Καθεστώς ειδικής διαχείρισης και εκκαθάριση εν
λειτουργία ή πωλήσεις μονάδων της ΛΑΡΚΟ είναι τα βασικά σενάρια που
φέρεται να εξετάζει η κυβέρνηση για την υπερχρεωμένη νικελοβιομηχανία,
που διαφορετικά κινδυνεύει με πτώχευση, ενώ το επόμενο χρονικό διάστημα
αναμένεται να οριστεί και η νέα διοίκηση, που θα αναλάβει να εκπονήσει
στρατηγικό σχέδιο διάσωσης.
Ας σημειωθεί ότι το ΤΑΙΠΕΔ, στο οποίο έχει μεταβιβαστεί το μερίδιο 55,19% του δημοσίου στη ΛΑΡΚΟ, είχε προκηρύξει διαγωνισμό στις 15 Ιουλίου που έληξε στις 2 Αυγούστου για την πρόσληψη μη εκτελεστικού προέδρου, διευθύνοντος συμβούλου και εκτελεστικών μελών του διοικητικού συμβουλίου της ΛΑΡΚΟ.
Ολα τα σενάρια πάντως παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα, καθώς η εταιρία έχει χρέη που αγγίζουν το μισό δισ. ευρώ, ενώ το κόστος παραγωγής της είναι υψηλότερο της τιμής πώλησης του νικελίου με αποτέλεσμα να παρουσιάζει ζημιές της τάξης των 60 εκατ. ευρώ.
Από τα χρέη, το μεγαλύτερο μέρος άνω από 300 εκατ. ευρώ, η νικελοβιομηχανία τα οφείλει στη ΔΕΗ, που είναι ταυτόχρονα και μέτοχός της. Τρίτος μέτοχος είναι η Εθνική Τράπεζα.
Εξάλλου ποσό άνω των 160 εκατ. ευρώ έχει επιδικάσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στη ΛΑΡΚΟ, ως παράνομη κρατική ενίσχυση που η εταιρία πρέπει να επιστρέψει στο δημόσιο.
Πέραν την ειδικής διαχείρισης, που παραπέμπει στο μοντέλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, εξετάζεται και η επιστροφή στο παλαιό σχέδιο για τον διαχωρισμό περιουσιακών στοιχείων και την πώλησή τους.
Πρόκειται περίπου για το ίδιο μοντέλο που είχε προτείνει στο παρελθόν η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην Κομισιόν και μάλιστα τότε είχε γίνει αποδεκτό.
Προέβλεπε την διαγραφή του προστίμου και την ξεχωριστή πώληση, μέσω δύο διαγωνισμών, έναν για το εργοστάσιο της Λάρυμνας με τα δικαιώματα στο μεταλλείο του Αγίου Ιωάννη, και ξεχωριστό διαγωνισμό για όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα εξόρυξης.
Το σχέδιο αυτό, μπορεί να εγκαταλείφθηκε ολοσχερώς επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε όμως παγώσει από πριν εξ αιτίας του ιδιόρρυθμου ιδιοκτησιακού καθεστώτος ορισμένων περιουσιακών στοιχείων και των πολλών νομικών προβλημάτων.
Το ένα ερώτημα είναι αν οι Βρυξέλλες θα συμφωνήσουν εκ νέου με το σχήμα αυτό -έστω και με κάποιες παραλλαγές σε σχέση με το αρχικό- και το άλλο αν μπορούν πια να βρεθούν αγοραστές, καθώς τα χρέη και τα προβλήματα της εταιρίας έχουν πολλαπλασιαστεί και ακόμα και αν διαγραφεί το πρόστιμο της ΕΕ, παραμένουν οι οφειλές προς της ΔΕΗ αλλά και το, σπουδαιότερο για το μέλλον της, το υψηλό κόστος ρεύματος, που η εταιρία τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να αντιμετωπίσει.
Η τρίτη εναλλακτική οδηγεί στην πτώχευση της εταιρίας.
Τον καυτό φάκελο της ΛΑΡΚΟ, που αφορά άμεσα και την τύχη των περίπου 1.200 εργαζομένων έχει αναλάβει ο υπουργός Περιβάλλοντος - Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης. Στο δύσκολο αυτό παζλ ο υπουργός έχει να συνεκτιμήσει και τα συμφέροντα της ΔΕΗ, που έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση εξ αιτίας των οφειλών πελατών, με τη ΛΑΡΚΟ να είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης. Η όποια λύση δε θα πρέπει πρώτα να συμφωνηθεί και να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ας σημειωθεί ότι το ΤΑΙΠΕΔ, στο οποίο έχει μεταβιβαστεί το μερίδιο 55,19% του δημοσίου στη ΛΑΡΚΟ, είχε προκηρύξει διαγωνισμό στις 15 Ιουλίου που έληξε στις 2 Αυγούστου για την πρόσληψη μη εκτελεστικού προέδρου, διευθύνοντος συμβούλου και εκτελεστικών μελών του διοικητικού συμβουλίου της ΛΑΡΚΟ.
Ολα τα σενάρια πάντως παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα, καθώς η εταιρία έχει χρέη που αγγίζουν το μισό δισ. ευρώ, ενώ το κόστος παραγωγής της είναι υψηλότερο της τιμής πώλησης του νικελίου με αποτέλεσμα να παρουσιάζει ζημιές της τάξης των 60 εκατ. ευρώ.
Από τα χρέη, το μεγαλύτερο μέρος άνω από 300 εκατ. ευρώ, η νικελοβιομηχανία τα οφείλει στη ΔΕΗ, που είναι ταυτόχρονα και μέτοχός της. Τρίτος μέτοχος είναι η Εθνική Τράπεζα.
Εξάλλου ποσό άνω των 160 εκατ. ευρώ έχει επιδικάσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στη ΛΑΡΚΟ, ως παράνομη κρατική ενίσχυση που η εταιρία πρέπει να επιστρέψει στο δημόσιο.
Πέραν την ειδικής διαχείρισης, που παραπέμπει στο μοντέλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, εξετάζεται και η επιστροφή στο παλαιό σχέδιο για τον διαχωρισμό περιουσιακών στοιχείων και την πώλησή τους.
Πρόκειται περίπου για το ίδιο μοντέλο που είχε προτείνει στο παρελθόν η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην Κομισιόν και μάλιστα τότε είχε γίνει αποδεκτό.
Προέβλεπε την διαγραφή του προστίμου και την ξεχωριστή πώληση, μέσω δύο διαγωνισμών, έναν για το εργοστάσιο της Λάρυμνας με τα δικαιώματα στο μεταλλείο του Αγίου Ιωάννη, και ξεχωριστό διαγωνισμό για όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα εξόρυξης.
Το σχέδιο αυτό, μπορεί να εγκαταλείφθηκε ολοσχερώς επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε όμως παγώσει από πριν εξ αιτίας του ιδιόρρυθμου ιδιοκτησιακού καθεστώτος ορισμένων περιουσιακών στοιχείων και των πολλών νομικών προβλημάτων.
Το ένα ερώτημα είναι αν οι Βρυξέλλες θα συμφωνήσουν εκ νέου με το σχήμα αυτό -έστω και με κάποιες παραλλαγές σε σχέση με το αρχικό- και το άλλο αν μπορούν πια να βρεθούν αγοραστές, καθώς τα χρέη και τα προβλήματα της εταιρίας έχουν πολλαπλασιαστεί και ακόμα και αν διαγραφεί το πρόστιμο της ΕΕ, παραμένουν οι οφειλές προς της ΔΕΗ αλλά και το, σπουδαιότερο για το μέλλον της, το υψηλό κόστος ρεύματος, που η εταιρία τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να αντιμετωπίσει.
Η τρίτη εναλλακτική οδηγεί στην πτώχευση της εταιρίας.
Τον καυτό φάκελο της ΛΑΡΚΟ, που αφορά άμεσα και την τύχη των περίπου 1.200 εργαζομένων έχει αναλάβει ο υπουργός Περιβάλλοντος - Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης. Στο δύσκολο αυτό παζλ ο υπουργός έχει να συνεκτιμήσει και τα συμφέροντα της ΔΕΗ, που έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση εξ αιτίας των οφειλών πελατών, με τη ΛΑΡΚΟ να είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης. Η όποια λύση δε θα πρέπει πρώτα να συμφωνηθεί και να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.