 |
| Αν ένα κύτταρο έχει την δυνατότητα να εξελίσσεται κατ’ επιλογή για να μην εξαλειφθεί, τότε «οτιδήποτε» μπορεί να το κάνει αυτό. |
Αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο της οικονομικής κατάρρευσης σ’ όλο τον κόσμο, γίνονται πολιτικοί και θρησκευτικοί πόλεμοι, και ένα συναίσθημα ότι έχουμε χάσει τον «προσανατολισμό» μας και είμαστε «κενοί», αυξάνετε ολοένα και περισσότερο…
Ένα πολύ καλό παράδειγμα για τη συλλογιστική σκέψη, δόθηκε μ’ ένα πείραμα που διεξήχθη το 1988 από τον Τζον Κάρατ.
Η ομάδα του έβαλε κύτταρα δυσανεκτικά στην «Λακτόζη» σ’ ένα περιβάλλον που είχε μόνο λακτόζη για να τραφούν.
Σύμφωνα με τους «Νόμους της φύσης», όλα αυτά τα κύτταρα θα έπρεπε να πεθάνουν...
Αλλά το εκπληκτικό είναι ότι όλα επιβίωσαν!!!
Το καθένα κύτταρο από αυτά, «κατάλαβε» το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν και αντικατέστησε το αναποτελεσματικό γι' αυτά ένζυμο της «Λακτάσης» μ’ ένα λειτουργικό για την αξιοποίηση της Λακτόζης των τροφίμων.
Αν ένα κύτταρο έχει την δυνατότητα να εξελίσσεται κατ’ επιλογή για να μην εξαλειφθεί, τότε «οτιδήποτε» μπορεί να το κάνει αυτό.
Οι απόψεις είναι, ότι το ανθρώπινο σώμα είναι μια βιοχημική μηχανή ελεγχόμενη από «Γονίδια».
Οπότε διδάσκουμε αυτό:
Σε πειράματα με βλαστοκύτταρα τα οποία ξεκίνησαν το 1967 απομονώθηκε ένα βλαστοκύτταρο και τοποθετήθηκε σ’ ένα πιάτο δείγματος όπου και θα διαιρούταν κάθε 10 ώρες.
Λήφθηκαν 3 κύτταρα απ’ το ίδιο δείγμα και τοποθετήθηκαν σε 3 διαφορετικά «πιάτα». Έπειτα άλλαξαν το μέτρο μεγέθυνσης και τις συνθήκες του περιβάλλοντος σε κάθε ένα από αυτά τα «πιάτα».
Το πρώτο πιατάκι δημιούργησε «οστό», το δεύτερο έναν «μυ» και στο τρίτο σχηματίστηκαν «λιποκύτταρα»...
Τι έλεγξε την μοίρα των κυττάρων;
Και πρώτα θα πρέπει να αναρωτηθείτε ότι, αφού όλα ήταν «Γενετικά πανομοιότυπα» όταν τοποθετήθηκαν στα «πιάτα», πως γίνεται να μετασχηματίστηκαν σε κάτι διαφορετικό;
Άρα προφανώς τα γονίδια δεν έλεγξαν τα βλαστοκύτταρα, αφού όλα είχαν τα ίδια γονίδια...
Το διαφορετικό ήταν το «Περιβάλλον»...
Αλλά οι άνθρωποι διδάσκονται ότι τα γονίδια «ελέγχουν» την ζωή τους, ενώ τα ίδια τα κύτταρα λένε, ότι τα γονίδια «αντιδρούν» στην ζωή…
Είναι το πώς αντιλαμβάνεσαι το περιβάλλον, πως το αφομοιώνει το μυαλό σου κι αν το καταλάβεις αυτό, τότε θα οδηγηθείς στην καλύτερη «έκφραση» σ’ αυτόν τον πλανήτη:
Η «Εξέλιξη» δεν έρχεται σταδιακά, συμβαίνει με «Εκλάμψεις» και «Εκρήξεις» και έρχεται λόγω της μεγάλης ανάγκης ενός «Οργανισμού» να επιβιώσει.
Να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό ή να κυνηγάμε φαντάσματα.
Να θεραπευθούμε ή να αφήσουμε αυτή την «Αρρώστια» να εξαπλωθεί.
Μεγάλη ποσότητα ενέργειας «κατευθύνεται» εντέχνως στην «συλλογιστική σκέψη».
Ένα πολύ καλό παράδειγμα για τη συλλογιστική σκέψη, δόθηκε μ’ ένα πείραμα που διεξήχθη το 1988 από τον Τζον Κάρατ.
Η ομάδα του έβαλε κύτταρα δυσανεκτικά στην «Λακτόζη» σ’ ένα περιβάλλον που είχε μόνο λακτόζη για να τραφούν.
Σύμφωνα με τους «Νόμους της φύσης», όλα αυτά τα κύτταρα θα έπρεπε να πεθάνουν...
Αλλά το εκπληκτικό είναι ότι όλα επιβίωσαν!!!
Το καθένα κύτταρο από αυτά, «κατάλαβε» το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν και αντικατέστησε το αναποτελεσματικό γι' αυτά ένζυμο της «Λακτάσης» μ’ ένα λειτουργικό για την αξιοποίηση της Λακτόζης των τροφίμων.
Αν ένα κύτταρο έχει την δυνατότητα να εξελίσσεται κατ’ επιλογή για να μην εξαλειφθεί, τότε «οτιδήποτε» μπορεί να το κάνει αυτό.
Οι απόψεις είναι, ότι το ανθρώπινο σώμα είναι μια βιοχημική μηχανή ελεγχόμενη από «Γονίδια».
Κι έτσι, η συμπεριφορά, το συναίσθημα, ο χαρακτήρας, η βιολογία, η υγεία, η ζωής μας, ελέγχονται από γονίδια, τα οποία δεν ελέγχουμε εμείς.
Οπότε διδάσκουμε αυτό:
«Είσαι υποχείριο των γονιδίων σου που σε ελέγχουν, δεν τα επέλεξες, δεν μπορείς να τ’ αλλάξεις, τα γονίδια τα οποία έχεις, προγραμματίζουν τι θα σου συμβεί».
Σε πειράματα με βλαστοκύτταρα τα οποία ξεκίνησαν το 1967 απομονώθηκε ένα βλαστοκύτταρο και τοποθετήθηκε σ’ ένα πιάτο δείγματος όπου και θα διαιρούταν κάθε 10 ώρες.
Λήφθηκαν 3 κύτταρα απ’ το ίδιο δείγμα και τοποθετήθηκαν σε 3 διαφορετικά «πιάτα». Έπειτα άλλαξαν το μέτρο μεγέθυνσης και τις συνθήκες του περιβάλλοντος σε κάθε ένα από αυτά τα «πιάτα».
Το πρώτο πιατάκι δημιούργησε «οστό», το δεύτερο έναν «μυ» και στο τρίτο σχηματίστηκαν «λιποκύτταρα»...
Τι έλεγξε την μοίρα των κυττάρων;
Και πρώτα θα πρέπει να αναρωτηθείτε ότι, αφού όλα ήταν «Γενετικά πανομοιότυπα» όταν τοποθετήθηκαν στα «πιάτα», πως γίνεται να μετασχηματίστηκαν σε κάτι διαφορετικό;
Άρα προφανώς τα γονίδια δεν έλεγξαν τα βλαστοκύτταρα, αφού όλα είχαν τα ίδια γονίδια...
Το διαφορετικό ήταν το «Περιβάλλον»...
Αλλά οι άνθρωποι διδάσκονται ότι τα γονίδια «ελέγχουν» την ζωή τους, ενώ τα ίδια τα κύτταρα λένε, ότι τα γονίδια «αντιδρούν» στην ζωή…
Κι αφού μπορείς να ελέγξεις την «αντίδραση», μπορείς να ελέγξεις την ζωή.
Είναι το πώς αντιλαμβάνεσαι το περιβάλλον, πως το αφομοιώνει το μυαλό σου κι αν το καταλάβεις αυτό, τότε θα οδηγηθείς στην καλύτερη «έκφραση» σ’ αυτόν τον πλανήτη:
Να είσαι ζωντανός και απόλυτα υγιείς, όπως το βλέπουμε και στην φύση.
Η «Εξέλιξη» δεν έρχεται σταδιακά, συμβαίνει με «Εκλάμψεις» και «Εκρήξεις» και έρχεται λόγω της μεγάλης ανάγκης ενός «Οργανισμού» να επιβιώσει.
Είμαστε σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, όπου, πρέπει να επιλέξουμε.
Να επιλέξουμε αν θα είμαστε κυρίαρχοι ή εξαρτημένοι.Να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό ή να κυνηγάμε φαντάσματα.
Να θεραπευθούμε ή να αφήσουμε αυτή την «Αρρώστια» να εξαπλωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.