Στο ερώτημα "τι κάνουμε τώρα;" δεν μπορεί να απαντήσει κανείς

Η απροθυμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να εφαρμόσει στην ώρα τους τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο των τελευταίων ημερών. Τώρα πια, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς η χώρα να βυθιστεί στην ύφεση (νέοι φόροι) και χωρίς να αυξηθεί η ανεργία (εφεδρεία-απολύσεις).

Στο ερώτημα "τι κάνουμε τώρα;" δεν μπορεί να απαντήσει κανείς. Οι περισσότεροι συζητούν για την αιτία του προβλήματος κι αναβάλουν τη συζήτηση για τη λύση του. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί πια, η επικράτηση των δεινοσαύρων στον περασμένο ανασχηματισμό της έκοψε και τα λίγα φτερά. Το καλοκαίρι δεν χάθηκε από τους "κηπουρούς", χάθηκε από τους δεινόσαυρους.

Ο πρωθυπουργός συνειδητά αποφεύγει κάθε... 

...δημόσια τοποθέτηση, μοιάζει και ο ίδιος να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Κάποιοι νομίζουν ότι αρκεί να συμφωνήσει η κυβέρνηση με την τρόικα για το νέο πακέτο μέτρων. Ματαιοπονούν. Ποτέ μόνη η απόφαση λήψης μέτρων δεν έσωσε μια χώρα από τη χρεοκοπία, ίσως τη σώσει η (σχεδόν απίθανη) πιστή εφαρμογή τους.

Αν ήμουν πολίτης μιας ξένης χώρας που παρατηρούσε από περιέργεια τις εξελίξεις στην Ελλάδα, θα διαπίστωνα ότι η χώρα χρεοκόπησε το 2009 και το 2011 αρνήθηκε ολοκληρωτικά τη λύση που της προτάθηκε για να αποφύγει τα χειρότερα. Θα ολοκλήρωνα μάλιστα το συλλογισμό μου λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι σήμερα μια χώρα που της αξίζει να χρεοκοπήσει.

Φοβάμαι ότι έχει ήδη χαθεί μια γενιά Ελλήνων, αυτή που περιμένει τη γενιά του Πολυτεχνείου να αποχωρήσει από τα πράγματα. You can't teach an old dog new tricks που λένε και οι Άγγλοι. Αυτός που μέχρι χθες έπαιρνε το φακελάκι, δεν θα σκιστεί αύριο να εισπράξει τους φόρους. Αυτός που αγνοούσε το διευθυντή του στη ΔΕΚΟ και συνομιλούσε απευθείας με τον βουλευτή που τον διόρισε δεν θα βοηθήσει αύριο στον περιορισμό της γραφειοκρατίας.

Το κοντέρ θα μηδενίσει. Θα ξεκινήσουμε από την αρχή.
  Δημοσιεύθηκε από Παραπολιτική