Το κρατος του παραλογισμου

Χθες το πρωϊ άκουγα σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό δύο δημοσιογράφους να αναφέρουν κάποιους παραλογισμούς του ελληνικού κράτους. Δύο από αυτούς είναι οι εξής:
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Ένας μικρός τουριστικός πράκτορας, προκειμένου
να πάρει το ΟΚ από τον ΕΟΤ, θα πρέπει να έχει εγγυητική επιστολή τράπεζας ποσού 50.000 ευρώ. Η τράπεζα όμως, για να του δώσει εγγυητική επιστολή, θα πρέπει να έχει δεσμευμένα χρήματα του πράκτορα ποσού 55.000 ευρώ και επιπλέον να καταβάλει αυτός στην τράπεζα προμήθεια για κάθε μήνα ποσού 170 ευρώ.

Δηλαδή το ελληνικό κράτος επιβάλλει στον Έλληνα που θέλει να κάνει μια μικρή επιχείρηση στη χώρα του, αφενός να έχει δεσμευμένα στην τράπεζα 55.000 και επιπλέον να καταβάλει και νταβατζιλίκι στην τράπεζα 2.040 ευρώ το χρόνο, επειδή… η τράπεζα του έχει δεσμεύσει και εκμεταλλεύεται τα χρήματά του.
Την ίδια στιγμή, ο Γερμανός πράκτορας χρηματοδοτείται αφειδώς από τις γερμανικές τράπεζες μόνο με 2% επιτόκιο και έτσι μπορεί να κλείνει φθηνά πακέτα σε όλο τον πλανήτη.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
Το κέρδος του μικρεμπόρου που θα πωλήσει ένα πακέτο τσιγάρα, είναι 1% επί της καθαρής αξίας του πακέτου (μετά την αφαίρεση των υπέρογκων φόρων). Όμως το κράτος του επιβάλει να έχει POS και για κάθε πώληση ενός πακέτου τσιγάρων να καταβάλει στην τράπεζα προμήθεια 1,5% επί όλης της αξίας του πακέτου.
Δηλαδή το κράτος λέει σ’ αυτόν τον μικρό έμπορο ότι προκειμένου να δουλέψει, θα πρέπει, όχι να κερδίζει, αλλά να πληρώνει κι από πάνω την τράπεζα, όπως και προηγουμένως ο πράκτορας.
Με τέτοιους παραλογισμούς, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν πρόκειται να έρθει καμία ανάπτυξη.