Το έγκλημα του PSI

 Ιάκωβος Ιωάννου

Mέσω αυτού υπεγράφη η υπαγωγή των ομολόγωντου δημοσίου στο αγγλικό δίκαιο, η απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης η υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας, χωρίς καμία ωφέλεια – οπότε δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο.

.

Άρθρο

Επανέρχεται ξανά στην επικαιρότητα η αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της Ελλάδας μετά τα μέσα του 2017, οπότε η χρεοκοπία, καθώς επίσης η έξοδος της από την Ευρωζώνη – εκβιαστικά φυσικά μέσω της ΕΚΤ που ασφαλώς ελέγχεται από τον κ. Σόιμπλε, αφού μόνο εκούσια μπορεί να δρομολογηθεί κάτι τέτοιο.

Η χρεοκοπία βέβαια θα αποφευχθεί, εάν η κυβέρνηση συμβιβαστεί με όλα όσα απαιτηθούν από τη Γερμανία – εκτός αυτού υπό την προϋπόθεση ότι, στην περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ θα αναλάβει το ελληνικό πρόγραμμα το γερμανικό ΔΝΤ, ο ESM δηλαδή, επιβάλλοντας πολύ πιο επώδυνα μέτρα.

Δυστυχώς τα ελληνικά κόμματα δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους ούτε στην άκρη του γκρεμού – ενώ οι Πολίτες λογικά πιστεύουν ότι, δεν είναι δυνατόν να διασωθεί η χώρα από αυτούς που τη χρεοκόπησαν και πρέπει να τιμωρηθούν. Εν τούτοις, δεν κατανοούν πως αφενός μεν δεν υπάρχει χρόνος, αφετέρου πως δεν αλλάζει εύκολα το πολιτικό προσωπικό – οπότε δεν είναι ρεαλιστικό κάτι τέτοιο.

Επίσης πως το νόημα της συνεργασίας είναι η παρουσία σύσσωμης της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές, χωρίς την οποία δεν υπάρχει καμία πιθανότητα εύρεσης μίας σωστής λύσης – ενώ η απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να εξασφαλισθεί όταν τα κόμματα συγκρούονται μεταξύ τους, δημαγωγούν κοκ.

Για παράδειγμα, εάν η ΝΔ κέρδιζε τις εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούσε τους οπαδούς του στους δρόμους, ακόμη και αν είχε θεϊκές ικανότητες ο πρωθυπουργός, δεν θα μπορούσε να επιτύχει απολύτως τίποτα – κάτι που δυστυχώς δεν συνειδητοποιεί κανένα από τα κόμματα, ούτε οι Πολίτες. Υπό αυτήν την οπτική γωνία πάντως, η απλή αναλογική δεν είναι αρνητική – παρά τα προβλήματα που ενέχει.

Περαιτέρω, τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δυσμενή κατάσταση, στην οποία έχει βρεθεί η πατρίδα μας, έχει ασφαλώς το PSI – μέσω του οποίου η Ελλάδα παρέδωσε κυριολεκτικά τα κλειδιά της στους δανειστές. Επομένως, χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τις τεράστιες ευθύνες όλων αυτών που υπέγραψαν τα μνημόνια, αλλά παραμένοντας απλά ρεαλιστές, οφείλουν να τιμωρηθούν άμεσα αυτοί που το υπέγραψαν – έτσι ώστε να αποκατασταθεί τουλάχιστον εν μέρει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα».

Υπενθυμίζουμε πως μέσω του PSI υπεγράφη η υπαγωγή των ομολόγων του δημοσίου στο αγγλικό δίκαιο, η απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης η υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά σε μία χρονική στιγμή που οι δανειστές φοβόντουσαν όσο τίποτα άλλο μία ελληνική χρεοκοπία – η οποία μπορεί μεν να ήταν επώδυνη, αλλά θα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, ενδεχομένως με ένα δικό της εθνικό νόμισμα.

Ειδικότερα, τότε θα μπορούσε σχετικά εύκολα η Ελλάδα να προβεί σε αναβολή πληρωμών, να μετατρέψει όλο το εξωτερικό χρέος της σε δραχμές και στη συνέχεια να το πληρώνει στο δικό της νόμισμα – οπότε η υποτίμηση του δεν θα επιβάρυνε μόνο την ίδια αλλά, επίσης, όλους τους δανειστές της, ενώ το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος θα μειωνόταν πληθωριστικά.

Όσον αφορά δε την «ωφέλεια» της διαγραφής, φαίνεται καθαρά από τη διαφορά του δημοσίου χρέους του 2012, σε σχέση με το 2011 (γράφημα – πηγή), η οποία ήταν μόλις 51,3 δις € – εκ των οποίων τα περισσότερα αφορούσαν εγχώριους πιστωτές, όπως τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία που χρεοκόπησαν, καθώς επίσης τους Έλληνες κατόχους ομολόγων του δημοσίου.

.

Μόνο από τις τράπεζες χάθηκαν στη συνέχεια περίπου 44 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος, άρα τους Έλληνες φορολογουμένους (39,5 δις € του ΤΧΣ, εκ των οποίων τα 26,5 δις € σε κεφάλαια και τα 13 δις € για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού, συν 4,4 δις € του ελληνικού κράτους για την αγορά προνομιούχων μετοχών). Εκτός αυτού, κανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί με τις καθαρές εγγυήσεις που έχει δώσει το δημόσιο στις τράπεζες, οι οποίες υπολογίζονταν στα 90 δις € το 2014 – ποσό που ασφαλώς θα χαθεί, εάν τελικά το κράτος χρεοκοπήσει.

Συμπερασματικά, οι ζημίες από το PSI ήταν μεγαλύτερες από την ωφέλεια του – ενώ η μείωση των επιτοκίων που επετεύχθη ήταν μεν σημαντική, αλλά θα είχε καλυφθεί μετά την επέμβαση της ΕΚΤ στα μέσα του 2012, όπου μειώθηκαν δραματικά όλα τα επιτόκια δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης. Εκτός αυτού, λόγω του PSI κυρίως η Ελλάδα δεν συμμετείχε από την αρχή στα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ – μέσω των οποίων εξασφαλίζεται η ρευστότητα, καθώς επίσης ο περιορισμός των χρεών των κρατών της Ευρωζώνης.

Πρόκειται λοιπόν για το μεγαλύτερο έγκλημα που συντελέσθηκε στην πατρίδα μας, οπότε δεν πρέπει να μείνει σε καμία περίπτωση ατιμώρητο, αφού έχει προκαλέσει όλα τα επόμενα – τα οποία ενδεχομένως θα οδηγήσουν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, καθώς επίσης στην έξοδο από την Ευρωζώνη, εάν τελικά δεν επικρατήσει η κοινή λογική και δεν συνεργαστούν τα κόμματα μεταξύ τους.