Προς τα επικίνδυνα '60s

Με κομμένη την ανάσα το ΠΑΣΟΚ το απόγευμα στη Βουλή, με τον τρόμο κάποιων ντεσπεράντος βουλευτών, που θα αρνηθούν να ψηφίσουν το λεγόμενο χαράτσι ακινήτων. Υπερβολικός ο φόβος. Η έκτη δόση επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη επί της κεφαλής μας και δεν φαίνονται προς το παρόν κάποιοι διατεθειμένοι να διαβούν τον Ρουβίκωνα και να οδηγήσουν από αύριο τη χώρα σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Το πρόβλημα έγκειται αλλού:  Ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα ενέσκηψε στη  χώρα και τη ρίχνει στη χοάνη του χρόνου,  γυρίζοντάς την  στα χρόνια του 60. Στο διάβα του σαρώνει οικονομία, δομές, κατακτήσεις και «κατακτήσεις»,  μισθούς, θέσεις εργασίας. Σαρώνει όμως και θεσμικές συμπεριφορές που αποτελούσαν το στοιχειώδες συνεκτικό υλικό της κοινωνικής συνοχής και ευταξίας.

Ο πρωθυπουργός, ως ελέω Θεού μονάρχης ( ελέω πατρός δηλαδή), μας έβαλε σε μια  περιπέτεια τις επιπτώσεις της οποίας δεν στάθμισε, χωρίς να διαβουλευτεί με κανέναν εκ των θεσμικών παραγόντων  της κυβέρνησης - ει μη μόνον με ξένους συμβούλους, και με έναν εκ των “κηπουρών” του. Έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, ενώ έσβησε στη λήθη τις υποσχέσεις του για χτύπημα του παρασιτικού κεφαλαίου, αμείλικτη πάταξη τη φοροδιαφυγής, και όλα όσα το ιδεολογικό οπλοστάσιο ενός προέδρου της σοσιαλιστικής Διεθνούς, προτάσσει.

Η αξιωματική αντιπολίτευση ασκεί μια πολιτική άκρως επιθετική, με τον αρχηγό της να δηλώνει πως θα δεν θα χάσει καμία δόση και  την ίδια στιγμή θα αναδιαπραγματευτεί το μεσοπρόθεσμο - κάτι που οι δανειστές το έχουν αποκλείσει- δείχνει έτσι το μέγεθος της εξαπάτησης που επιχειρεί στο εκλογικό σώμα. Την ίδια στιγμή επαγγέλλεται επιστροφή της χώρας στην αφελή ελληνοχριστιανικότητα των μεταπολεμικών δεκαετιών. Η Αλέκα Παπαρήγα φαντασιώνεται ότι το νέο ΕΑΜ θα αναστηθεί πλήρες δόξας και αγωνιστικότητας, θα απλώσει τα δίχτυα του στις γειτονιές, στις πλατείες, τα συνδικάτα, ώστε οι πολίτες να μην πληρώσουν ¨τα άδικα χαράτσια¨ της κυβέρνησης, ενώ θα συγκροτήσει και τους ...”πόλους των αφόβων”, που ηρωικώς θα προτάξουν τα στήθη τους, στα γιουρούσια των αντιλαϊκών φοροεισπρακτικών μηχανισμών, και των ΜΑΤ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι δεν χρωστάει, άρα δεν πληρώνει, και αυτάρεσκα ακκιζόμενος με τον εφηβικό ακτιβισμό,  αρνείται να εξηγήσει από που θα εκπορευθούν τα εκατομμύρια που λαμβάνει το κόμμα και οι χιλιάδες που λαμβάνουν ως μισθό οι βουλευτές και οι υπάλληλοί του.

Οι “αγανακτισμένοι”, αφού τελείωσαν τις διακοπές σε γραφικά νησάκια, γεμάτοι ηλιοβασιλέματα, θυμήθηκαν εκ νέου την αντίσταση. Τρεις κι ο κούκος μεν συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή ο απολίτικος λαός είναι ζαβλακωμένος από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της “προδοτικής κυβέρνησης του μνημονίου”. Από το δόγμα του σοκ, όπως ισχυρίζεται και η νέα ιέρεια της αντισυστημικής Αριστεράς, Ναόμι Κλάιν. Το γεγονός ότι ο κόσμος τους απαξίωσε επειδή  βαρέθηκε τη μεγαλόσχημη και ακατάσχετη επαναστατικολογία του σιντριβανιού, δεν τους πέρασε από το μυαλό. Ετσι κι αλλιώς, σύμπασα η Αριστερά παλεύει για τα δίκια του λαού. Αρα πως μπορεί ποτέ να κάνει λάθος…
 
Ομως κάποια στιγμή ίσως θα βγουν στο δρόμο οι άνεργοι, οι απελπισμένοι,  οι πεινασμένοι, όσοι η πολιτική της κυβέρνησης τους ρίχνει στη δυστυχία. Αυτοί δεν θα ξέρουν από εστέτ επαναστατικές μπροσούρες περί Άμεσης Δημοκρατίας, από φανταιζί ακτιβισμούς του Τσίπρα, δεν θα ξέρουν από την “αχτιδική” πειθαρχία της Αλέκας, από το ελληνοχριστιανικό κατηχητικό του Σαμαρά, από τη μεταμοντέρνα νεοταξίτικη αφασία του Παπανδρέου. Οδηγός τους θα είναι η πείνα, η εξαθλίωση, στα γκρίζα δίχτυα της οποίας τους περιέπλεξε μια πολιτική ανερμάτιστη των κυβερνήσεων και κομμάτων της αντιπολίτευσης (όλα, από τη εποχή του Σημίτη, τα κόμματα είχαν ξεχάσει το σφαγείο του ιδιωτικού τομέα και πριμοδοτούσαν ¨αγώνες¨ των ΔΕΚΟ, αφού εκεί οι απεργίες ήταν εύκολες και εκ του ασφαλούς).

Επειδή το καράβι πάει στα βράχια αναπόδραστα, όπως μας είπε προχθές στον διάδρομο της Βουλής η Βάσω, (ναι η Βάσω το βαθέως ΠΑΣΟΚ, για την οποία φρικιούν  τα αβροδίαιτα μεταπτυχιακά, αλλά ήταν η μόνη που είπε από την αρχή ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, και ήταν αυτή που ένα μήνα μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ πήγε στο γραφείο του Παπακωνσταντίνου, ναι αυτού του LSE, και τον συμβούλεψε να πάρει επειγόντως μέτρα, ενώ αυτός, την κοίταγε σαν  UFO )!

Επειδή η πολιτική ζωή παλινδρομεί στο ανήσυχο, πολιτικά ασταθές και σαθρό τοπίο της δεκαετίας του 60, επειδή το εκρηκτικό κοινωνικό τοπίο ενσωματώνεται και στις συμπεριφορές βουλευτών, ( Μερεντίτη, Διαμαντίδης, Τσώνης, Ροδούλης, Μόσιαλος, πρόσφατα), επειδή  ο κοινωνικός χουλιγκανισμός μεταφράζεται ως  αγανακτισμένη αγωνιστικότητα (μόνο την Κυριακή Οθωνας, Κουκουλόπουλος, ΝΕΤ), επειδή η μόνη διέξοδος ως βαλβίδα  αποσυμπίεσης του εκρηκτικού κοινωνικού μείγματος, είναι οι εκλογές, μακάρι αυτές  να γίνουν το συντομότερο δυνατό, αφού εκταμιευθεί η έκτη δόση. Και ο λαός ας αποφασίσει…