Αυτόχειρες λεβέντες ;

Aν εξαιρέσουμε εκείνους που αρέσκονται σε σενάρια συνωμοσίας ,ενίοτε και επιστημονικής φαντασίας (Εβραίοι , ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή ότι φαντάζεται καθείς ότι μας καταδιώκει) οι υπόλοιποι αντιλαμβανόμαστε και γιατί βρεθήκαμε εδώ που βρεθήκαμε και ποια είναι επακριβώς η κατάστασή μας.  Τα πενιχρά αποτελέσματα των έως τώρα προσπάθειών μας έχουν διπλό αποδέκτη ,αφενός τους κυβερνώντες οι οποίοι δεν αντελήφθησαν εγκαίρως το επείγον του πράγματος και εστίασαν στα εύκολα και αφετέρου τους δανειστές των οποίων οι αρχικοί στόχοι για να επιτευχθούν προϋπέθεταν την συντέλεση ενός «οικονομικού θαύματος» ,ενός Ηράκλειου άθλου που θα μας μετέτρεπε εν μια νυκτί σε παγκόσμιο φαινόμενο προσαρμογής. Γιατί αποδεχθήκαμε να τον επιχειρήσουμε αυτόν τον άθλο ; διότι δεν είχαμε καμία απολύτως εναλλακτική πρόταση , όχι σοβαρή τουλάχιστον .. . Είναι λύση η εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου ; θα μπορούσε , με δεδομένη όμως και την πλήρη εφαρμογή εκ μέρους μας των συμφωνηθέντων και τούτο γιατί ακόμη και αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα (που δεν θα είναι) αφενός θα εδίδετο κάποιος χρόνος στη χώρα να βελτιώσει στο μέτρο του δυνατού την δημοσιονομική κατάστασή της ,αφετέρου θα απαντούσε σε φωνές διεθνώς που μας εγκαλούν για κοροϊδία και αναβολές επί αναβολών των υποχρεώσεών μας . Ακούγεται σαφώς δελεαστικότερο ένα πλάνο Β το οποίο θα μας απάλλασσε άμεσα από σημαντικό μέρος του χρέους μας ούτως ώστε να γίνει πραγματικά διαχειρίσιμο , πλην όμως μια τέτοια απόφαση εγκυμονεί κινδύνους και συνέπειες οι οποίες και λόγω της γενικότερης πολιτικής και οικονομικής αστάθειας θα μπορούσαν να αποβούν έως και καταστρεπτικές . Ας το θεωρήσουμε λοιπόν, προς το παρόν τουλάχιστον, έσχατη και όχι προτεινόμενη λύση . Τι χρειαζόμαστε ; καταρχάς ψυχραιμία ώστε να μην προκαλέσουμε από μόνοι μας μεγαλύτερη ζημία στον εαυτό μας και αποδοχή της πραγματικότητας ώστε να μην ψωνίζουμε άκριτα πραμάτεια από πάγκους «ελπίδας» που απλώνονται τριγύρω μας . Είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρεί κανείς ότι αν υπήρχαν οποιεσδήποτε δυνατότητες «παροχών» δεν θα τις εξαντλούσε η παρούσα κυβέρνηση (δεδομένου και του παρελθόντος της) ,εκτός και αν τους κατέλαβε ξαφνικά κάποιο σπάνιο είδος μαζοχισμού και «τη βρίσκουν» με γιουχαρίσματα και προπηλακισμούς . Τι να θεωρούμε βέβαιο; την περεταίρω μείωση της καταναλωτικής μας δύναμης για το επόμενο διάστημα και την ανεπιστρεπτί παρέλευση του βιοτικού μας επιπέδου όπως το γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες , το διακύβευμα είναι τέτοιο που δεν μας επιτρέπει πειραματισμούς . Μένει να μετρηθούν οι εναπομείνασες κοινωνικές αντοχές και η διάθεση για σοβαρότητα των «τιμονιέρηδων» , οι δε δεύτεροι μάλιστα ,με γυαλισμένο μάτι δίνουν την εντύπωση τελευταία ότι αναζητούν έξοδο διαφυγής ....