Τιμη Νι

Παρέχεται από το Investing.com

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ..


Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα
Θέλουν να μας γυρίσουν πίσω σε έναν εργασιακό μεσαίωνα...

Σύμπαντες οι Γερμανοί επιχειρηματίες αποφάσισαν να "βοηθήσουν" την καθημαγμένη οικονομία της χώρας μας.

Με το προσωπείο του "σωτήρα" θέλουν να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί όλα τα τουριστικά φιλέτα και ότι σχετίζεται με την ενέργεια.


Φυσικά δεν τους έπιασε ο πόνος. 

Αν ήθελαν να βοηθήσουν θα δάνειζαν με χαμηλότερα επιτόκια.

Θέλουν να αρπάξουν όλο τον πλούτο της χώρας και να βάλουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα πιάτο ρύζι. Χειρότερα και από τους Κινέζους.

Εξ άλλου είναι γνωστή η ρήση: 

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.


Το μόνο που τους νοιάζει είναι αν σε δουν σκυμμένο, να σου δώσουν και μια από πάνω και να πέσεις τελείως κάτω. Όπως ακριβώς κάνουν τα όρνεα και οι ύαινες στα θύματα τους. 

Κυνηγάνε αυτόν που είναι ανήμπορος και ετοιμοθάνατος.


Κανένας Γιωργάκης, Αντωνάκης και Ντορούλα και η φαιά βοήθεια τους δεν μπορεί να σταθεί υπερασπιστής των συμφερόντων μας. 

Η χώρα μας, όπως όλος ο πλανήτης, χωρίζεται σε τάξεις.

Και όλοι οι παραπάνω είναι στην υπηρεσία των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι το πολιτικό υπηρετικό τους προσωπικό. Ένα ασήμαντο αριθμητικά ποσοστό (10 οικογένειες παγκόσμια ελέγχουν τον παγκόσμιο πλούτο) εκμεταλλεύεται το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού όλου του πλανήτη. 

Η κρίση του άρρωστου συστήματος τους είναι τόσο βαθιά που μπορούν να δώσουν παράταση στην ύπαρξη τους μόνο μέσα από την σκληρότερη λιτότητα και λεηλασία όλων των κατακτήσεών μας.


Αυτό οδηγεί σε κοινωνικό πόλεμο.

Θέλουν να μας γυρίσουν πίσω σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.


Απέναντι τους έχουν όλους εμάς που αποτελούμε το 99,99% του πληθυσμού. 
Είμαστε όλοι εμείς που ζούμε η θέλουμε να ζούμε από την εργασία μας.

Στον κοινωνικό αυτόν πόλεμο εξαπολύουν τα σκυλιά τους: 
αντιδραστικούς νόμους και τρομονόμους, μνημόνια, καταργήσεις ασύλου, δυνάμεις καταστολής, απαγορευμένα καρκινογόνα χημικά πολέμου, και κάθε λογής εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Ακόμη και τους κάθε είδους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς ποδηγέτησης των εργαζομένων και του λαού (ξεπουλημένες συνδικαλιστικές και κομματικές ηγεσίες κλπ).

Και το τελευταίο φύλο συκής δημοκρατίας έχει πια πέσει.

Σε αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί να μείνει κανείς αμέτοχος. 
Πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο. 
Και να πάρει μέρος στην μάχη. 
Όχι στα λόγια. 
Στους δρόμους, τις πλατείες και τους χώρους δουλειάς δίνεται η μάχη. 

Εκεί γεννιούνται και οι συνειδήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.