Έβγαλαν σε alert την… επιθυμία τους

Το… θρίλερ «Φεύγουν οι θεσμοί», που ανέβασε σύσσωμο το μπλοκ των συστημικών μέσων ενημέρωσης, αν και δεν είχε καμία πραγματική βάση, ήταν η βασική είδηση που προέβαλλαν για πολλές ώρες. Με έκτακτη ενημέρωση στην αρχή και με πηχυαίους τίτλους στη συνέχεια, διατυμπάνιζαν ότι τα WikiLeaks (για τα οποία σύμφωνα με αυτούς φταίει η κυβέρνηση)… «έδιωξαν» τους θεσμούς.

Τι κι αν αποκαλύφθηκε σχεδόν άμεσα ότι η ολιγόωρη απουσία τους από την Αθήνα ήταν προγραμματισμένη εδώ και καιρό, πριν καν τα WikiLeaks; Αυτοί έμεναν πιστοί στο δόγμα τους.
«Μην αφήσεις μια αλήθεια να σου καταστρέψει την… είδηση». Τι κι αν αυτό μπορεί να βλάψει τη χώρα!
Η επιμονή τους δεν δείχνει τίποτε άλλο από τον ξεκάθαρο στόχο τους, που δεν είναι άλλος από το να πλήξουν την κυβέρνηση, γιατί αυτή η κυβέρνηση πλήττει καίρια τα συμφέροντα συγκεκριμένων κύκλων.
Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη, γιατί δεν την ελέγχουν. Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη, αφού δεν δίνει θαλασσοδάνεια για να δείχνουν δυνατοί οι βαρόνοι με τα λεφτά των πολιτών.
Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη, γιατί η τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο είναι αντίθετη με την έννοια της ασυδοσίας που θέλουν.
Την ώρα όμως που έβγαζαν σε alert την… επιθυμία τους (όπως πρόσφατα έφτιαξαν θέμα με πηχυαίους τίτλους που διαψευδόταν από παλαιότερο ρεπορτάζ τους), σιωπούν ή «ξεχνούν» να ερευνούν τις αποκαλύψεις που δεν συμβαδίζουν με το αφήγημα «Γκρεμίστε τον Τσίπρα όπως – όπως».
Στη Βρετανία και την Ισλανδία, όπου ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία σέβεται κάποιους κανόνες, ο τρόπος που τα media στάθηκαν απέναντι στα «Panama Papers» οδήγησαν άμεσα σε αποτελέσματα. Ο μεν πρωθυπουργός της Ισλανδίας οδηγήθηκε σε παραίτηση, ενώ ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν μπόρεσε να κρυφτεί, αν και αρχικά το προσπάθησε.
Στις κανονικές χώρες δεν ασχολούνται με το ποιος αποκάλυψε τα στοιχεία, ούτε στήνουν θεωρίες συνωμοσίας. Ελέγχουν αυτό που έχει αποκαλυφθεί.
Στην Ελλάδα της διαπλοκής, αν κάποιος ή κάτι αποκαλυφθεί σε κάποια λίστα, αν δεν αποσιωπηθεί ως γεγονός, μπορεί κάλλιστα να γίνει παράδειγμα προς μίμηση (νά “χαμε 10, 20 τέτοιους) ή μπορεί να έχει και όνομα δρόμου για επιβράβευση!
Το ψέμα τους όμως έχει τόσο κοντά ποδάρια όσο κοντόφθαλμη είναι και η τακτική τους.