ΒΑΤΕΡΛΩ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΠΟ 15 ΜΑΗ!

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤ.ΤΟΜΕΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η διαρκής μείωση των μισθών την τελευταία τριετία, αποτελούν έναν από τους βασικούς άξονες της αντιλαϊκής - αντεργατικής επίθεσης.
Σύμφωνα με υπολογισμούς περίπου το 60% των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, 1,2 εκατομμύρια μισθωτοί υποβλήθηκαν σε δυσμενείς ανατροπές στους μισθούς και στα υπόλοιπα δικαιώματά τους που μέχρι πρότινος κατοχυρώνονταν μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις.
Εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα, με τη λήξη της μετενέργειας (14/5) και των υπόλοιπων κλαδικών συμβάσεων, αυτό το ποσοστό θα ανέλθει στο 80% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και σε απόλυτους αριθμούς θα ξεπερνά το 1,6 εκατομμύρια μισθωτούς, που θα υποστούν νέες μειώσεις μισθών και ημερομιθίων. Η μείωση των αμοιβών επιτείνεται με την κατάργηση του επιδόματος γάμου (-10%) ενώ υπενθυμίζεται ότι οι τριετίες έχουν παγώσει.
Θεωρητικά, το μοναδικό μισθολογικό κατώφλι που δεσμεύει τυπικά τους εργοδότες, είναι το ποσό των 586 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και το ποσό των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους κάτω των 25 ετών, το οποίο επιβλήθηκε μονομερώς από το κράτος με την ΠΥΣ 6 της 28.2.2012 και το Ν.4093/2012.
Ωστόσο το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο με τους όρους της τροπολογίας για τα 5μηνα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» άνοιξε το δρόμο για ακόμα χαμηλότερες αμοιβές. Σύμφωνα με την τροπολογία, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο οι «ωφελούμενοι» όπως χαρακτηριζονται, από τα 490 ευρώ ή 427 ευρώ για τους νέους κάτω των 25 ετών και από το μεροκάματο των 19,6 ευρώ και 17,1 ευρώ αντίστοιχα, να υποχρεώνονται να καταβάλλουν οι ίδιοι τις ασφαλιστικές τους εισφορές και η αμοιβή τους να κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο.
Εξάλλου η συγκυβέρνηση σχεδιάζει μόνιμο μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού και σύμφωνα με πληροφορίες προβλέπει «κατώτερο μισθό» πολλών ταχυτήτων.
Όσο δε αφορά τη μορφή της σύμβασης, γίνεται φανερό ότι το νομικό πλέγμα που διαμόρφωσαν οι κυβερνήσεις πριμοδοτεί κατά κύριο λόγο τις ατομικές συμβάσεις.
Δεν είναι όμως μόνο η μείωση των μισθών που ήδη υπέστησαν οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση δημιούργησε ακόμα το υπόβαθρο, εκτός από το να κρατούνται καθηλωμένοι οι μισθοί, να εμποδίζεται η σύναψη νέων συμβάσεων των συνδικάτων με τις εργοδοτικές οργανώσεις, που να είναι υποχερωτικές.
Αυτό επιτυγχάνεται με τις διατάξεις που κατάργησαν την υποχρεωτικότητα μιας σύμβασης για όλους τους εργοδότες και την κατάργηση της δυνατότητας επέκτασης μιας συλλογικής σύμβασης για όλους τους εργαζόμενους ενός κλάδου ή ενός επαγγέλματος, στην περίπτωση που αυτή αρχικά, κάλυπτε τουλάχιστον το 51% των εργαζομένων.