Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι εμβρυακοί πρόγονοι του σύγχρονου αναρχισμού...

(Στην Σουμεριακή γλώσσα το «A» σημαίνει νερό, σπέρμα, σύλληψη, γέννηση,)

Συνήθως, όταν αναλογιζόμαστε την ελληνική αρχαιότητα, μας έρχονται στο νου οι μεγάλοι της φιλόσοφοι και το υμνημένο της «ιδανικό πολίτευμα της Δημοκρατίας», που η Αρχαία Ελλάδα επινόησε και θέσπισε, και το οποίο αντέγραψε στη συνέχεια όλος ο «πολιτισμένος» κόσμος. Μερικοί μπορεί να σκεφτούν μέσα σε όλα αυτά, και τους δούλους, που βοήθησαν αφανώς στην ευημερία αυτής της Δημοκρατίας, καθώς και τους φιλόσοφους στο να μπορούν να φιλοσοφούν…

Ελάχιστοι, ωστόσο, θα δουν τα «Κράτη» και τις «Δημοκρατίες» που αναπτύχθηκαν στην συνέχεια βάση των πολιτικών αυτών προτύπων της ελληνικής αρχαιότητας, ως τις πιο αποτελεσματικές μέχρι τώρα μορφές κοινωνικής καταπίεσης, εκμετάλλευσης και ελέγχου, κάτω από το ευφημιστικό –και ορισμένες φορές δόλιο ψεύδος- ότι «ο δήμος κρατεί» και ο λαός «κυριαρχεί και εξουσιάζει»...

Και αυτοί οι ελάχιστοι είναι, βέβαια, οι «αναρχικοί», οι οποίοι (ουτοπιστικά;) οραματίζονται μία ελεύθερη, μη καταπιεστική κοινωνία, χωρίς κράτη, εξουσίες και νόμους, χωρίς κυβερνήτες, ηγέτες και ολιγαρχικές ελίτ, με μονιασμένους όλους τους ανθρώπους και τους λαούς να οργανώνονται και να συνεργάζονται μεταξύ τους αυθόρμητα και εκούσια, προς μία πιο δίκαιη, ευτυχισμένη και αρμονική κοινωνία.

Άλλωστε οι ίδιες οι λέξεις «αναρχία» και «αναρχικός» είναι καθαρά ελληνικές, όπως ακριβώς και η λέξη «δημοκρατία». Εδώ, λοιπόν, στην πατρίδα της «δημοκρατίας», θα πρέπει να αναμένουμε, λογικά, και τα πρώτα σπέρματα της αναρχίας, της φυσιολογικής αντίδρασης σε κάθε Αρχή. Στους αρχαίους Έλληνες θα πρέπει να αναζητήσουμε επίσης και τους πρώτους εκφραστές του αναρχισμού - σε εμβρυακό έστω στάδιο.

Ετυμολογικά η λέξη «αναρχία» προέρχεται από το ρήμαάρχω,που σημαίνει ηγούμαι, κυβερνώ, εξουσιάζω, διοικώ και με πρόθεμα το στερητικό α-. H λέξη μπορεί να προέρχεται και από το ουσιαστικόαρχή, που σημαίνει ηγεμονία, εξουσία, κυβέρνηση, ηγεσία. Ο «αναρχικός» έτσι, είναι ίδιο με το αρχαίο «άναρχος» [α(ν) και αρχός], όπου αρχός σημαίνει τον ταγό, τον ηγέτη, τον αρχηγό και είναι επομένως,αυτός που δεν έχει ή δε θέλει να έχει κανέναν ηγέτη, κυβερνήτη ή αρχηγό, με άλλα λόγια, ο αυτόνομος και αυτεξούσιος.

Από το ίδιο ρήμα άρχω, κατά του οποίου τάσσονται οι αναρχικοί, προέρχεται και η αρχαία ελληνική λέξη άρχων, δηλαδή άρχοντας, ηγέτης, αρχηγός, εξουσιαστής.

Αναμένουμε λοιπόν, τις πρώτες «αναρχικές» αντιδράσεις εναντίον του «δημοκρατικού» στάτους κβο, τους εμβρυακούς προγόνους του σύγχρονου αναρχισμού, σε τούτη την «Κοιτίδα της Δημοκρατίας», όπου και το σύγχρονο αναρχικό κίνημα είναι ιδιαίτερα εύρωστο και επαναστατικό.