζουν όμως και φορείς. Πρόσφαταένα πρόγραμμά μας χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα από το Ιδρυμα “Σταύρος Νιάρχος”» σημειώνει.
Δεν θεωρεί υποκριτές τούς σταρ του Χόλιγουντ που κάνουν φιλανθρωπίες; «Πολλοί πιστεύουν ότι τέτοιεςαγαθοεργίες γίνονται για τη δημοσιότητα.Αυτό είναι κυνικό και λάθος.Οι σταρ έχουν τη δύναμη ναπροσελκύσουν την προσοχή των πολλών σε προβλήματα τα οποία, τουλάχιστον στην Αμερική, ίσωςκανείς να μην τα γνώριζε», λέει.
«Μόνο η μόρφωση σπάει τον φαύλο κύκλο της φτώχειας»
-Πότε αποφασίσατε να αλλάξετε ζωή;
«Το 2003, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Καμπότζη, συνάντησα τυχαία ένα εννιάχρονο υποσιτισμένο κορίτσι. Ζητιάνευε στο υπαίθριο εστιατόριο όπου έτρωγα. Της έδωσα χρήματα, αλλά την άλλη μέρα ξανάρθε και ήξερα ότι θα συνέχιζε να έρχεται. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω κάτι πιο δραστικό. Κανόνισα να συναντηθώ με τους γονείς της και με μια άλλη οικογένεια παιδιού-ζητιάνου. Εδρασα αμέσως, αλλά και αφελώς. Τους νοίκιασα σπίτι, τους έκανα δώρο ρούχα, μια τηλεόραση και ένα ποδήλατο και φρόντισα να γραφτούν τα παιδιά στο σχολείο. Η συντήρηση των δύο οικογενειών μηνιαίως μού κόστιζε μόλις 80 δολάρια».
- Είχε αποτέλεσμα; «Κανένα! Ανακάλυψα γρήγορα ότι πούλησαν τα πάντα, έπαιξαν τα κέρδη τους στα χαρτιά και έστειλαν τα παιδιά τους πίσω στη ζητιανιά! Συνειδητοποίησα πως αν ήθελα να πετύχω τη διαφορά θα έπρεπε να κάνω κάτι που να μεριμνά ουσιαστικά για τη μόρφωση των παιδιών και να τα βοηθάει να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της φτώχειας» ΑΠΟ ΤΑ «ΝΤΡΑΪΒ ΙΝ» ΣΤΗΝ ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ
Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗτουΣκοτ Νίσονάρχισε από πολύ νωρίς. Οταν ήταν 5 ετών οι γονείς του επέστρεψαν από το Εδιμβούργο της Σκωτίας, όπου γεννήθηκε, στη δική τους γενέτειρα την Αδελαΐδα στην Αυστραλία. Αρχισε τη σταδιοδρομία του διευθύνοντας μια εταιρεία με κινηματογράφους «ντράιβ ιν». Ανέβηκε γρήγορα στην κλίμακα της αυστραλιανής βιομηχανίας του κινηματογράφου και σε ηλικία 34 ετών μετακόμισε στο Λος Αντζελες για να εργαστεί στην «20th Century Fox».
Λίγα χρόνια αργότερα έγινε πρόεδρος του κινηματογραφικού κολοσσού και επέβλεψε την παραγωγή περισσοτέρων από 100 ταινιών όπως «Τιτανικός», «Βrave- heart», «Χ-men», «Star Wars» και «Ημέρα Ανεξαρτησίας».
Ως τουρίστας στην Καμπότζη σοκαρίστηκε από την παρουσία εκατοντάδων παιδιών στην απέραντη χωματερή Στέουνγκ Μέαντσεϊ.
Πολλά από αυτά ήταν ορφανά και έψαχναν στα σκουπίδια και στα επικίνδυνα τοξικά απόβλητα για τροφή ή για παλιοπράγματα που θα μπορούσαν να πουλήσουν.Η εικόνα ήταν φρικτή.Το 2003 ίδρυσε το «Ταμείο για τα Παιδιά της Καμπότζης» (CCF) και έναν χρόνο αργότερα εγκατέλειψε το Χόλιγουντ για να ασχοληθεί με τη φροντίδα των παιδιών.
Το 2007 το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ τον βράβευσε για την προσφορά του.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.