ΛΑΡΚΟ: Διώξεις για τους Μισθούς, Αγνοείται το Πόρισμα για το Hedging

Κατηγορούμενοι για κακουργηματική απιστία κινδυνεύουν να βρεθούν όσοι υπήρξαν στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ από το 2011 έως και σήμερα, διότι δεν προχώρησαν σε δραστικές μειώσεις αποδοχών των εργαζομένων, με βάση το μνημονιακό νόμο του 2011.

 

Ωστόσο, για τη μεγάλη κλοπή της περιόδου 2004-2007, με το hedging, το αποτέλεσμα της εισαγγελικής έρευνας ακόμη… αγνοείται!

 

Σύμφωνα με πόρισμα των Οικονομικών Εισαγγελέων, οι διοικήσεις της ΛΑΡΚΟ, από το Νοέμβριο του 2011 έως το 2014 δεν εφάρμοσαν τον μνημονιακό νόμο, που επέβαλλε μεγάλες περικοπές στις αποδοχές των εργαζομένων, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρεται, να προκληθεί συνολική ζημία τουλάχιστον 41,77 εκατ. ευρώ στην εταιρία.

 

Ο σχετικός νόμος, που ψηφίστηκε το 2011 αφορούσε στις αποδοχές των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

 

Το πόρισμα

 

Το πόρισμα περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια το ιστορικό της μη συμμόρφωσης των διοικήσεων της ΛΑΡΚΟ και συγκεκριμένα:

 

Α. Για τους εργαζόμενους στην εταιρία με σχέση εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου, το ανώτατο όριο των μηνιαίων τακτικών αποδοχών θα έπρεπε να ισούται με το αντίστοιχο ανώτατο όριο, που προκύπτει για τους υπαλλήλους με τις ίδιες σχέσεις εργασίας στο Δημόσιο.

 

Β. Το μέσο κατά κεφαλή κόστος όλων των αποδοχών (μαζί με επιδόματα, αποζημιώσεις κ.λπ.), εξαιρουμένων των εργοδοτικών εισφορών, απαγορεύεται να υπερβαίνει τα 1.900 ευρώ το μήνα.

 

Ξεχωριστή περίπτωση

 

Ωστόσο, η ΛΑΡΚΟ αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση, καθώς πρόκειται για τη μεγαλύτερη εξορυκτική βιομηχανία της χώρας και το προσωπικό που απασχολεί είναι εξειδικευμένο ή απασχολείται σε ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες.

 

Βάσει των όσων αναφέρονται στο πόρισμα τον Σεπτέμβριο του 2011 το Δημόσιο κατείχε ποσοστό 55,19% στο μετοχικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ. Το ποσοστό αυτό μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ, ενώ η εταιρία απασχολεί 918 εργαζόμενους. Σύμφωνα με έγγραφο της Ειδικής Γραμματείας ΔΕΚΟ του υπουργείου Οικονομικών, η εταιρία υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ως εκ τούτου έπρεπε να ισχύσουν οι διατάξεις του νόμου για τις περικοπές των αποδοχών των εργαζομένων.

 

Η δαπάνη μισθοδοσίας της ΛΑΡΚΟ αντιστοιχεί στο 19%-20% του ετησίου κύκλου εργασιών της και το 85% της δαπάνης αυτής θα έπρεπε να είχε περικοπεί κατά 25% την εξεταζόμενη περίοδο.

 

Συγκεκριμένα:

 

• i. Το 2011 το κόστος μισθοδοσίας διαμορφωνόταν από 59,11 εκατ. έως 62,224 εκατ. ευρώ και θα έπρεπε να είχε περικοπεί έως 13,222 εκατ. ευρώ.
  ii. Το 2012 το κόστος μισθοδοσίας ήταν από 52,92 εκατ. έως 55,7 εκατ. ευρώ και θα έπρεπε να περικοπεί από 11,245 εκατ. έως περίπου 11,84 εκατ. ευρώ.
  iii. Το 2013, το κόστος μισθοδοσίας κυμαινόταν από 39,46 εκατ. ευρώ έως 41,536 εκατ. ευρώ και θα έπρεπε να περικοπεί έως 8,826 εκατ. ευρώ.
  iv. Το 2014 το κόστος μισθοδοσίας ήταν από περίπου 45,1 εκατ. έως 47,45 εκατ. ευρώ και θα έπρεπε να περικοπεί έως 10,08 εκατ. ευρώ.

 

Το άθροισμα των ελάχιστων ποσών υπολογίζεται από τους Οικονομικούς Εισαγγελείς σε περίπου 41,79 εκατ. ευρώ, προκαλώντας ισόποση ζημία στην εταιρία.

 

Δεν εφάρμοσαν το νόμο

 

Το πόρισμα επισημαίνει ότι τα μέλη του Δ.Σ. της ΛΑΡΚΟ «αν και όφειλαν, ως αποκλειστικοί εκ του καταστατικού αρμόδιοι και υποχρεωμένοι εκ του νόμου να προβούν σε περικοπή της μισθοδοσίας του εργατικού και υπαλληλικού προσωπικού, δεν εφάρμοσαν το νομικό πλαίσιο, ισχυριζόμενοι εξ’ αρχής ότι η εταιρία δεν υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν. 4024/2011 και εξακολούθησαν να εμμένουν στην άποψή τους αυτή, ακόμη κι όταν οι απαντήσεις από τον αρμόδιο φορέα (υπουργείο Οικονομικών) επέλυαν το -δήθεν υφιστάμενο- νομικό ζήτημα».

 

Σύμφωνα με τους Οικονομικούς Εισαγγελείς, η συμπεριφορά αυτή «εμπίπτει στις διατάξεις του αδικήματος της από κοινού και κατ’ εξακολούθηση κακουργηματικής απιστίας, καθ’ όσον με τις προπεριγραφόμενες διαχειριστικές τους ενέργειες, οι οποίες τελούσαν σε κατάχρηση της διακριτικής ευχέρειας που τους παρείχε η διαχειριστική εξουσία που τους είχε αποδώσει η εταιρία, προξένησαν ζημιά στην περιουσία της…». Για τους παραπάνω λόγους, προτείνεται η άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος όλων των προαναφερθέντων προσώπων.

 

Η χαριστική βολή της διοίκησης Θανάσουλα

 

Παράλληλα με τη διερεύνηση της υπόθεσης για τις περικοπές στο μισθολόγιο της ΛΑΡΚΟ, η Δικαιοσύνη θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί και με τη μεγάλη ζημία που προξένησε στην εταιρία η διοίκηση Θανάσουλα την περίοδο 2005-2007.

 

Τότε, έγινε προπώληση (hedging) της παραγωγής σιδηρονικελίου σε συμφωνία με μεγάλους οίκους του εξωτερικού (JP Morgan, Goldman Sachs, Barklays, Hypo), σε τιμές κάτω από την τρέχουσα τιμή στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων, αλλά και κάτω από το κόστος παραγωγής του προϊόντος. Λίγο μετά από τις συμφωνίες, η χρηματιστηριακή τιμή εκτοξεύθηκε, με αποτέλεσμα η ΛΑΡΚΟ να πουλάει το προϊόν της έως και 60% φθηνότερα!

 

Σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων στην επιχείρηση, το hedging έγινε τουλάχιστον με τη σύμφωνη γνώμη της τότε ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών (Γιώργος Αλογοσκούφης, Πέτρος Δούκας), προκαλώντας ζημία τουλάχιστον 400 εκατ. ευρώ, δεκαπλάσια από εκείνη που υπολογίζεται ότι προκάλεσε η μη περικοπή των μισθολογικών δαπανών.

 

Για την υπόθεση, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν καταθέσει μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει προκύψει κάποιο πόρισμα.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Finance & Markets Voice.

(www.fmvoice.gr, 09/07/2016)